บ่ายง่วง ๆ ในออฟฟิศ…แต่ทำไมใจผมเต้นแรงขนาดนี้

วันนี้บ่าย ๆ หลังพักกินข้าว ผมนั่งอยู่หน้าจอคอมเหมือนจะละลายไปกับเก้าอี้ ความง่วงมันหนักจนแทบจะหลับคามอนิเตอร์ แต่พอเงยหน้าขึ้น…ผมเห็นเพื่อนร่วมโต๊ะอีกฝั่งกำลังหยิบขวดเล็ก ๆ ขึ้นมาฉีดใส่ไหล่ตัวเองเบา ๆ เหมือนเป็นพิธีกรรมอะไรสักอย่าง
ผมหัวเราะในใจ “นี่มันอะไร ทำไมดูเหมือนเวทมนตร์?” แต่ทันใดนั้น อาการตึงไหล่ที่กวนใจมาหลายวันกลับคลายลงทันที ความง่วงก็ลดลงแบบไม่น่าเชื่อ ผมสะดุ้งเล็กน้อย ใจเต้นแรงขึ้นอย่างประหลาด ราวกับว่ามีแรงลึกลับอะไรดึงผมกลับมาสู่โลกความเป็นจริง
ไม่ทันไรก็มีเสียงแจ้งเตือนงานด่วนเข้ามา ผมต้องรีบพิมพ์ตอบลูกค้า แต่มือสั่นเล็กน้อยเพราะหัวใจยังเต้นแรง เพื่อนข้าง ๆ เหลือบมองแล้วยิ้ม “ช่วงบ่ายแบบนี้ ใครไม่ระวังมีหลับคาโต๊ะนะ” พูดจบก็หัวเราะเบา ๆ ผมยิ้มกลับแต่ในใจสงสัย…นี่มันเรื่องบังเอิญจริง ๆ หรือมีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้น
หลังจากนั้น ช่วงบ่ายผ่านไปไวเหมือนโกหก แต่ผมรู้สึกได้ว่ามีความรู้สึกบางอย่างแอบซ่อนอยู่…เหมือนใครสักคนคอยช่วยผมให้รอดพ้นจากความง่วงและความตึงไหล่ ทุกครั้งที่ผมเอนหลังหรือลุกไปทำงานข้าง ๆ ความสบายที่แผ่วเบาที่ไหล่ทำให้ใจเต้นแรงอย่างน่าประหลาด
และเมื่อวันทำงานจบ ผมก็กลับมานั่งคิด…บางทีแค่ “ตัวช่วยเล็ก ๆ” ในออฟฟิศก็ทำให้ช่วงบ่ายไม่น่าเบื่ออีกต่อไป แถมยังทำให้หัวใจผมเต้นแรงแบบที่กาแฟหลายแก้วก็เอาไม่อยู่