O ในค่ำฝน .. O

0 เยี่ยงไรหนอคิดย้อน .. แล้วร้อนรุ่ม
กับเร้ารุมในจิตด้วยคิดถึง
เหมือนแววตาวามนั้น .. ร่วมกันตรึง
รอยหวานซึ้งลงทรวงแล้วหน่วงไว้
0 จงรู้เถิด .. คะนึงหาบรรดามี
มากกว่าที่รูปพรรณเคยฝันใฝ่
ทุกผูกพันทุกช่วงทุกห่วงใย
จะครั้งไหน .. ก็ไม่เป็นดั่งเช่นนี้
0 หลังสบเนตรอ่อนโยน .. ที่โชนฉาย
นัย-แทนหมาย .. อกคนก็ล้นปรี่
ด้วยอ่อนหวานอ่อนไหว .. ด้วยใยดี
เริ่มคลาย-คลี่ล้อมขวัญรัด-พันธนา
0 ระริกสายน้ำตื่นพลิ้วผืนระลอก
เข้ายั่วหยอกโถมถั่ง .. ริมฝั่งท่า
รูปละม่อมก็กระหวัดคอยพัดพา
ปรารถนาอาวรณ์ไม่ผ่อนปรน
0 อ้อยอิ่งสร้อยสังคีตประณีตเสียง
พลิ้วแผ่วพร่ำร้อยเรียงฝ่าเสียงฝน
เพื่อน้อมนำลงคะนึง .. ของหนึ่งคน
ให้ส่งผลสืบพลังความตั้งใจ
0 รูปนามเอย .. เผยลักษณ์มาดักขวาง
หรือเพื่อรอก้าวย่างทุกย่างให้
ย่ำเหยียบลงกลางบ่วง .. ความห่วงใย
เร้าอาลัยเสน่หา .. ไม่ล้าเลือน ?
0 พร่างพรายน้ำเหลื่อมรับอยู่วับไหว
เมื่อหัวใจคำนึง .. ซาบซึ้งเหมือน
ว่า .. รูปนามตามติด .. ทุกพิศเบือน
เพื่อเขยื้อนเพื่อขยับให้รับรอง !
0 สูงต่ำแห่งสังคีตแว่วหวีดเสียง
คล้ายช่วยเรียงร้อยกระชับให้จับจ้อง
เร้าอกใจให้กระหยับเข้าจับจอง
หลับตาต้องถวิลอยู่ .. ด้วยผู้เดียว
O ลับรูป .. หากคะนึงยังตรึงอยู่
นัยสื่อสู่ครบถ้วนทุกส่วนเสี้ยว
ฟ้าแลบ, ฝนพร่างพรู, ลมกรูเกรียว
ยามใจถูกโน้มเหนี่ยวด้วย .. เหลียวชม้าย
O ลบเลือนฤๅ .. พริ้มพรับสำทับบท
เหมือนเป็นกฎเป็นเกณฑ์ห้ามเบนบ่าย
จากรูปหน้าที่ผุดเห็นไม่เว้นวาย
ใจที่ถูกปีนป่ายก็คล้ายจะยอม
O พ่ายแพ้ต่อรูปธรรมที่ก้ำเกิน
ร่ำจำเริญเบิกบานด้วยหวานหอม
ไร้ซึ่งการสอดแทรกหรือแปลกปลอม
ด้วยเฝ้าคอยอยู่พร้อมอย่างยอมตน
O โหดร้ายกันจริงหนอ .. ลออลักษณ์
วางรูปพักตร์ผ่องผ้ายกลางสายฝน
แสงสายฟ้าปลาบช่วงที่สรวงบน
ปลาบอกคนก็สะท้อนอยู่ .. ด้วยผู้นั้น
O ผ่านมา .. ให้อบอุ่นและคุณค่า
แทรกลงฝ่าอารมณ์ .. ถึง-ซมสั่น
ควรว่า .. ให้ถ้อยคำและรำพัน
ได้โอบรูปถนอมขวัญ .. นิรันดร
.
.
.
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=08-2025&date=29&group=11&gblog=704