คำเล็กๆแต่ฝังปมในใจ(พ่อแม่ควรฟัง)

สวัสดีครับผมชื่อทรูอายุ14เกิดในครอบครัวที่ไม่ยากจนไม่รวยอยู่ฐานะกลางๆขอเข้าเรื่องเลยนะครับผมเป็นเด็กมีปมในใจครับเกี่ยวกับพ่อแม่ ผมมักโดนด่าเสมอคนเดียวในบ้านและมันจะเป็นผมเสมอไปผมโดนด่ามาตั้งแต่ป.1แล้วครับหลังจากนั้นผมก็กลายเป็นเด็กมีปมมาตลอดด้วยคำพูดพ่อแม่ ผมมีความฝันของผมแต่ผมไม่เคยมีโอกาสได้ลองมันแค่คำว่าอยากเป็นยังไม่กล้าพูดเลยครับเคยบอกไปแล้วก็โดนด่าบางทีเห็นบ้านคนอื่นสนับสนุนลูกเต็มที่ก็อิจฉาเนอะผมมีความคิดหนีออกจากบ้านตั้งแต่ป.2 ส่วนใหญ่ผมจะมีปัญหากับพ่อทุกๆเรื่องเรามองหน้ากันก็จะมีเรื่องเสมอเหมือนหมาจะกัดกันบางทีผมก็เหนื่อยนะครับผมเป็นคนเฮฮาร่าเริงนะครับแต่ไม่ใช่กับครอบครัวจำทำอะไรก็ผิดโดนด่า ผมอยากมีแฟนแต่ติดคนละสัญชาติผมมอญแต่อีกคนกะเหรี่ยงเขาก็ไม่ให้ ผมต้องทำทุกอย่างลับๆ ผมมักโดนล้อโดนแซวตลอดเวลาจะทำอะไรด่า ทุกครั้งที่ผมทำสำเร็จทำไมมีแค่เพื่อน/คนรอบข้างที่ดีใจด้วยแต่เขากลับเมินเฉยผมเคยพิสูจน์ให้เขาดูว่าเด็กติดเกมอย่างผมคนที่คุณบอกโตไปก็ไม่มีอนาคตคนที่คุณบอกว่าเล่รเกมไปทำไม ผมก็ได้ผมคว้าอันดับ2การแข่งเกมได้เหรียญมาแต่เขาไม่มีท่าทีดีใจเลยแถมตอกย้ำผมอีกผมนอนทุกวันคือ5ทุ่มครึ่งถึงเที่ยงคืนผมงงอยู่ๆมาด่าผมมีหน้ามาบอกเห็นไหมกูบอกแล้วถ้ากูไม่มาดู ก็ไม่นอนนทั้งๆที่ทุกๆรอบผมก็ดูแลชีวิตตัวเอง ผมเคยเกือบจะต่อยกับเข่เพราะนอนดึกคือตอนนี้ผมนอนดึกเพราะงานเยอะเลยทำก่อนเขาก็บ่นผมก็ไม่ฟังแล้วเขาเดินมาทำทรงจะต่อยผมยื่นอกไปว่าถ้าต่อยมากูก็ไม่ยอมนะแต่เขาไม่ต่อยทุกครั้งผมมักโดนใช้เกณฑ์2มาตรฐาน บางทีผมหิวมากผมซื้อของกินมาเยอะหน่อยแค่90บาทเขาบ่นผมเอาผมไปเปรียบเทียบว่าบ้านคนอื่นเขาไม่มีจะกินแล้วดูที่กินแต่กลับกันพี่สาวสั่งเครื่องสำอาง200-500ซื้อให้คือกูอยากรู้ไอสิ่งที่บอกกูไม่บอกบ้างวะกูเกิดเป็นผู้ชายก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีหัวใจกูมีความรู้สึกกูมีจิตวิญญาณกูก็แค่เด็กคนนึงที่ต้องการพ่อแม่อบอุ่นไม่ใช่แบบนี้(ขอโทษที่ใช้คำนะครับ)ตอนนี้ผมืท้อมากเคยมาขอคำปรึกษาพวกพี่ๆในนี้แล้วดีขึ้น และผมอยากรู้ว่าทำไงต่อดี😀