ผมเป็นไรเดอร์ส่งอาหารฟูลไทม์ของแอฟส้ม ขับส่งในเขตนิคมหนึ่งในจังหวัดปราจีนมาได้ 2-3 เดือนแล้วครับ ซึ่งในแอฟนี้ทุกออเดอร์นอกจากค่าส่งเราจะได้แต้มด้วย ถ้าสะสมครบจะได้โบนัสเพิ่ม 55 แต้มได้ 50 70 แต้มได้ 150 85 แต้มได้ 250 ได้แต้มเท่าไหร่ ได้สูงสุดเท่านั้น
วันที่เกิดเหตุตอนนั้นเวลาประมาณ 4 ทุ่มกว่า มีแต้มอยู่ 80 แต้ม ผมกำลังนั่งหลบฝนรอออเดอร์ แล้วก็มีงานเด้งเข้ามาแบบซ้อน 3 ได้ค่าส่งรวม 3 ออเดอร์ 60 กว่าบาทกับ 7 แต้ม ก็เริ่มไปรับอาหาร แล้วก็ไล่ส่งแบบไม่ได้ใส่เสื้อกันฝนนะครับ เพราะฝนตกไม่หนัก จนเหลือที่สุดท้าย
เป็นโรงงานที่อยู่ลึกสุดของนิคม ลักษณะที่ตั้งของโรงงานจะต้องเข้าไปในซอยที่แยกออกไปจากถนนหลักของนิคม ปากทางทั้ง 2 ฝั่งก็มีโรงงานอื่นด้วย แต่ฝั่งขวาหลังจากสื้นสุดรั้วโรงงานแรกก็จะเป็นป่าตีคู่ถนนไปตลอดจนสุดทางตลอดระยะถนนเกือบ 1.5 กิโล บางจุดต้นไม้ ต้นหญ้าก็กินเข้ามาคุยไหล่ทาง และปลายทางของถนนซอยนี้เป็นสวนส้มโอของชาวบ้าน ถ้ามองจากปากทางก็จะเห็นถนนทั้งเส้นจนถึงสวนส้มโอเลย แต่ฝั่งซ้ายก็มีโรงงานอื่นต่อกันไปตลอดแนวเป็นปกตินะครับ ก็คือฝั่งซ้ายโรงงาน ฝั่งขวาป่า ซึ่งโรงงานที่ผมต้องไปส่งอยู่สุดทางฝั่งซ้ายติดกับสวนส้มโอเลย
พอผมมาถึงปากซอยมองเข้าไปสุดทางก็เห็นเป็นหมอกบางๆ ผสมกับสายฝน ทำให้มองปลายทางได้ไม่ชัดมาก ผมก็เข้าไปส่งแบบไม่ได้คิดอะไร เพราะเส้นนี้ในเวลากลางวันก็เคยมาส่งบ้างแล้ว ส่งเสร็จก็ปิดระบบไม่รับงานเพราะจะกลับเลย แล้วฝนก็เริ่มหนาขึ้นด้วย พอรถออกมาบนถนนเส้นที่ว่าหมอกก็หนาขึ้นมาอีกนิด แต่สายฝนแรงขึ้น เพราะมีไฟหลอดขาวไหล่ทางเป็นพื้นหลังทำให้เห็นสายฝนชัดเจน ผมก็ค่อยๆขี่มาตาก็เหลือบไปเห็นคนเดินอยู่ข้างทางฝั่งป่า ซึ่งขากลับป่าอยู่ทางซ้าย ตอนเข้ามาก็ไม่เห็น ลักษณะคือย้อนแสงเลยมองเป็นสีดำทั้งร่าง ผมเลยมองไม่ออกว่าแกเดินออกไปหรือเดินเข้ามาหาผม พอผมขับไปเรื่อยๆ มองแกมั้ง มองทางมั้ง มองข้างทางมั้ง จนผมเริ่มเห็นรายละเอียดในระยะประมาณ 600-800 เมตร คิดว่าเป็นผู้หญิงแก่ เพราะผมยาวเดินขาโก่งๆ ก้าวสั้นๆ แขนไม่แนบตัว แกว่งไป แกว่งมา แกกำลังจะผ่านไฟไหล่ทาง ผมก็มองไปที่หน้าเห็นเป็นแสงไฟสีขาวตกกระทบใบหน้าที่เปียกน้ำเป็นไฮไลท์สีขาวๆตรงปลายจมูก ปาก คาง ก็คิดว่าแกคงหันหน้ามาทางเรา แต่เวลาที่คนเดินผ่านไฟ เราจะรู้ว่าเดินไปหรือเดินมา ภาพที่เห็นคือแกเดินออกไปจากผมครับ
ผมเลยสงสัยในหัว "ยายแก่ๆเดินถอยหลัง เงยหน้ามองไฟไหล่ทาง ตากฝนตอนเกือบ 5 ทุ่มเนี่ยนะ"
เลยตัดสินใจจอดรถ เปิดใต้เบาะ หยิบเสื้อกันฝนกะว่าจะเอาให้แก เพราะผมเลิกงานแล้ว เปียกก็ไม่เป็นไร ก็เอาเสื้อเหน็บไว้ตรงหว่างขาเอาเข่าหนีบไว้เพราะรถเป็นแบบออโต้ พอเข้าระยะ 100 เมตรผมก็ละสายตาจากแก มองทางแล้วเร่งรถผ่านเลยแกสักเมตรตรงใต้ไฟไหล่ทางพอดี แกจะได้เห็นหน้าเราด้วย ว่าเรามาดีนะ เพราะกลัวว่าแกจะตกใจเรา พอจอดก็หยิบเสื้อกันฝนที่เข่า เงยหน้าหันกลับไปพร้อมพูดว่า "เสื้อครับยาย" แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ ยายแก่เดินก้มหน้า 45 องศาเลือดไหลเต็มหน้าเป็นทางจากหลังหัวผ่านหลังหูผ่านกามมาปลายคาง ผ่านขมับ ห่างคิว โหนกแก้มมาปลายริมฝีปาก ไหลผ่านหน้าผาก หว่างคิวมาปลายจมูก ทั้งเลือด ทั้งฝนไหลผสมกันเป็นสายเลย ปากแกก็บ่นพึมพำเหมือนบ่นกับตัวเอง ด่า แช่งปนร้องไห้สะอื้นว่า "ไอสัตว์นรก ทำกูทำไม ทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง ขอให้ตายโหง ไม่ได้ผุดได้เกิด" พูดวนๆ คำด่าก็เป็นของรุ่นแม่ รุ่นยายอะครับ
ผมก็อึ้งได้แต่มองแกค่อยๆเดินผ่านไปช้าๆ แกก็เดินบ่นผ่านหน้าผมแบบไม่สนใจเหมือนผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น พอแกผ่านไปผมก็เห็นหลังหัวแก ที่มองไกลๆเห็นเป็นไฮไลท์แสงตกกระทบปลายจมูก ปาก คางที่เปียกน้ำ มันกลายเป็นแผลสดขนาดใหญ่ ลึกๆคิดว่าลึกทะลุกระโหลกเข้าไปอีก เลือดแดงจนดำ แล้วแสงไฟตกกระทบเลือด พอมองไกลๆก็เป็นไฮไลท์แสงสีขาวๆ ท้ายทอยก็เต็มไปด้วยเลือด
ทั้งหมดนี้ผมยืนประมวลผลอยู่ประมาณ 3-4 นาที คิดวนในหัวว่าคน ผี ช่วย หนี กลัว ก็คิดแผนว่าจะรอให้แกเดินไปถึงไฟต้นหน้า จะบิดรถข้ามไปเลนโน้น แล้วซัดยาวหนีแกไปเลย เพราะคิดแล้วว่าแกน่าจะไม่ใช่คน ถ้าวิ่งผ่านแกตรงที่มืดๆแล้วแกวิ่งตาม น่าจะเป็นภาพที่ผมรับไม่ไหว แล้วก็เอาเสื้อมาหนีบอย่างเดิม เตรียมบิด พอแกถึงใต้ไฟปั๊บ ผมกำลังจะบิด แกหยุดเดินปุ๊บ แล้วหันมองเข้าไปในป่าข้างทางแล้วก็นิ่งเหมือนฟังหรือเห็นอะไร ผมก็หยุดมองอยู่แบบนั้น แกก็หันมาที่ผม ชี้หน้าประมาณว่า "รอกูตรงนั้นแปปนึง" แล้วก็วิ่งเข้าไปในป่า ผมก็ได้ยินแกวิ่งอยู่ในป่าหญ้าที่สูงท่วมหัวนั่นแหละ ผมตัดสินใจขี่หนีตอนนั้นเลย ระหว่างที่ขี่ผ่านจุดที่ยายวิ่งเข้าไปก็ได้ยินเสียง ยายตะโกนออกมาจากป่าว่า "จะทำอะไรกู ช่วยด้วย" แล้วก็เป็นเสียงเหมือนคนหัวพาดพื้นแต่เสียงมันทุ้มกว่า แล้วก็ "โอ้ย" ตามด้วยเสียงเหมือนสับจอบลงบนดินแข็งๆ เสียงจะทุ้มๆ แล้วก็เป็นเสียงใครก็ไม่รู้หอบเป็นจังหวะ เหมือนฉากที่โอวตีเอาหินทุนหน้ากำนันในป่าอ้อย เรื่อง 2499 อันธพาลครองเมืองอะครับ ผมก็บิดจนหลุดออกมาที่ปากซอยแล้วก็กลับบ้านเลย ขี่รถกลับ ร้องไห้แบบร้องจริงๆ แบบออกเสียงเลย หน้าเหรอ แขน ขาสั่นไปหมด
จากวันนั้นจนวันนี้ก็ไม่ได้รับออเดอร์โรงงานนั้นตอนกลางคืนอีกเลย ผมก็ถามพี่ไรเดอร์คนอื่นที่ขี่มาก่อนนะ ว่ามีคนเคยเจอไหม แต่ก็ไม่มีใครเคยเจอเลย หาไม่ได้ว่าแกคือใคร เป็นอะไร
มีเรื่องมาเล่าให้ฟังครับ
วันที่เกิดเหตุตอนนั้นเวลาประมาณ 4 ทุ่มกว่า มีแต้มอยู่ 80 แต้ม ผมกำลังนั่งหลบฝนรอออเดอร์ แล้วก็มีงานเด้งเข้ามาแบบซ้อน 3 ได้ค่าส่งรวม 3 ออเดอร์ 60 กว่าบาทกับ 7 แต้ม ก็เริ่มไปรับอาหาร แล้วก็ไล่ส่งแบบไม่ได้ใส่เสื้อกันฝนนะครับ เพราะฝนตกไม่หนัก จนเหลือที่สุดท้าย
เป็นโรงงานที่อยู่ลึกสุดของนิคม ลักษณะที่ตั้งของโรงงานจะต้องเข้าไปในซอยที่แยกออกไปจากถนนหลักของนิคม ปากทางทั้ง 2 ฝั่งก็มีโรงงานอื่นด้วย แต่ฝั่งขวาหลังจากสื้นสุดรั้วโรงงานแรกก็จะเป็นป่าตีคู่ถนนไปตลอดจนสุดทางตลอดระยะถนนเกือบ 1.5 กิโล บางจุดต้นไม้ ต้นหญ้าก็กินเข้ามาคุยไหล่ทาง และปลายทางของถนนซอยนี้เป็นสวนส้มโอของชาวบ้าน ถ้ามองจากปากทางก็จะเห็นถนนทั้งเส้นจนถึงสวนส้มโอเลย แต่ฝั่งซ้ายก็มีโรงงานอื่นต่อกันไปตลอดแนวเป็นปกตินะครับ ก็คือฝั่งซ้ายโรงงาน ฝั่งขวาป่า ซึ่งโรงงานที่ผมต้องไปส่งอยู่สุดทางฝั่งซ้ายติดกับสวนส้มโอเลย
พอผมมาถึงปากซอยมองเข้าไปสุดทางก็เห็นเป็นหมอกบางๆ ผสมกับสายฝน ทำให้มองปลายทางได้ไม่ชัดมาก ผมก็เข้าไปส่งแบบไม่ได้คิดอะไร เพราะเส้นนี้ในเวลากลางวันก็เคยมาส่งบ้างแล้ว ส่งเสร็จก็ปิดระบบไม่รับงานเพราะจะกลับเลย แล้วฝนก็เริ่มหนาขึ้นด้วย พอรถออกมาบนถนนเส้นที่ว่าหมอกก็หนาขึ้นมาอีกนิด แต่สายฝนแรงขึ้น เพราะมีไฟหลอดขาวไหล่ทางเป็นพื้นหลังทำให้เห็นสายฝนชัดเจน ผมก็ค่อยๆขี่มาตาก็เหลือบไปเห็นคนเดินอยู่ข้างทางฝั่งป่า ซึ่งขากลับป่าอยู่ทางซ้าย ตอนเข้ามาก็ไม่เห็น ลักษณะคือย้อนแสงเลยมองเป็นสีดำทั้งร่าง ผมเลยมองไม่ออกว่าแกเดินออกไปหรือเดินเข้ามาหาผม พอผมขับไปเรื่อยๆ มองแกมั้ง มองทางมั้ง มองข้างทางมั้ง จนผมเริ่มเห็นรายละเอียดในระยะประมาณ 600-800 เมตร คิดว่าเป็นผู้หญิงแก่ เพราะผมยาวเดินขาโก่งๆ ก้าวสั้นๆ แขนไม่แนบตัว แกว่งไป แกว่งมา แกกำลังจะผ่านไฟไหล่ทาง ผมก็มองไปที่หน้าเห็นเป็นแสงไฟสีขาวตกกระทบใบหน้าที่เปียกน้ำเป็นไฮไลท์สีขาวๆตรงปลายจมูก ปาก คาง ก็คิดว่าแกคงหันหน้ามาทางเรา แต่เวลาที่คนเดินผ่านไฟ เราจะรู้ว่าเดินไปหรือเดินมา ภาพที่เห็นคือแกเดินออกไปจากผมครับ
ผมเลยสงสัยในหัว "ยายแก่ๆเดินถอยหลัง เงยหน้ามองไฟไหล่ทาง ตากฝนตอนเกือบ 5 ทุ่มเนี่ยนะ"
เลยตัดสินใจจอดรถ เปิดใต้เบาะ หยิบเสื้อกันฝนกะว่าจะเอาให้แก เพราะผมเลิกงานแล้ว เปียกก็ไม่เป็นไร ก็เอาเสื้อเหน็บไว้ตรงหว่างขาเอาเข่าหนีบไว้เพราะรถเป็นแบบออโต้ พอเข้าระยะ 100 เมตรผมก็ละสายตาจากแก มองทางแล้วเร่งรถผ่านเลยแกสักเมตรตรงใต้ไฟไหล่ทางพอดี แกจะได้เห็นหน้าเราด้วย ว่าเรามาดีนะ เพราะกลัวว่าแกจะตกใจเรา พอจอดก็หยิบเสื้อกันฝนที่เข่า เงยหน้าหันกลับไปพร้อมพูดว่า "เสื้อครับยาย" แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ ยายแก่เดินก้มหน้า 45 องศาเลือดไหลเต็มหน้าเป็นทางจากหลังหัวผ่านหลังหูผ่านกามมาปลายคาง ผ่านขมับ ห่างคิว โหนกแก้มมาปลายริมฝีปาก ไหลผ่านหน้าผาก หว่างคิวมาปลายจมูก ทั้งเลือด ทั้งฝนไหลผสมกันเป็นสายเลย ปากแกก็บ่นพึมพำเหมือนบ่นกับตัวเอง ด่า แช่งปนร้องไห้สะอื้นว่า "ไอสัตว์นรก ทำกูทำไม ทำกับกูแบบนี้ได้ยังไง ขอให้ตายโหง ไม่ได้ผุดได้เกิด" พูดวนๆ คำด่าก็เป็นของรุ่นแม่ รุ่นยายอะครับ
ผมก็อึ้งได้แต่มองแกค่อยๆเดินผ่านไปช้าๆ แกก็เดินบ่นผ่านหน้าผมแบบไม่สนใจเหมือนผมไม่ได้อยู่ตรงนั้น พอแกผ่านไปผมก็เห็นหลังหัวแก ที่มองไกลๆเห็นเป็นไฮไลท์แสงตกกระทบปลายจมูก ปาก คางที่เปียกน้ำ มันกลายเป็นแผลสดขนาดใหญ่ ลึกๆคิดว่าลึกทะลุกระโหลกเข้าไปอีก เลือดแดงจนดำ แล้วแสงไฟตกกระทบเลือด พอมองไกลๆก็เป็นไฮไลท์แสงสีขาวๆ ท้ายทอยก็เต็มไปด้วยเลือด
ทั้งหมดนี้ผมยืนประมวลผลอยู่ประมาณ 3-4 นาที คิดวนในหัวว่าคน ผี ช่วย หนี กลัว ก็คิดแผนว่าจะรอให้แกเดินไปถึงไฟต้นหน้า จะบิดรถข้ามไปเลนโน้น แล้วซัดยาวหนีแกไปเลย เพราะคิดแล้วว่าแกน่าจะไม่ใช่คน ถ้าวิ่งผ่านแกตรงที่มืดๆแล้วแกวิ่งตาม น่าจะเป็นภาพที่ผมรับไม่ไหว แล้วก็เอาเสื้อมาหนีบอย่างเดิม เตรียมบิด พอแกถึงใต้ไฟปั๊บ ผมกำลังจะบิด แกหยุดเดินปุ๊บ แล้วหันมองเข้าไปในป่าข้างทางแล้วก็นิ่งเหมือนฟังหรือเห็นอะไร ผมก็หยุดมองอยู่แบบนั้น แกก็หันมาที่ผม ชี้หน้าประมาณว่า "รอกูตรงนั้นแปปนึง" แล้วก็วิ่งเข้าไปในป่า ผมก็ได้ยินแกวิ่งอยู่ในป่าหญ้าที่สูงท่วมหัวนั่นแหละ ผมตัดสินใจขี่หนีตอนนั้นเลย ระหว่างที่ขี่ผ่านจุดที่ยายวิ่งเข้าไปก็ได้ยินเสียง ยายตะโกนออกมาจากป่าว่า "จะทำอะไรกู ช่วยด้วย" แล้วก็เป็นเสียงเหมือนคนหัวพาดพื้นแต่เสียงมันทุ้มกว่า แล้วก็ "โอ้ย" ตามด้วยเสียงเหมือนสับจอบลงบนดินแข็งๆ เสียงจะทุ้มๆ แล้วก็เป็นเสียงใครก็ไม่รู้หอบเป็นจังหวะ เหมือนฉากที่โอวตีเอาหินทุนหน้ากำนันในป่าอ้อย เรื่อง 2499 อันธพาลครองเมืองอะครับ ผมก็บิดจนหลุดออกมาที่ปากซอยแล้วก็กลับบ้านเลย ขี่รถกลับ ร้องไห้แบบร้องจริงๆ แบบออกเสียงเลย หน้าเหรอ แขน ขาสั่นไปหมด
จากวันนั้นจนวันนี้ก็ไม่ได้รับออเดอร์โรงงานนั้นตอนกลางคืนอีกเลย ผมก็ถามพี่ไรเดอร์คนอื่นที่ขี่มาก่อนนะ ว่ามีคนเคยเจอไหม แต่ก็ไม่มีใครเคยเจอเลย หาไม่ได้ว่าแกคือใคร เป็นอะไร