เช้าวันหนึ่งในห้องเรียน คุณครูมอบหมายให้นักเรียนทุกคนใช้สมุดทำงาน แต่จู่ ๆ คิม กลับหาสมุดไม่เจอ เขาค้นทั้งกระเป๋า ใต้โต๊ะ แม้แต่ในถังขยะก็ยังไม่พบ จนเริ่มหน้าตากังวลและหงุดหงิด
“ก็ซื้อใหม่สิ จะทำหน้าเครียดทำไม!” เกม เพื่อนที่ขึ้นชื่อว่าโมโหง่ายพูดขึ้นเสียงดัง ทำเอาบรรยากาศเริ่มตึงเครียด แต่ นิค ที่เป็นคนเงียบ ๆ กลับมองรอบห้องก่อนเอ่ยเบา ๆ ว่า
“บางที... สมุดอาจไม่ได้หายไปเองก็ได้”
คิมชะงัก แล้วเหลือบไปเห็นมุมสมุดของตนโผล่ออกมาจากกระเป๋าเกม เขารีบร้องขึ้นทันที “เกม! นั่นมันสมุดของฉัน!” ห้องทั้งห้องเงียบกริบ สายตาทุกคู่หันไปจับจ้องที่เกม
เกมหน้าถอดสี รีบแก้ตัวเสียงสั่น “ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันหยิบผิด ของฉันกับของนายมันเหมือนกัน”
ทันใดนั้นคุณครูเดินเข้ามาและกล่าวว่า “นี่คือสิ่งที่ครูอยากให้ทุกคนได้เรียนรู้ ไม่ใช่แค่การทำงานในสมุด แต่คือการสังเกต ความซื่อสัตย์ และการควบคุมอารมณ์”
ท้ายที่สุด คิมได้สมุดคืน นิคยังคงเงียบแต่สายตาเฉียบคมเหมือนเดิม ส่วนเกมก็ได้บทเรียนสำคัญ ว่าความใจร้อนและไม่ระวังของตนอาจทำให้ถูกมองว่าเป็นขโมยได้จริง ๆ
สมุดปริศนา
“ก็ซื้อใหม่สิ จะทำหน้าเครียดทำไม!” เกม เพื่อนที่ขึ้นชื่อว่าโมโหง่ายพูดขึ้นเสียงดัง ทำเอาบรรยากาศเริ่มตึงเครียด แต่ นิค ที่เป็นคนเงียบ ๆ กลับมองรอบห้องก่อนเอ่ยเบา ๆ ว่า
“บางที... สมุดอาจไม่ได้หายไปเองก็ได้”
คิมชะงัก แล้วเหลือบไปเห็นมุมสมุดของตนโผล่ออกมาจากกระเป๋าเกม เขารีบร้องขึ้นทันที “เกม! นั่นมันสมุดของฉัน!” ห้องทั้งห้องเงียบกริบ สายตาทุกคู่หันไปจับจ้องที่เกม
เกมหน้าถอดสี รีบแก้ตัวเสียงสั่น “ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันหยิบผิด ของฉันกับของนายมันเหมือนกัน”
ทันใดนั้นคุณครูเดินเข้ามาและกล่าวว่า “นี่คือสิ่งที่ครูอยากให้ทุกคนได้เรียนรู้ ไม่ใช่แค่การทำงานในสมุด แต่คือการสังเกต ความซื่อสัตย์ และการควบคุมอารมณ์”
ท้ายที่สุด คิมได้สมุดคืน นิคยังคงเงียบแต่สายตาเฉียบคมเหมือนเดิม ส่วนเกมก็ได้บทเรียนสำคัญ ว่าความใจร้อนและไม่ระวังของตนอาจทำให้ถูกมองว่าเป็นขโมยได้จริง ๆ