👻 เรื่อง: “คืนสับเปลี่ยนศพ”
บ้านพักริมป่าของ “ทศพล” เป็นบ้านหลังเก่าที่เขาได้มรดกมาจากปู่ เขาย้ายมาอยู่คนเดียวหลังจากเลิกกับแฟน เพื่อหวังใช้ชีวิตเงียบ ๆ ทำงานออนไลน์ไปวัน ๆ
คืนแรกที่ย้ายเข้าไป เขาได้ยินเสียงบางอย่างในห้องเก็บของใต้บันได
— กึ่ก… กึ่กกๆ….
เหมือนคนกำลังลากอะไรหนัก ๆ บนพื้นไม้
ทศพลคิดว่าเป็นสัตว์ เขาเลยไม่สนใจ
แต่คืนที่สอง เสียงนั้นกลับดังชัดขึ้น
คราวนี้มีเสียงหายใจแผ่ว ๆ ปนมาด้วย
เหมือนคนแก่หอบเหนื่อย
เขาค่อย ๆ เดินลงบันไดไป เปิดไฟหน้าห้องเก็บของ แต่เสียงนั้นเงียบกริบ
พอเปิดประตูออก… ไม่มีอะไรเลย
ทศพลเริ่มไม่สบายใจ จึงโทรหา “ลุงคง” เพื่อนบ้านที่เฝ้าป่าใกล้ ๆ
ลุงคงพูดเพียงว่า
“เอ่อ… ถ้ามีเสียงแปลก ๆ ก็อย่าลงไปดูนะหลาน บ้านนี้มันเคย… เอาไว้ก่อน เดี๋ยวมีเวลาค่อยเล่า”
คำพูดแบบนั้นทำให้ทศพลหลอนหนักกว่าเดิม
คืนนั้นเขาตัดสินใจตั้งกล้องมือถือไว้หน้าห้องเก็บของ เพื่ออัดเสียงอัดภาพไว้ดูตอนเช้า
เวลาเกือบตีสาม เสียงลากของกลับมาอีกครั้ง…
แต่คราวนี้ไม่ได้มาจากห้องเก็บของ
มันมาจาก หน้าห้องนอนของเขาเอง
— กึก… กึก… กึก…
— ฮื่ม… ฮื้มม….
ทศพลชะงัก หายใจแทบไม่ออก เขาเหลือบตาไปที่ประตู
เงาหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ข้างนอกประตูราวกับกำลัง “ยืนรอ”
เขากลั้นใจจนเสียงนั้นหายไปก่อนถึงกล้าหลับ
เช้าวันรุ่งขึ้น เขารีบเปิดคลิปจากมือถือที่ถ่ายไว้เมื่อคืน
ภาพแรก ๆ ก็ปกติ
แต่พอถึงช่วงตีสาม… ภาพสั่นวาบ
เหมือนมีเงาอะไรผ่านหน้ากล้อง
แล้วก็ปรากฏภาพ…
คนแก่ผิวซีดทั้งตัว กำลังคลานออกมาจากห้องเก็บของ
แขนขาบิดเบี้ยว เดินไม่ได้เหมือนคนทั่วไป
ที่น่ากลัวกว่านั้น…
คือมันกำลังลาก “ถุงผ้าสีขาว” ที่มีคราบเลือดเก่า ๆ ติดอยู่เต็ม
ทศพลตัวชาถึงขั้วหัวใจ
เขารีบไปถามลุงคงทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ลุงคงถอนหายใจยาว
“เมื่อสิบกว่าปีก่อน ปู่ของเอาเคยเก็บศพไว้ที่ห้องนั้นนะทศพล…
คืนที่ฝนหนัก รถจากวัดมาไม่ทัน เขาเลยเก็บศพชั่วคราวไว้ก่อน
แต่ดันเกิดเรื่อง… ศพนั้นหาย
ไม่รู้หายไปได้ยังไง ทั้งที่ประตูปิดสนิท”
ทศพลมือสั่น
“แล้วมันเกี่ยวกับเมื่อคืนยังไงครับลุง?”
ลุงคงมองเข้าไปในบ้านแล้วพูดช้า ๆ
“คนที่หายไป… เขายังกลับมาไม่ถึงที่ของเขา”
“บางที… อาจกำลังหาคนสลับที่แทนอยู่ก็ได้”
ทศพลกลืนน้ำลาย
เขาหันกลับไปมองบ้านตัวเอง…
และเห็นประตูห้องเก็บของ “แง้มออกเล็กน้อยเอง ทั้งที่เขาปิดแล้วตั้งแต่เช้า”
ประตูห้องเก็บของที่ “แง้มออกเอง” ทำให้ทศพลขนลุกซู่ เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปในบ้าน หัวใจเต้นแรงเหมือนกำลังถูกอะไรบางอย่างจับตามอง
เมื่อเดินเข้าใกล้ประตูห้องเก็บของ
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากในห้อง…
— แอ๊ด…
ประตูค่อย ๆ เปิดออกเองช้า ๆ
ทศพลถอยหลังทันที มือสั่นจนแทบจับโทรศัพท์ไม่อยู่ เขาเปิดไฟฉายส่องเข้าไป ภายในมืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไรนอกจากความว่างเปล่า
แต่เมื่อไฟฉายส่องไปถึงมุมห้องลึกสุด
แสงสะท้อนกับบางสิ่ง…
ถุงผ้าสีขาวมีคราบเลือดเก่า ๆ เลอะอยู่เต็มถุง
เหมือนถุงที่เห็นเมื่อคืนในคลิป
ทศพลเริ่มตัวเย็นเฉียบ
เขาตัดสินใจหันหลัง… จะวิ่งออกนอกบ้าน
แต่พอหมุนตัวกลับ
กลับมี “เงา” ของใครบางคนยืนอยู่หน้าบันได
ชายชราใบหน้าเหี่ยวย่นซีดคล้ายศพ
ดวงตาขาวโพลนไม่มีแก้วตา
ร่างกายโงนเงนเหมือนกระดูกหักหลายท่อน
มันยื่นมือซีด ๆ ออกมาช้า ๆ ทางทศพล
และพูดด้วยเสียงแตกพร่าเหมือนเสียงลมหายใจสุดท้ายของคนใกล้ตาย
“ที่… ของ… กู…”
ทศพลช็อกจนขาอ่อน
“ผมไม่รู้เรื่องนะครับ! ผมเพิ่งมาอยู่!” เขาพูดทั้งน้ำตา
ร่างนั้นก้าวเข้ามาใกล้
ส่งกลิ่นเหม็นสาบชื้นรุนแรงเหมือนหลุมศพเปิดใหม่
มันชี้ไปที่ถุงผ้าสีขาว
แล้วพูดอีกครั้งด้วยเสียงต่ำกว่าเดิม
“คืน… ที่… ของ… กู…”
ในเสี้ยววินาที ทศพลนึกขึ้นได้ว่า…
ศพนั้น “หายไป” เมื่อสิบปีก่อน
ไม่มีใครรู้ว่าหายไปอย่างไร หรือใครเป็นคนทำ
และห้องนี้…
คือที่ที่ปู่เขาเก็บศพไว้ชั่วคราว
หมายความว่า… ศพนั้นไม่เคยถูกนำไปวัด
มันไม่เคยได้ไปที่ที่ควรไป
และมันต้องการให้ใครสักคน… “คืนที่ของมัน”
ทศพลวิ่งสุดแรง แทบจะกระโดดออกจากประตูบ้าน แต่ร่างชรากลางศพคลานตามมาด้วยความเร็วเหนือธรรมชาติ เสียงกระดูกเสียดสีกันดัง กรอบแกรบ ๆ ๆ
ทศพลล้มลงหน้าบ้าน
ตอนร่างนั้นจะเอื้อมมือมาจับข้อเท้า—
เสียงสวดมนต์ดังขึ้น!
ลุงคงวิ่งมาพร้อมสายสิญจน์และน้ำมนต์
สาดใส่ร่างนั้นเต็ม ๆ
— ซี่ดดดด!
เสียงเหมือนเนื้อถูกเผา
ร่างนั้นชักกระตุกจนตัวบิด ก่อนจะค่อย ๆ ถอยเข้าบ้านไป
แล้วหายวับเข้าในห้องเก็บของพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนยาวสุดหลอน
หลังทุกอย่างเงียบลง ลุงคงพูดด้วยใบหน้าหนักใจ
“มันไม่ได้ต้องการทำร้ายเอาหรอกทศพล…
มันต้องการ กลับไปสู่ที่ของมัน
ศพมันถูกเอาไปทิ้งที่ป่าด้านหลัง ไม่เคยได้ทำพิธี
มันเลยกลับมาที่เดิม… เพื่อให้เราเจอมัน”
ค่ำวันนั้น เจ้าหน้าที่และพระถูกเชิญมา
ขุดพบโครงกระดูกมนุษย์ในป่าหลังบ้านจริง
ตรงกับศพที่หายไปเมื่อสิบปีก่อน
หลังทำพิธีส่งวิญญาณอย่างถูกต้อง
บ้านก็กลับมาเงียบสงบ
ก่อนกลับวัด พระรูปหนึ่งพูดกับทศพลว่า
“คืนนี้หลับสบายได้…
วิญญาณเขาไปแล้ว”
ทศพลโล่งใจ… แต่พอกลับขึ้นไปบนห้องนอน
เขาพบโทรศัพท์ที่ใช้ถ่ายคลิปวางอยู่บนเตียง
หน้าจอเปิดค้างอยู่ในแอปวิดีโอ
มีคลิปใหม่เพิ่มขึ้นเอง
ถ่ายตอนเวลาตีสามของเมื่อคืน…
พอเปิดดู ภาพเบลอ ๆ ค่อย ๆ ชัดขึ้น
กล้องหันไปที่หน้าบ้าน
เห็นทศพลกำลังนั่งร้องไห้อยู่…
และเบื้องหลังเขาในคลิป
มีร่างชราผิวซีด ยืนมองนิ่ง ๆ อยู่เงียบ ๆ
ไม่ไกลเลย
แค่หลังเขาเพียงก้าวเดียว… จบ
ผู้แต่ง: ธนากร ชอบช้าง
นิยายเรื่อง" คืนสับเปลี่ยนศพ"
บ้านพักริมป่าของ “ทศพล” เป็นบ้านหลังเก่าที่เขาได้มรดกมาจากปู่ เขาย้ายมาอยู่คนเดียวหลังจากเลิกกับแฟน เพื่อหวังใช้ชีวิตเงียบ ๆ ทำงานออนไลน์ไปวัน ๆ
คืนแรกที่ย้ายเข้าไป เขาได้ยินเสียงบางอย่างในห้องเก็บของใต้บันได
— กึ่ก… กึ่กกๆ….
เหมือนคนกำลังลากอะไรหนัก ๆ บนพื้นไม้
ทศพลคิดว่าเป็นสัตว์ เขาเลยไม่สนใจ
แต่คืนที่สอง เสียงนั้นกลับดังชัดขึ้น
คราวนี้มีเสียงหายใจแผ่ว ๆ ปนมาด้วย
เหมือนคนแก่หอบเหนื่อย
เขาค่อย ๆ เดินลงบันไดไป เปิดไฟหน้าห้องเก็บของ แต่เสียงนั้นเงียบกริบ
พอเปิดประตูออก… ไม่มีอะไรเลย
ทศพลเริ่มไม่สบายใจ จึงโทรหา “ลุงคง” เพื่อนบ้านที่เฝ้าป่าใกล้ ๆ
ลุงคงพูดเพียงว่า
“เอ่อ… ถ้ามีเสียงแปลก ๆ ก็อย่าลงไปดูนะหลาน บ้านนี้มันเคย… เอาไว้ก่อน เดี๋ยวมีเวลาค่อยเล่า”
คำพูดแบบนั้นทำให้ทศพลหลอนหนักกว่าเดิม
คืนนั้นเขาตัดสินใจตั้งกล้องมือถือไว้หน้าห้องเก็บของ เพื่ออัดเสียงอัดภาพไว้ดูตอนเช้า
เวลาเกือบตีสาม เสียงลากของกลับมาอีกครั้ง…
แต่คราวนี้ไม่ได้มาจากห้องเก็บของ
มันมาจาก หน้าห้องนอนของเขาเอง
— กึก… กึก… กึก…
— ฮื่ม… ฮื้มม….
ทศพลชะงัก หายใจแทบไม่ออก เขาเหลือบตาไปที่ประตู
เงาหนึ่งเคลื่อนไหวอยู่ข้างนอกประตูราวกับกำลัง “ยืนรอ”
เขากลั้นใจจนเสียงนั้นหายไปก่อนถึงกล้าหลับ
เช้าวันรุ่งขึ้น เขารีบเปิดคลิปจากมือถือที่ถ่ายไว้เมื่อคืน
ภาพแรก ๆ ก็ปกติ
แต่พอถึงช่วงตีสาม… ภาพสั่นวาบ
เหมือนมีเงาอะไรผ่านหน้ากล้อง
แล้วก็ปรากฏภาพ…
คนแก่ผิวซีดทั้งตัว กำลังคลานออกมาจากห้องเก็บของ
แขนขาบิดเบี้ยว เดินไม่ได้เหมือนคนทั่วไป
ที่น่ากลัวกว่านั้น…
คือมันกำลังลาก “ถุงผ้าสีขาว” ที่มีคราบเลือดเก่า ๆ ติดอยู่เต็ม
ทศพลตัวชาถึงขั้วหัวใจ
เขารีบไปถามลุงคงทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ลุงคงถอนหายใจยาว
“เมื่อสิบกว่าปีก่อน ปู่ของเอาเคยเก็บศพไว้ที่ห้องนั้นนะทศพล…
คืนที่ฝนหนัก รถจากวัดมาไม่ทัน เขาเลยเก็บศพชั่วคราวไว้ก่อน
แต่ดันเกิดเรื่อง… ศพนั้นหาย
ไม่รู้หายไปได้ยังไง ทั้งที่ประตูปิดสนิท”
ทศพลมือสั่น
“แล้วมันเกี่ยวกับเมื่อคืนยังไงครับลุง?”
ลุงคงมองเข้าไปในบ้านแล้วพูดช้า ๆ
“คนที่หายไป… เขายังกลับมาไม่ถึงที่ของเขา”
“บางที… อาจกำลังหาคนสลับที่แทนอยู่ก็ได้”
ทศพลกลืนน้ำลาย
เขาหันกลับไปมองบ้านตัวเอง…
และเห็นประตูห้องเก็บของ “แง้มออกเล็กน้อยเอง ทั้งที่เขาปิดแล้วตั้งแต่เช้า”
ประตูห้องเก็บของที่ “แง้มออกเอง” ทำให้ทศพลขนลุกซู่ เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปในบ้าน หัวใจเต้นแรงเหมือนกำลังถูกอะไรบางอย่างจับตามอง
เมื่อเดินเข้าใกล้ประตูห้องเก็บของ
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากในห้อง…
— แอ๊ด…
ประตูค่อย ๆ เปิดออกเองช้า ๆ
ทศพลถอยหลังทันที มือสั่นจนแทบจับโทรศัพท์ไม่อยู่ เขาเปิดไฟฉายส่องเข้าไป ภายในมืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไรนอกจากความว่างเปล่า
แต่เมื่อไฟฉายส่องไปถึงมุมห้องลึกสุด
แสงสะท้อนกับบางสิ่ง…
ถุงผ้าสีขาวมีคราบเลือดเก่า ๆ เลอะอยู่เต็มถุง
เหมือนถุงที่เห็นเมื่อคืนในคลิป
ทศพลเริ่มตัวเย็นเฉียบ
เขาตัดสินใจหันหลัง… จะวิ่งออกนอกบ้าน
แต่พอหมุนตัวกลับ
กลับมี “เงา” ของใครบางคนยืนอยู่หน้าบันได
ชายชราใบหน้าเหี่ยวย่นซีดคล้ายศพ
ดวงตาขาวโพลนไม่มีแก้วตา
ร่างกายโงนเงนเหมือนกระดูกหักหลายท่อน
มันยื่นมือซีด ๆ ออกมาช้า ๆ ทางทศพล
และพูดด้วยเสียงแตกพร่าเหมือนเสียงลมหายใจสุดท้ายของคนใกล้ตาย
“ที่… ของ… กู…”
ทศพลช็อกจนขาอ่อน
“ผมไม่รู้เรื่องนะครับ! ผมเพิ่งมาอยู่!” เขาพูดทั้งน้ำตา
ร่างนั้นก้าวเข้ามาใกล้
ส่งกลิ่นเหม็นสาบชื้นรุนแรงเหมือนหลุมศพเปิดใหม่
มันชี้ไปที่ถุงผ้าสีขาว
แล้วพูดอีกครั้งด้วยเสียงต่ำกว่าเดิม
“คืน… ที่… ของ… กู…”
ในเสี้ยววินาที ทศพลนึกขึ้นได้ว่า…
ศพนั้น “หายไป” เมื่อสิบปีก่อน
ไม่มีใครรู้ว่าหายไปอย่างไร หรือใครเป็นคนทำ
และห้องนี้…
คือที่ที่ปู่เขาเก็บศพไว้ชั่วคราว
หมายความว่า… ศพนั้นไม่เคยถูกนำไปวัด
มันไม่เคยได้ไปที่ที่ควรไป
และมันต้องการให้ใครสักคน… “คืนที่ของมัน”
ทศพลวิ่งสุดแรง แทบจะกระโดดออกจากประตูบ้าน แต่ร่างชรากลางศพคลานตามมาด้วยความเร็วเหนือธรรมชาติ เสียงกระดูกเสียดสีกันดัง กรอบแกรบ ๆ ๆ
ทศพลล้มลงหน้าบ้าน
ตอนร่างนั้นจะเอื้อมมือมาจับข้อเท้า—
เสียงสวดมนต์ดังขึ้น!
ลุงคงวิ่งมาพร้อมสายสิญจน์และน้ำมนต์
สาดใส่ร่างนั้นเต็ม ๆ
— ซี่ดดดด!
เสียงเหมือนเนื้อถูกเผา
ร่างนั้นชักกระตุกจนตัวบิด ก่อนจะค่อย ๆ ถอยเข้าบ้านไป
แล้วหายวับเข้าในห้องเก็บของพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนยาวสุดหลอน
หลังทุกอย่างเงียบลง ลุงคงพูดด้วยใบหน้าหนักใจ
“มันไม่ได้ต้องการทำร้ายเอาหรอกทศพล…
มันต้องการ กลับไปสู่ที่ของมัน
ศพมันถูกเอาไปทิ้งที่ป่าด้านหลัง ไม่เคยได้ทำพิธี
มันเลยกลับมาที่เดิม… เพื่อให้เราเจอมัน”
ค่ำวันนั้น เจ้าหน้าที่และพระถูกเชิญมา
ขุดพบโครงกระดูกมนุษย์ในป่าหลังบ้านจริง
ตรงกับศพที่หายไปเมื่อสิบปีก่อน
หลังทำพิธีส่งวิญญาณอย่างถูกต้อง
บ้านก็กลับมาเงียบสงบ
ก่อนกลับวัด พระรูปหนึ่งพูดกับทศพลว่า
“คืนนี้หลับสบายได้…
วิญญาณเขาไปแล้ว”
ทศพลโล่งใจ… แต่พอกลับขึ้นไปบนห้องนอน
เขาพบโทรศัพท์ที่ใช้ถ่ายคลิปวางอยู่บนเตียง
หน้าจอเปิดค้างอยู่ในแอปวิดีโอ
มีคลิปใหม่เพิ่มขึ้นเอง
ถ่ายตอนเวลาตีสามของเมื่อคืน…
พอเปิดดู ภาพเบลอ ๆ ค่อย ๆ ชัดขึ้น
กล้องหันไปที่หน้าบ้าน
เห็นทศพลกำลังนั่งร้องไห้อยู่…
และเบื้องหลังเขาในคลิป
มีร่างชราผิวซีด ยืนมองนิ่ง ๆ อยู่เงียบ ๆ
ไม่ไกลเลย
แค่หลังเขาเพียงก้าวเดียว… จบ
ผู้แต่ง: ธนากร ชอบช้าง