ยายนี(นามสมมุติ)อาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่งทางภาคใต้ แกมีลูกหลายคน ถ้าจำไม่ผิดก็ 8คน ลูกๆ ต่างออกเรือนกันหมดแล้ว และสามีแกได้เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ยายนีมีชีวิตที่น่ารันทด ทำงานหนักมาตั้งแต่สมัยสาวๆ แก่ตัวมายังต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงชีพอีก ซึ่งอาชีพหลักของหมู่บ้านนี้คือกรีดยาง ผลตอบแทนก็ช่างน้อยนิดเพราะราคายางตกต่ำมาก แต่คนเรามีทางเลือกไม่มากนัก ลำพังเงินจากรัฐ 700 บาทต่อเดือนนั้นไม่เพียงพอหรอก ลูกหลานก็ไม่เคยยื่นมือช่วย ปล่อยให้ยายนีต้องปีภูเขาเพื่อไปกรีดยางเลี้ยงชีพ
ยายนี อาศัยอยู่คนเดียว บ้านแก ก็ติดกับบ้านลูกชายคนหนึ่งของแก
วันหนึ่งยายนีได้ไปซื้อของในร้านค้าแห่งหนึ่งของหมู่บ้าน มีป้าเอซึ่งเป็นเจ้าของร้าน
ป้าเอ : ยายนีสุขภาพเป็นไงบ้าง ยังแข็งแรงนะ
ยายนี : ก็ไม่ค่อยเท่าไรหรอก กรีดยางบนภูเขามันเหนื่อย
ป้าเอ. : ยายนียังต้องทำงานอีกหรือ มีลูกตั้งหลายคน เขาไม่ช่วยเลยหรือ
ยายนี : มีแต่นางนิดคนเดียวแหละ ที่ยื่นเงินให้บ้างเป็นบางครั้ง ยายเข้าใจลูกๆ ก็มีภาระ ที่ต้องเลี้ยงดูครอบครัว ยายถึงยังต้องทำงานเลี้ยงตัวเอง ถึงจะเหนื่อยหน่อย แต่ก็ทนเอา
ป้าเอ : รู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที เพราะสงสารยาย
วันหนึ่งป้าเอ ได้เจอกับป้านา ซื่งเป็นเพื่อนของแก เลยเล่าเรื่องยายนีให้ฟัง ป้านาเลยว่า แปลกที่มีลูกตั้ง 8 คนทำไมเลี้ยงแม่คนเดียวไม่ได้
เช้าวันหนึ่งลุงซิง ได้ขี่มอเตอร์ไซค์ เพื่อไปดื่มชา ที่ร้านน้ำชาของหมู่บ้าน บ้านลุงซิงอยู่ในสวนยาง แกมีนิสัยชอบช่วยเหลือคน เวลามีคนแก่ เดินบนถนนเพื่อที่จะไปสวน หรือกลับบ้าน ลุงซิงนี่แหละจะเป็นคนอาสาไปส่ง และยายนีก็เป็นขาประจำของแก ยายนีซ้อนมอเตอร์ไซค์แกบ่อย
แต่วันนั้น นาทีที่ลุงซิงขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านยายนี
ลุงซิง : ยายนี จะไปใหนเดี๋ยวไปส่ง
ยายนี : ตอบด้วยเสียงเศร้าๆ ว่า จะไปป่าช้า
ซึ่งป่าช้าของหมู่บ้านนี้ต้องเดินไกลนิดหนึ่ง เพราะอยู่แถวๆป่า ห่างไกลบ้านคน
ลุงซิง : คิดในใจ ไปทำอะไรที่ป่าช้า แต่ก็ไม่ได้ถามยายนี เพียงแต่บอกว่า ขึ้นรถมา เดี๋ยวจะไปส่งเอง
ยายนี : ไม่พูดอะไร เอาแต่เดินไป ทางไปป่าช้า โดยไม่สนใจลุงซิงอีกเลย
ลุงซิง : อ้าวยายนี เดี๋ยวไปส่ง ยายนี ยายนี
จนลุงซิงยอมแพ้ ก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปร้านน้ำชา
เดี๋ยวมาต่อ
ผียายนี มาหลอกหลอนชาวบ้าน เพราะแกตายอย่างทรมาน
ยายนี อาศัยอยู่คนเดียว บ้านแก ก็ติดกับบ้านลูกชายคนหนึ่งของแก
วันหนึ่งยายนีได้ไปซื้อของในร้านค้าแห่งหนึ่งของหมู่บ้าน มีป้าเอซึ่งเป็นเจ้าของร้าน
ป้าเอ : ยายนีสุขภาพเป็นไงบ้าง ยังแข็งแรงนะ
ยายนี : ก็ไม่ค่อยเท่าไรหรอก กรีดยางบนภูเขามันเหนื่อย
ป้าเอ. : ยายนียังต้องทำงานอีกหรือ มีลูกตั้งหลายคน เขาไม่ช่วยเลยหรือ
ยายนี : มีแต่นางนิดคนเดียวแหละ ที่ยื่นเงินให้บ้างเป็นบางครั้ง ยายเข้าใจลูกๆ ก็มีภาระ ที่ต้องเลี้ยงดูครอบครัว ยายถึงยังต้องทำงานเลี้ยงตัวเอง ถึงจะเหนื่อยหน่อย แต่ก็ทนเอา
ป้าเอ : รู้สึกเศร้าขึ้นมาทันที เพราะสงสารยาย
วันหนึ่งป้าเอ ได้เจอกับป้านา ซื่งเป็นเพื่อนของแก เลยเล่าเรื่องยายนีให้ฟัง ป้านาเลยว่า แปลกที่มีลูกตั้ง 8 คนทำไมเลี้ยงแม่คนเดียวไม่ได้
เช้าวันหนึ่งลุงซิง ได้ขี่มอเตอร์ไซค์ เพื่อไปดื่มชา ที่ร้านน้ำชาของหมู่บ้าน บ้านลุงซิงอยู่ในสวนยาง แกมีนิสัยชอบช่วยเหลือคน เวลามีคนแก่ เดินบนถนนเพื่อที่จะไปสวน หรือกลับบ้าน ลุงซิงนี่แหละจะเป็นคนอาสาไปส่ง และยายนีก็เป็นขาประจำของแก ยายนีซ้อนมอเตอร์ไซค์แกบ่อย
แต่วันนั้น นาทีที่ลุงซิงขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านยายนี
ลุงซิง : ยายนี จะไปใหนเดี๋ยวไปส่ง
ยายนี : ตอบด้วยเสียงเศร้าๆ ว่า จะไปป่าช้า
ซึ่งป่าช้าของหมู่บ้านนี้ต้องเดินไกลนิดหนึ่ง เพราะอยู่แถวๆป่า ห่างไกลบ้านคน
ลุงซิง : คิดในใจ ไปทำอะไรที่ป่าช้า แต่ก็ไม่ได้ถามยายนี เพียงแต่บอกว่า ขึ้นรถมา เดี๋ยวจะไปส่งเอง
ยายนี : ไม่พูดอะไร เอาแต่เดินไป ทางไปป่าช้า โดยไม่สนใจลุงซิงอีกเลย
ลุงซิง : อ้าวยายนี เดี๋ยวไปส่ง ยายนี ยายนี
จนลุงซิงยอมแพ้ ก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปร้านน้ำชา
เดี๋ยวมาต่อ