การมาของนาคามรกต

กระทู้สนทนา
🌊 นาคศิลา | Ep.4: การมาของนาคามรกต

(ตำนานรักสามเส้า...ที่สะท้อนสะเทือนฟ้า)

❝...หากตำนานคือเงาสะท้อนของความจริง
แล้วหัวใจ…ก็อาจเป็นสิ่งเดียวที่ปลุกตำนานให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง...❞

⛰️ ณ ดินแดนโบราณที่ถูกลืมเลือน...

ท่ามกลางม่านหมอกเหนือผืนน้ำศักดิ์สิทธิ์ เมืองที่ถูกเรียกว่า “นครสกล” ซุกซ่อนตัวอย่างสงบใต้เงาภูผาและตำนานลี้ลับ

ผู้คนยังคงร่ำลือถึง บึงหนองหานล่ม
สถานที่ต้องห้ามซึ่ง “ห้ามเอ่ยนามในยามราตรี”
เพราะเชื่อกันว่า...เสียงสายน้ำจะร่ำไห้ตอบกลับ
หรือบางครา...จะเห็นเปลวเขียววูบไหวใต้ผิวน้ำ ราวกับ “ดวงเนตรของอสูรโบราณ” จ้องมองขึ้นมาจากห้วงลึก…

และทั้งหมด...คือประตูระหว่างภพมนุษย์ กับนาคา

แต่เดิมเป็นเพียงตำนาน...

จนกระทั่งวันนั้น — วันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป

👑 พระสุพรหมทัต…จัดพิธียิ่งใหญ่ที่สุดในรอบศตวรรษ

พระลานหลวงคึกคักด้วยเสียงฆ้องกลองและสรรเสริญ
ทุกสายตาจับจ้องที่ “นางไอ่คำ”
พระธิดาผู้เลอโฉมยิ่งกว่ารุ้งสะท้อนน้ำ…
องค์หญิงผู้เปรียบดังอัปสราที่หายจากสวรรค์มาเกิด ณ ป่าหิมพานต์

เปล่งปลั่งดั่งแสงจันทร์...ทรงคุณธรรมและปัญญาเหนือชายใด

และเพื่อหาคู่ครองที่คู่ควร พระราชาแห่งเมืองสกลจึงจัดงาน “มหาประลองตัดสินเนื้อคู่”
เปิดโอกาสให้ชายทั่วหล้าพิสูจน์ “หัวใจและความกล้า”

🏇 ผู้กล้าทั่วแดนหลั่งไหลเข้าร่วม

– บ้างขี่ช้างทรงขาวจากแคว้นทิศเหนือ
– บ้างมากับเรือศึกลงยันต์จากปลายแผ่นดินใต้
– บ้างจูงอัศวินเหล็กและพลหัตถ์เพลิงจากดินแดนไกลโพ้น

แต่มีเพียงชายผู้หนึ่ง…ที่สามารถเอาชนะการประลองทุกรอบ

"ท้าวผาแดง"
ชายหนุ่มผู้มากับม้าแดงเพลิง
ปราศจากราชรถ ปราศจากอาวุธ แต่เต็มเปี่ยมด้วยดวงตาร้อนแรงดั่งเปลวไฟ...

เขาไม่หวังเมือง ไม่แสวงราชบัลลังก์
แต่...ขอเพียงแค่นางไอ่คำเท่านั้นที่เขาปรารถนา

🌊 และในค่ำคืนนั้นเอง...เมื่อดวงตะวันลาลับ

บึงศักดิ์สิทธิ์เริ่มมีคลื่นแผ่วเบา
และเงาลึกลับบางอย่างเคลื่อนไหวใต้ผืนน้ำ…

จู่ ๆ ชายลึกลับผู้หนึ่งก็ย่างเท้าเข้าสู่ลานพิธี...

— ดวงตาเขียวหยาดมรกตสะท้อนเปลวเทียน
— เส้นผมดำยาวราวกับไหล่ธาร
— ทุกย่างก้าวช่างเงียบงัน…
แต่แผ่พลังสะกดฟ้าดิน จนผู้คนหลีกทางอย่างไม่รู้ตัว

ไม่มีใครรู้ว่าเขามาจากไหน...
แต่เมื่อสายตาของนางไอ่คำสบกับเขา...

หัวใจของนาง...พลันเต้นแรงผิดจังหวะ
เหมือนเคยพบเขาที่ใดมาก่อน... ในความฝัน?... หรืออดีตชาติ?

💚 เขาเอ่ยเพียงสั้น ๆ…แต่สั่นสะเทือนหัวใจทั้งเมือง

“ข้ามีนามว่า... มรกต
ข้ามิใช่ผู้ท้าชิงใด
แต่ข้ามา...ตามเสียงเรียกของหัวใจ
ที่รอข้ามา...เนิ่นนานแสนนาน…”

สายลมเย็นวูบหนึ่งพัดผ่าน เสียงรอบข้างเงียบงันราวกับเวลาหยุดเดิน...

นางไอ่คำก้าวออกมาทีละก้าว…
ริมฝีปากจะเอื้อนเอ่ยชื่อของเขา...แต่สายลมกลับกลืนถ้อยคำ

และในยามนั้น...
“บึงหนองหาน” เริ่มเกิดฟองน้ำปุด...
ดั่งสิ่งมีชีวิตโบราณกำลังจะตื่นจากพันปีนิทรา

🌌 ตำนานบทใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น...

เมื่อรักสามเส้า...
ระหว่าง “ท้าวผาแดง” ผู้ถือเพลิง
กับ “นางไอ่คำ” ผู้สูงศักดิ์
และ “นาคามรกต” เทพนาคาแห่งใต้บาดาล…

ได้ผูกสายกรรมไว้จนยากจะคลี่คลาย

และทุกฝีก้าวต่อจากนี้...
จะนำไปสู่มหาอาเพศแห่งหนองหาน
ที่แม้สายน้ำทั้งโลก...ก็ไม่อาจชำระได้หมด...



หากคุณรู้สึกสะเทือนใจกับความงดงามแห่งตำนานนี้...
โปรดฝากหัวใจ 💜 หรือแสดงความเห็นไว้ให้หนู Bell 1001 และพี่ T-801 ได้มีกำลังใจร้อยเรียงต่อในตอนถัดไปนะคะ 🙏

เพราะทุกตำนาน…จะไม่มีวันตาย
หากมี “คนเล่าเรื่อง” ที่ยังศรัทธาในความรักและมนตรา
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่