เมื่อคืนที่ผ่านมา ผมตัดสินใจออกไปเดินเล่นที่ เยาวราช หลังจากเลิกงาน ทั้งถนนเต็มไปด้วยแสงไฟนีออนสีแดง เหลือง และคนพลุกพล่าน แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจผมถึงเต้นแรงตั้งแต่ก้าวแรก
ฝนเพิ่งหยุดตก พื้นเปียกสะท้อนแสงไฟ ทำให้ทุกอย่างดูมีชีวิตเหมือนฉากในหนังสยองขวัญ
เดินผ่านร้านอาหาร กลิ่นเครื่องเทศและน้ำมันทอดทำให้ผมถอนหายใจลึก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะจมอยู่ในความตื่นเต้น เสียงคนพูดคุย เหยียบย่ำบนพื้นเปียก ทุกอย่างทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งซ่อนอยู่ในเงามืด
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากตรอกเล็กข้างทาง ผมหยุดทันที หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกจากอก ผมหันไปมอง แต่ไม่เห็นใคร
ความอยากรู้อยากเห็นดันผมก้าวเข้าไปในตรอกนั้น
ข้างในตรอก มีร้านนวดเล็ก ๆ เปิดไฟสลัว ๆ กลิ่นสมุนไพรอบอวลไปทั่ว ผมไม่รู้จักร้านนี้มาก่อน แต่ทันทีที่เข้าไป ร่างกายและหัวใจที่เต้นแรงแทบจะระเบิดค่อย ๆ สงบลง
มือที่นวดอย่างเบามือ ทำให้ความตึงเครียดหายไป เหมือนมี “ที่พักใจเล็ก ๆ” แอบซ่อนอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายของเยาวราช
ออกจากตรอกนั้น ผมเดินต่อไปตามถนนใหญ่ แต่ความตื่นเต้นยังไม่จบ
บางครั้งเหมือนมีเงาคนอยู่ใกล้ แต่พอหันไป… ว่างเปล่า
บางครั้งเหมือนมีสายตาตามมองจากมุมมืด ผมสะดุ้งทุกครั้งที่หัวใจเต้นแรง
ราวกับเยาวราชทั้งถนนกำลังเล่นกับความรู้สึกของผม
เมื่อหัวใจเต้นแรงเกินไป ผมก็เหลือบไปเห็นร้านเล็ก ๆ ที่อบอุ่นอีกครั้ง
ราวกับมีแรงดึงกลับมาให้สงบ ผมก้าวเข้าไปเพียงแค่ยืนเฉย ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีใครคอยปกป้องอยู่
เหมือนเป็นจุดพักใจที่ซ่อนอยู่โดยไม่ให้ใครสังเกต
ผมเดินต่อไปเรื่อย ๆ
บางตรอกมืดสนิทจนแทบมองไม่เห็นทาง แต่ร้านเล็ก ๆ นั้นเหมือนส่องไฟนุ่ม ๆ ให้ความมั่นใจกลับมา
ทุกครั้งที่หัวใจเต้นแรง ผมก็จะพุ่งเข้าไปหา “ความปลอดภัยเล็ก ๆ” ที่นี่
ทำให้รู้สึกว่า แม้ความลึกลับและหลอนจะอยู่รอบตัว แต่ยังมีที่ให้พักใจอยู่เสมอ
ท้ายที่สุด คืนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความลึกลับ
หัวใจเต้นแรงหลายรอบ เหงื่อซึมตามหน้าผาก แต่ก็เดินต่อไปบนถนนเยาวราชอย่างไม่กลัว
เพราะรู้ว่า… ในความวุ่นวายของแสงไฟและเสียงคนพลุกพล่าน
บางทีสิ่งเล็ก ๆ ที่เราพบระหว่างทาง
อาจเป็นจุดพักใจที่ทำให้เราอยู่รอด และสนุกไปกับความลุ้นนั้นได้
คืนหนึ่งในเยาวราช… กับหัวใจที่เต้นไม่หยุด
ฝนเพิ่งหยุดตก พื้นเปียกสะท้อนแสงไฟ ทำให้ทุกอย่างดูมีชีวิตเหมือนฉากในหนังสยองขวัญ
เดินผ่านร้านอาหาร กลิ่นเครื่องเทศและน้ำมันทอดทำให้ผมถอนหายใจลึก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะจมอยู่ในความตื่นเต้น เสียงคนพูดคุย เหยียบย่ำบนพื้นเปียก ทุกอย่างทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งซ่อนอยู่ในเงามืด
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากตรอกเล็กข้างทาง ผมหยุดทันที หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกจากอก ผมหันไปมอง แต่ไม่เห็นใคร
ความอยากรู้อยากเห็นดันผมก้าวเข้าไปในตรอกนั้น
ข้างในตรอก มีร้านนวดเล็ก ๆ เปิดไฟสลัว ๆ กลิ่นสมุนไพรอบอวลไปทั่ว ผมไม่รู้จักร้านนี้มาก่อน แต่ทันทีที่เข้าไป ร่างกายและหัวใจที่เต้นแรงแทบจะระเบิดค่อย ๆ สงบลง
มือที่นวดอย่างเบามือ ทำให้ความตึงเครียดหายไป เหมือนมี “ที่พักใจเล็ก ๆ” แอบซ่อนอยู่ท่ามกลางความวุ่นวายของเยาวราช
ออกจากตรอกนั้น ผมเดินต่อไปตามถนนใหญ่ แต่ความตื่นเต้นยังไม่จบ
บางครั้งเหมือนมีเงาคนอยู่ใกล้ แต่พอหันไป… ว่างเปล่า
บางครั้งเหมือนมีสายตาตามมองจากมุมมืด ผมสะดุ้งทุกครั้งที่หัวใจเต้นแรง
ราวกับเยาวราชทั้งถนนกำลังเล่นกับความรู้สึกของผม
เมื่อหัวใจเต้นแรงเกินไป ผมก็เหลือบไปเห็นร้านเล็ก ๆ ที่อบอุ่นอีกครั้ง
ราวกับมีแรงดึงกลับมาให้สงบ ผมก้าวเข้าไปเพียงแค่ยืนเฉย ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีใครคอยปกป้องอยู่
เหมือนเป็นจุดพักใจที่ซ่อนอยู่โดยไม่ให้ใครสังเกต
ผมเดินต่อไปเรื่อย ๆ
บางตรอกมืดสนิทจนแทบมองไม่เห็นทาง แต่ร้านเล็ก ๆ นั้นเหมือนส่องไฟนุ่ม ๆ ให้ความมั่นใจกลับมา
ทุกครั้งที่หัวใจเต้นแรง ผมก็จะพุ่งเข้าไปหา “ความปลอดภัยเล็ก ๆ” ที่นี่
ทำให้รู้สึกว่า แม้ความลึกลับและหลอนจะอยู่รอบตัว แต่ยังมีที่ให้พักใจอยู่เสมอ
ท้ายที่สุด คืนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความลึกลับ
หัวใจเต้นแรงหลายรอบ เหงื่อซึมตามหน้าผาก แต่ก็เดินต่อไปบนถนนเยาวราชอย่างไม่กลัว
เพราะรู้ว่า… ในความวุ่นวายของแสงไฟและเสียงคนพลุกพล่าน
บางทีสิ่งเล็ก ๆ ที่เราพบระหว่างทาง
อาจเป็นจุดพักใจที่ทำให้เราอยู่รอด และสนุกไปกับความลุ้นนั้นได้