เมื่อคืนเป็นคืนที่ผมไม่คิดว่าชีวิตนี้จะลืมลงจริง ๆ ครับ ใครทำงานออฟฟิศแล้วต้องอยู่โอทีดึก ๆ คงรู้ว่าบรรยากาศตอนทั้งชั้นมีเราอยู่คนเดียวนี่มันเงียบจนผิดปกติแค่ไหน
ตอนนั้นประมาณเกือบเที่ยงคืน ไฟในออฟฟิศเหลือแค่โซนที่ผมเปิดไว้ โซนอื่นมืดสนิท แบบที่ถ้ามองไปตรงระเบียงกระจกด้านหลังนี่เห็นเงาตัวเองสะท้อนกลับมาจนรู้สึกวูบ ๆ
ผมนั่งทำงานจนบ่ากับต้นคอตึงไปหมด เลยคว้าสเปรย์คลายเมื่อยบนโต๊ะมาฉีด (ผมพกประจำอยู่แล้ว เป็นของ Gwell ใช้มานานเพราะทำงานนั่งนาน ๆ มันช่วยให้บ่าไม่เกร็ง — เอาไปว่าเป็นของใช้ส่วนตัวครับ ไม่ได้โฆษณาอะไร)
กำลังจะก้มกลับไปดูงาน จู่ ๆ ก็มีเสียงดัง
“ครืด… ครืด… ครืด…”
จากห้องประชุมด้านหลัง แบบลากยาวเหมือนเด็กเล่นเก้าอี้ แต่ลากช้า ๆ หนัก ๆ จนพื้นสั่นเบา ๆ
ตอนแรกผมคิดว่าหูแว่วจนขนลุกทั้งแขน แต่เสียงมันดังอีกครับ
“ครืด….”
เหมือนมันจงใจให้ผมได้ยิน
ใจหนึ่งก็อยากวิ่งกลับบ้าน แต่อีกใจก็คิดว่า ถ้าไม่ไปดู เดี๋ยวจะคิดคาใจยันเช้า
ผมหยิบสเปรย์มาฉีดอีกรอบเพื่อคลายบ่า เพราะกลัวจนเกร็งไปหมดจริง ๆ แล้วก็เดินไปทีละก้าว… ทีละก้าว… เหงื่อออกทั้งตัวทั้งที่แอร์เย็น
พอเปิดประตูห้องประชุมเบา ๆ …
เก้าอี้ตัวที่ผมนั่งตอนเย็นมัน หันออกมา จากโต๊ะประชุม
แบบหันมาทางประตูที่ผมยืนอยู่พอดี
เหมือนมี “ใครซักคน” เพิ่งลุกจากตรงนั้น
ตอนนั้นขาผมนี่เย็นตั้งแต่ปลายเท้าถึงต้นคอ
กำลังจะปิดประตูหนี ไฟในห้องประชุมก็ดัน
“แชะ!” เปิดขึ้นเอง
ทั้งที่สวิตช์อยู่ฝั่งตรงข้ามห้อง
ผมไม่รอแล้วครับ รีบคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากออฟฟิศแบบไม่หันหลังกลับเลย
แต่สิ่งที่ทำให้หลอนกว่าเดิม คือระหว่างเดินผ่านโถงหน้าลิฟต์ ผมได้ยินเสียงเหมือน
เก้าอี้เลื่อนตามมาอีกหนึ่งที
เบา ๆ
“ครืด…”
พอกลับถึงคอนโด เปิดมือถือดู ไลน์แจ้งเตือนจากกลุ่มออฟฟิศขึ้นมาหนึ่งข้อความ เป็นข้อความสั้น ๆ ว่า…
“อย่าหันหลังให้เก้าอี้ตัวนั้น”
แล้วชื่อคนที่ส่งคือ…
พี่กิต — คนที่ลาออกไปแล้วสองเดือน
และออกจากกลุ่มไลน์ตั้งแต่วันสุดท้าย
ผมกดเข้าไปดูโปรไฟล์ขึ้นว่า
“บัญชีถูกยกเลิกการใช้งาน”
คืนนั้นผมเปิดไฟนอนทั้งห้อง บ่าเกร็งจนต้องฉีดสเปรย์อีกสองรอบให้มันผ่อนคลาย ไม่ใช่อะไร… ผมกลัวจนตัวเกร็งไปหมดจริง ๆ
ใครเคยเจออะไรคล้าย ๆ กันในออฟฟิศบ้างครับ?
คือผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเอง หรือมันมี “ใครบางคน” อยู่ในห้องประชุมคืนนั้น
แค่คิดก็ยังไม่กล้าโอทีคนเดียวอีกแล้ว… 😭
[เมื่อคืนเจอของจริง… โอทีอยู่คนเดียว เก้าอี้เลื่อนเอง ไฟเปิดเอง และเสียง “คนที่ไม่มีตัว” อยู่ในห้องประชุม]
ตอนนั้นประมาณเกือบเที่ยงคืน ไฟในออฟฟิศเหลือแค่โซนที่ผมเปิดไว้ โซนอื่นมืดสนิท แบบที่ถ้ามองไปตรงระเบียงกระจกด้านหลังนี่เห็นเงาตัวเองสะท้อนกลับมาจนรู้สึกวูบ ๆ
ผมนั่งทำงานจนบ่ากับต้นคอตึงไปหมด เลยคว้าสเปรย์คลายเมื่อยบนโต๊ะมาฉีด (ผมพกประจำอยู่แล้ว เป็นของ Gwell ใช้มานานเพราะทำงานนั่งนาน ๆ มันช่วยให้บ่าไม่เกร็ง — เอาไปว่าเป็นของใช้ส่วนตัวครับ ไม่ได้โฆษณาอะไร)
กำลังจะก้มกลับไปดูงาน จู่ ๆ ก็มีเสียงดัง
“ครืด… ครืด… ครืด…”
จากห้องประชุมด้านหลัง แบบลากยาวเหมือนเด็กเล่นเก้าอี้ แต่ลากช้า ๆ หนัก ๆ จนพื้นสั่นเบา ๆ
ตอนแรกผมคิดว่าหูแว่วจนขนลุกทั้งแขน แต่เสียงมันดังอีกครับ
“ครืด….”
เหมือนมันจงใจให้ผมได้ยิน
ใจหนึ่งก็อยากวิ่งกลับบ้าน แต่อีกใจก็คิดว่า ถ้าไม่ไปดู เดี๋ยวจะคิดคาใจยันเช้า
ผมหยิบสเปรย์มาฉีดอีกรอบเพื่อคลายบ่า เพราะกลัวจนเกร็งไปหมดจริง ๆ แล้วก็เดินไปทีละก้าว… ทีละก้าว… เหงื่อออกทั้งตัวทั้งที่แอร์เย็น
พอเปิดประตูห้องประชุมเบา ๆ …
เก้าอี้ตัวที่ผมนั่งตอนเย็นมัน หันออกมา จากโต๊ะประชุม
แบบหันมาทางประตูที่ผมยืนอยู่พอดี
เหมือนมี “ใครซักคน” เพิ่งลุกจากตรงนั้น
ตอนนั้นขาผมนี่เย็นตั้งแต่ปลายเท้าถึงต้นคอ
กำลังจะปิดประตูหนี ไฟในห้องประชุมก็ดัน
“แชะ!” เปิดขึ้นเอง
ทั้งที่สวิตช์อยู่ฝั่งตรงข้ามห้อง
ผมไม่รอแล้วครับ รีบคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากออฟฟิศแบบไม่หันหลังกลับเลย
แต่สิ่งที่ทำให้หลอนกว่าเดิม คือระหว่างเดินผ่านโถงหน้าลิฟต์ ผมได้ยินเสียงเหมือน
เก้าอี้เลื่อนตามมาอีกหนึ่งที
เบา ๆ
“ครืด…”
พอกลับถึงคอนโด เปิดมือถือดู ไลน์แจ้งเตือนจากกลุ่มออฟฟิศขึ้นมาหนึ่งข้อความ เป็นข้อความสั้น ๆ ว่า…
“อย่าหันหลังให้เก้าอี้ตัวนั้น”
แล้วชื่อคนที่ส่งคือ…
พี่กิต — คนที่ลาออกไปแล้วสองเดือน
และออกจากกลุ่มไลน์ตั้งแต่วันสุดท้าย
ผมกดเข้าไปดูโปรไฟล์ขึ้นว่า
“บัญชีถูกยกเลิกการใช้งาน”
คืนนั้นผมเปิดไฟนอนทั้งห้อง บ่าเกร็งจนต้องฉีดสเปรย์อีกสองรอบให้มันผ่อนคลาย ไม่ใช่อะไร… ผมกลัวจนตัวเกร็งไปหมดจริง ๆ
ใครเคยเจออะไรคล้าย ๆ กันในออฟฟิศบ้างครับ?
คือผมไม่รู้ว่าผมคิดไปเอง หรือมันมี “ใครบางคน” อยู่ในห้องประชุมคืนนั้น
แค่คิดก็ยังไม่กล้าโอทีคนเดียวอีกแล้ว… 😭