ตอนที่ 1/100 : รอยแยกแห่งชะตา
เสียงพายุฝนกระหน่ำกระจกหน้าต่างห้องทดลองยามค่ำคืน เมธัสนั่งก้มหน้ากับกองสมการบนโต๊ะยาว ไฟสีนวลสะท้อนบนใบหน้าอิดโรย แต่ในดวงตายังคงมีประกายแห่งความฝัน — ความเชื่อว่ามีโลกอีกนับไม่ถ้วนซ้อนทับกับโลกที่เขาอยู่
ตั้งแต่เด็ก เขามักรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งกำลัง "เรียกหา" จากที่ใดสักแห่ง เขาไม่อาจอธิบาย แต่ทุกครั้งที่มองท้องฟ้า ยามที่สายลมพัดผ่าน หรือแม้กระทั่งตอนเงียบสงัดในยามดึก หัวใจเขาจะสั่นสะท้านเหมือนกำลังจะได้พบใครบางคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
ความรู้สึกนั้นคือแรงผลักดันที่ทำให้เขาเลือกเส้นทางนักฟิสิกส์ เชื่อในทฤษฎีจักรวาลคู่ขนาน และอุทิศเวลาเกือบทั้งชีวิตเพื่อสร้างเครื่องทดลองเล็กๆ ที่เขาเรียกว่า “สะพานควอนตัม”
คืนนี้คือคืนสำคัญ เขาตั้งค่าพลังงานให้สูงสุด ตัวเครื่องเริ่มปล่อยเสียงหึ่งต่ำๆ สนามพลังหมุนวนเหมือนน้ำวนที่ก่อตัวกลางอากาศ
“ได้โปรด… ถ้าจักรวาลมีคำตอบ ให้ฉันได้พบมันทีเถอะ” เมธัสพึมพำ
ทันใดนั้น แสงสีเงินวาบขึ้นกลางห้อง อากาศรอบตัวบิดเบี้ยวเหมือนกระจกแตก เสี้ยววินาทีนั้นเขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกดึงออกไปจากร่าง ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดสนิท
...
เมื่อสติกลับคืน เขาพบว่าตนยืนอยู่บนลานหินกว้าง รายล้อมด้วยตึกสูงแปลกตาที่มีเส้นสายเรืองแสงราวกับมีชีวิต เมืองทั้งเมืองส่องประกายอ่อนโยน ราวกับอยู่ในความฝัน
ท้องฟ้าเบื้องบนเต็มไปด้วยดวงดาว แต่ต่างจากที่เขาเคยเห็น ดาวทุกดวงเหมือน “ขยับ” และส่งแสงราวท่วงทำนอง เขาแทบลืมหายใจ
เสียงใสๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง “เจ้า… มาจากที่ใด?”
เมธัสหันไป เห็นหญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่ เธอสวมชุดยาวสีขาวประกายเงิน เส้นผมพลิ้วราวต้องแสงจันทร์ ดวงตาของเธอทอประกายเหมือนมีจักรวาลเล็กๆ อยู่ภายใน
หัวใจเขาเต้นแรงโดยไม่รู้เหตุผล ราวกับนี่คือคนที่เขาตามหามาตลอดทั้งชีวิต
“ผม… ไม่แน่ใจ” เขาตอบเสียงสั่น “นี่… ที่ไหนกัน?”
หญิงสาวยิ้มเศร้า ดวงตาเต็มไปด้วยความลึกล้ำ “ที่นี่คือ ลูมิเอล มิติที่ทับซ้อนกับโลกของเจ้า… แต่ไม่มีใครควรจะข้ามมาได้”
เมธัสรู้สึกขนลุกวาบ ความฝันที่เขาตามหามาตลอดกลับเป็นจริงตรงหน้า และคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น… เขากลับรู้สึกเหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน
“แล้ว… ข้าเป็นใคร?” หญิงสาวถามต่อ พลางก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาวที่สั่นไหว
เมธัสเผลอตอบไปโดยไม่คิด “คุณ… คือคนที่ผมรอคอยมาตลอด”
สายลมแห่งลูมิเอลพัดผ่านเบาๆ นำพาความเงียบสงัดปกคลุม แต่ในหัวใจของทั้งสอง กลับเต็มไปด้วยเสียงอื้ออึงแห่งโชคชะตาที่เพิ่งเริ่มต้น
นิยาย. แฟนตาซี เรื่อง.... ต่างภพ หัวใจเดียวกัน
เสียงพายุฝนกระหน่ำกระจกหน้าต่างห้องทดลองยามค่ำคืน เมธัสนั่งก้มหน้ากับกองสมการบนโต๊ะยาว ไฟสีนวลสะท้อนบนใบหน้าอิดโรย แต่ในดวงตายังคงมีประกายแห่งความฝัน — ความเชื่อว่ามีโลกอีกนับไม่ถ้วนซ้อนทับกับโลกที่เขาอยู่
ตั้งแต่เด็ก เขามักรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งกำลัง "เรียกหา" จากที่ใดสักแห่ง เขาไม่อาจอธิบาย แต่ทุกครั้งที่มองท้องฟ้า ยามที่สายลมพัดผ่าน หรือแม้กระทั่งตอนเงียบสงัดในยามดึก หัวใจเขาจะสั่นสะท้านเหมือนกำลังจะได้พบใครบางคนที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน
ความรู้สึกนั้นคือแรงผลักดันที่ทำให้เขาเลือกเส้นทางนักฟิสิกส์ เชื่อในทฤษฎีจักรวาลคู่ขนาน และอุทิศเวลาเกือบทั้งชีวิตเพื่อสร้างเครื่องทดลองเล็กๆ ที่เขาเรียกว่า “สะพานควอนตัม”
คืนนี้คือคืนสำคัญ เขาตั้งค่าพลังงานให้สูงสุด ตัวเครื่องเริ่มปล่อยเสียงหึ่งต่ำๆ สนามพลังหมุนวนเหมือนน้ำวนที่ก่อตัวกลางอากาศ
“ได้โปรด… ถ้าจักรวาลมีคำตอบ ให้ฉันได้พบมันทีเถอะ” เมธัสพึมพำ
ทันใดนั้น แสงสีเงินวาบขึ้นกลางห้อง อากาศรอบตัวบิดเบี้ยวเหมือนกระจกแตก เสี้ยววินาทีนั้นเขารู้สึกเหมือนหัวใจถูกดึงออกไปจากร่าง ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดสนิท
...
เมื่อสติกลับคืน เขาพบว่าตนยืนอยู่บนลานหินกว้าง รายล้อมด้วยตึกสูงแปลกตาที่มีเส้นสายเรืองแสงราวกับมีชีวิต เมืองทั้งเมืองส่องประกายอ่อนโยน ราวกับอยู่ในความฝัน
ท้องฟ้าเบื้องบนเต็มไปด้วยดวงดาว แต่ต่างจากที่เขาเคยเห็น ดาวทุกดวงเหมือน “ขยับ” และส่งแสงราวท่วงทำนอง เขาแทบลืมหายใจ
เสียงใสๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง “เจ้า… มาจากที่ใด?”
เมธัสหันไป เห็นหญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่ เธอสวมชุดยาวสีขาวประกายเงิน เส้นผมพลิ้วราวต้องแสงจันทร์ ดวงตาของเธอทอประกายเหมือนมีจักรวาลเล็กๆ อยู่ภายใน
หัวใจเขาเต้นแรงโดยไม่รู้เหตุผล ราวกับนี่คือคนที่เขาตามหามาตลอดทั้งชีวิต
“ผม… ไม่แน่ใจ” เขาตอบเสียงสั่น “นี่… ที่ไหนกัน?”
หญิงสาวยิ้มเศร้า ดวงตาเต็มไปด้วยความลึกล้ำ “ที่นี่คือ ลูมิเอล มิติที่ทับซ้อนกับโลกของเจ้า… แต่ไม่มีใครควรจะข้ามมาได้”
เมธัสรู้สึกขนลุกวาบ ความฝันที่เขาตามหามาตลอดกลับเป็นจริงตรงหน้า และคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น… เขากลับรู้สึกเหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน
“แล้ว… ข้าเป็นใคร?” หญิงสาวถามต่อ พลางก้าวเข้ามาใกล้ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาวที่สั่นไหว
เมธัสเผลอตอบไปโดยไม่คิด “คุณ… คือคนที่ผมรอคอยมาตลอด”
สายลมแห่งลูมิเอลพัดผ่านเบาๆ นำพาความเงียบสงัดปกคลุม แต่ในหัวใจของทั้งสอง กลับเต็มไปด้วยเสียงอื้ออึงแห่งโชคชะตาที่เพิ่งเริ่มต้น