ตามหัวข้อเลยครับ
ค่าของความรัก ของแต่ละคนเป็นยังไงครับ
สำหรับคุณแล้วความรักมีค่าขนาดไหน
ผมจะเริ่มเล่าเรื่องหนึ่งของผมให้ทุกคนฟังนะครับค่าของความรักสำหรับผม
ครั้งแรกที่ผมได้รู้จักความสัมพันธ์หรือสิ่งที่เรียกว่าความรักตอนนั้นผมอายุได้8ขวบ
มันเป็นวันที่ร้อนอีกวันหนึ่งเป็นวันหยุดที่ดีเลย
ผมจำวันนั้นได้ไม่ลืมทั้งที่ทุกอย่างในตอนนั้นตอนนี้ผมแทบจะลืมหมดแล้วผมออกไปเล่นนอกบ้านตามภาษาเด็กผมจับตั๊กแตน
ในส่วนไกล้บ้าน และเหตุการที่จะทำให้ผมไม่มีทางลืมก็เริ่มต้นขึ้น มีนกตัวใหญ่มาก
บินมาที่ผมในตอนนั้น ผมตกใจมากเพราะไม่เคยเห็นนกที่ตัวใหญ่ขนาดนั้นมาก่อนเลย
ผมล้มลงด้วยความตกใจนกตัวนั้นได้บินมาเกาะที่ไหล่ของผมเล็บเท้าของมันทำไหล่ผมเลือดไหลเล็กน้อยมันไม่มีความดุร้ายเลยแม้แต่ความเจ็บปวดที่ได้จากนกตัวนั้นยิ่งทำให้ผมจำมันได้ขึ้นใจ ปากเรียวยาวสีเหลืองแล้วมีสีดำสลับขาวที่ผมไม่เคยพบเห็น มันไม่ยอมบินไปไหนเลยหลังจากที่เกาะไหล่ผม ผมเองก็ไม่กล้าไล่มันเพราะว่าเวลามันขยับแล้วเล็บเท้าจิกเข้ามาผมเดินกลับบ้านพร้อมกลับมัน
ผมถึงบ้านแล้ว แม่ผมถามผมว่าผมไปเอานกของไครมา แม่ผมถามผมและรอผมตอบคำถามแบบใจเย็นมาก (ปกติขี้บ่นมากแท้แท้)
ผมได้อธิบายเรื่องทั้งหมดที่ผมเจอให้แม่ฟังแล้วแม่ก็เข้าใจ ด้วยความที่นกตัวนี้เชื่องมาก
แม่เลยคิดว่าเป็นนกเลี้ยงที่ หลุดออกมา
แม่เลยพาผมไปที่สถานีตำรวจ
เผื่อจะมีเจ้าของมาแจ้งความตามหา และด้วยเหตุผลอะไรผมไม่ทราบ แม่ผมก็ได้บอกผมว่า
นกตัวนี้ไม่มีเจ้าของ แน่นอนเราควรปล่อยมัน
คืนสู่ท้องฟ้าที่มันจากมา
และต่อจาก นี้คือสิ่งที่ทำให้ผมให้ค่ากลับความรักอยากมาก
ผมได้กลับมาเจอนกตัวนั้นที่บ้าน และด้วยความเป็นเด็กผมพยามจะขอแม่เพื่อเลี้ยงมันเอาไว้ และคำที่แม่บอกในวันนั้นวินาทีนั้นยังอยู่ในความทรงจำผมได้จนวันนี้และผมคิดว่าจะยังอยู่ในความทรงจำนี้ตลอดไป
แม่ผมได้บอกว่า รู้ไหม นกตัวนี้มีชื่อว่า
(นกเงือก) แม่ผมได้บอกกลับผมว่า
รู้ไหม นกตัวนี้เป็น สัญลักษณ์ ของความรัก
ผมถามแม่ด้วยความสงสัย ความรักคืออะไร
แม่ผมตอบว่า ความรักเป็นความรู้สึกของคนที่
ไม่สามารถจับต้องได้แต่สัมผัสถึงสิ่งนั้นได้
เหมือนกลับที่พ่อกับแม่และก็ตัวผม
และแม่ก็พูดต่อว่า
นกตัวนี้ที่ถูกเรียกว่า สัญลักษณ์ ของรักแท้
เพราะมันจะมีแค่คู่เดียวไม่เปลี่ยนคู่ง่ายง่าย
ถ้ามันไม่กลับไปคู่ของมันต้องอยู่โดดเดี่ยวอย่างแน่นอนถ้าตัวผมคิดจะเลี้ยงมันไว้ ก็เหมือนแยกแม่กลับพ่อ แม่ถามว่าตัวผมต้อง
การแบบนั้นไหม ผมตอบว่าผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น ผมอยากให้พวกเราอยู่ด้วยกันแบบนี้ต่อไป แม่ผมได้บอกผมขึ้นมาอีกว่า
นกตัวนี้เลือกที่จะมาเกาะไหล ผมแสดงว่า
ตัวผมจะเป็นเหมือนนกตัวนี้
แม่บอกว่า ให้ต่อจากนี้ผมต้องเป็นแบบนกตัวนี้
ถ้ารักไครแล้วต้องรักคนนั้นคนเดียวไม่เอนเอียงไปทางอื่น ให้ความสำคัญกับคู่รักของผม
และดูแลรักษาความรักนั้นเอาไว้
ผมในตอนนั้นถึงจะยังไม่เข้าใจเท่าไหร่แต่ผมรู้สึกว่ามันวิเศษมากผมจำได้ขึ้นใจกับคำพูดเหล่านั้น และผมตอนนี้ก็ยังคิดว่าตัวผมโชคดีมากที่นกหายากตัวนั้นเลือกผมในวันนั้น
พูดไปจะมีซักกี่คนที่มีนกบินมาเกาะแม้แต่นกที่เราเห็นในชีวิตประจำวันยังแทบเป็นไปไม่ได้เลยผมได้เรียนรู้ค่าของความรักจากนกตัวนั้น
และได้ยึดมั่นในสิ่งนั้นมาเสมอ สำหรับผมความรักมันเป็นสิ่งที่หาซื้อไม่ได้และก็เอาอาไรมาแรกเปลี่ยนไม่ได้การถูกรักจากใครซักคนมันเป็นความสุขของผมอย่างมากมันมีค่ามากจนผมหามูลค่าของสิ่งนี้ไม่ได้เลย
แต่... สิ่งนี้ สิ่งที่ผมเชื่อ มั่น และ ศรัทธา มาโดยตลอดกำลังถูกสังคมในตอนนี้พังมันลง
ความรักที่เคยเชื่อมั่นในตอนนั้น ตอนนี้เริ่มเลือนหายไปอย่างช้าช้า เพราะสิ่งที่ได้เจอในความเป็นจริงมันโหดร้าย มีทั้งคนที่ทำร้ายจิตใจเราและทิ้งเรามองข้ามความสำคัญของตัวเรา ทั้งที่เราเคยรักกัน เปลี่ยนคู่เปลี่ยนคนได้ถ้าชอบ สิ่งที่ผมเจอมันเลวร้ายมาก
ต้องแต่เด็กจนโต ผมโหยหาความรักมาโดยตลอดคิดว่าถ้ามีความรักผมจะมีความสุข
แต่ตอนนี้กลับไปเป็นแบบนั้น สิ่งนี้
ทำให้ผมถามตัวเองตลอด
ว่าผมจะต้องการความรักไปทำไม
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากช่วงเวลาที่ผ่านมา ว่า
ความรักไม่ได้ สวยหรู และ วิเศษ ขนาดนั้น
การที่พูดแบบนี้มันอาจจะบอกว่า
ผมคงหมด ศรัทธา แต่ผมยังเชื่ออยู่นะ
ว่าสุดท้ายแล้ว จะมีคู่ที่รอผมอยู่
เหมือนนกตัวนั้นที่รอให้มันกลับไป
ผมอาจจะต้องอดทนเดินต่อไป
เพื่อ สักวันจะได้ พบ คู่ของผม
แต่มันยากเหลือเกินครับทุกคน
ทุกคนก็อาจจะเคยเจอความเสียใจจากสิ่งนี้
ไม่ต่างจากผม แต่ก็ทำให้ผมได้รู้ว่า
ค่าของความรักแต่ละคนไม่เท่ากัน
บางคิดจะทิ้งได้ง่ายดายโดยไม่รู้สึกอาไร
บางคนมองข้ามความรู้สึกของคนรักโดยไม่รู้สึกอะไร บางคน ก็ไม่ต้องการ สิ่งนี้เลย
สำหรับผมที่เชื่อมั่นมาตลอดกลับรู้
สึกแย่กลับสิ่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า
ผมอยากจะรู้ว่าเด็กน้อยคนนั้นถ้ารู้ว่าสิ่งนี้จะทำให้รู้สึกแย่ขนาดนี้ยังจะเชื่อมั่นในสิ่งนี้อยู่ไหม
และทุกคนละครับให้ค่ากลับสิ่งนี้
มากขนาดไหนกัน
คุณค่าของความรักสำหรับผม มันมีค่ามาก
เกินกว่าจะ เข้าใจ ผมโหยหาความรัก
มาตลอดจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เจอ สิ่งนั้น
ที่ยังเหลือความเชื่ออยู่เพราะมีสิ่งที่ทำให้รู้ว่า
ความรักที่ผมเฝ้าหามันต้องมีอยู่แน่นอน
ยังมีคนที่สมหวังกลับความรักอยู่
ผมเลยยังเชื่อมั่น
ขอบคุณจริงจริง
สำหรับคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ผมขอบคุณ
นี้ก็คือเรื่องราวของ ใครซักคน ที่ได้พบเจอ
กลับเรื่องราวของโลกใบนี้ ขอบคุณจริงจริง
ผมพิมพ์ผิดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะครับ
ขอขอบคุณอีกครั้งนะครับที่อ่านจนจบ
ค่าของความรัก ของแต่ละคน?
ค่าของความรัก ของแต่ละคนเป็นยังไงครับ
สำหรับคุณแล้วความรักมีค่าขนาดไหน
ผมจะเริ่มเล่าเรื่องหนึ่งของผมให้ทุกคนฟังนะครับค่าของความรักสำหรับผม
ครั้งแรกที่ผมได้รู้จักความสัมพันธ์หรือสิ่งที่เรียกว่าความรักตอนนั้นผมอายุได้8ขวบ
มันเป็นวันที่ร้อนอีกวันหนึ่งเป็นวันหยุดที่ดีเลย
ผมจำวันนั้นได้ไม่ลืมทั้งที่ทุกอย่างในตอนนั้นตอนนี้ผมแทบจะลืมหมดแล้วผมออกไปเล่นนอกบ้านตามภาษาเด็กผมจับตั๊กแตน
ในส่วนไกล้บ้าน และเหตุการที่จะทำให้ผมไม่มีทางลืมก็เริ่มต้นขึ้น มีนกตัวใหญ่มาก
บินมาที่ผมในตอนนั้น ผมตกใจมากเพราะไม่เคยเห็นนกที่ตัวใหญ่ขนาดนั้นมาก่อนเลย
ผมล้มลงด้วยความตกใจนกตัวนั้นได้บินมาเกาะที่ไหล่ของผมเล็บเท้าของมันทำไหล่ผมเลือดไหลเล็กน้อยมันไม่มีความดุร้ายเลยแม้แต่ความเจ็บปวดที่ได้จากนกตัวนั้นยิ่งทำให้ผมจำมันได้ขึ้นใจ ปากเรียวยาวสีเหลืองแล้วมีสีดำสลับขาวที่ผมไม่เคยพบเห็น มันไม่ยอมบินไปไหนเลยหลังจากที่เกาะไหล่ผม ผมเองก็ไม่กล้าไล่มันเพราะว่าเวลามันขยับแล้วเล็บเท้าจิกเข้ามาผมเดินกลับบ้านพร้อมกลับมัน
ผมถึงบ้านแล้ว แม่ผมถามผมว่าผมไปเอานกของไครมา แม่ผมถามผมและรอผมตอบคำถามแบบใจเย็นมาก (ปกติขี้บ่นมากแท้แท้)
ผมได้อธิบายเรื่องทั้งหมดที่ผมเจอให้แม่ฟังแล้วแม่ก็เข้าใจ ด้วยความที่นกตัวนี้เชื่องมาก
แม่เลยคิดว่าเป็นนกเลี้ยงที่ หลุดออกมา
แม่เลยพาผมไปที่สถานีตำรวจ
เผื่อจะมีเจ้าของมาแจ้งความตามหา และด้วยเหตุผลอะไรผมไม่ทราบ แม่ผมก็ได้บอกผมว่า
นกตัวนี้ไม่มีเจ้าของ แน่นอนเราควรปล่อยมัน
คืนสู่ท้องฟ้าที่มันจากมา
และต่อจาก นี้คือสิ่งที่ทำให้ผมให้ค่ากลับความรักอยากมาก
ผมได้กลับมาเจอนกตัวนั้นที่บ้าน และด้วยความเป็นเด็กผมพยามจะขอแม่เพื่อเลี้ยงมันเอาไว้ และคำที่แม่บอกในวันนั้นวินาทีนั้นยังอยู่ในความทรงจำผมได้จนวันนี้และผมคิดว่าจะยังอยู่ในความทรงจำนี้ตลอดไป
แม่ผมได้บอกว่า รู้ไหม นกตัวนี้มีชื่อว่า
(นกเงือก) แม่ผมได้บอกกลับผมว่า
รู้ไหม นกตัวนี้เป็น สัญลักษณ์ ของความรัก
ผมถามแม่ด้วยความสงสัย ความรักคืออะไร
แม่ผมตอบว่า ความรักเป็นความรู้สึกของคนที่
ไม่สามารถจับต้องได้แต่สัมผัสถึงสิ่งนั้นได้
เหมือนกลับที่พ่อกับแม่และก็ตัวผม
และแม่ก็พูดต่อว่า
นกตัวนี้ที่ถูกเรียกว่า สัญลักษณ์ ของรักแท้
เพราะมันจะมีแค่คู่เดียวไม่เปลี่ยนคู่ง่ายง่าย
ถ้ามันไม่กลับไปคู่ของมันต้องอยู่โดดเดี่ยวอย่างแน่นอนถ้าตัวผมคิดจะเลี้ยงมันไว้ ก็เหมือนแยกแม่กลับพ่อ แม่ถามว่าตัวผมต้อง
การแบบนั้นไหม ผมตอบว่าผมไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น ผมอยากให้พวกเราอยู่ด้วยกันแบบนี้ต่อไป แม่ผมได้บอกผมขึ้นมาอีกว่า
นกตัวนี้เลือกที่จะมาเกาะไหล ผมแสดงว่า
ตัวผมจะเป็นเหมือนนกตัวนี้
แม่บอกว่า ให้ต่อจากนี้ผมต้องเป็นแบบนกตัวนี้
ถ้ารักไครแล้วต้องรักคนนั้นคนเดียวไม่เอนเอียงไปทางอื่น ให้ความสำคัญกับคู่รักของผม
และดูแลรักษาความรักนั้นเอาไว้
ผมในตอนนั้นถึงจะยังไม่เข้าใจเท่าไหร่แต่ผมรู้สึกว่ามันวิเศษมากผมจำได้ขึ้นใจกับคำพูดเหล่านั้น และผมตอนนี้ก็ยังคิดว่าตัวผมโชคดีมากที่นกหายากตัวนั้นเลือกผมในวันนั้น
พูดไปจะมีซักกี่คนที่มีนกบินมาเกาะแม้แต่นกที่เราเห็นในชีวิตประจำวันยังแทบเป็นไปไม่ได้เลยผมได้เรียนรู้ค่าของความรักจากนกตัวนั้น
และได้ยึดมั่นในสิ่งนั้นมาเสมอ สำหรับผมความรักมันเป็นสิ่งที่หาซื้อไม่ได้และก็เอาอาไรมาแรกเปลี่ยนไม่ได้การถูกรักจากใครซักคนมันเป็นความสุขของผมอย่างมากมันมีค่ามากจนผมหามูลค่าของสิ่งนี้ไม่ได้เลย
แต่... สิ่งนี้ สิ่งที่ผมเชื่อ มั่น และ ศรัทธา มาโดยตลอดกำลังถูกสังคมในตอนนี้พังมันลง
ความรักที่เคยเชื่อมั่นในตอนนั้น ตอนนี้เริ่มเลือนหายไปอย่างช้าช้า เพราะสิ่งที่ได้เจอในความเป็นจริงมันโหดร้าย มีทั้งคนที่ทำร้ายจิตใจเราและทิ้งเรามองข้ามความสำคัญของตัวเรา ทั้งที่เราเคยรักกัน เปลี่ยนคู่เปลี่ยนคนได้ถ้าชอบ สิ่งที่ผมเจอมันเลวร้ายมาก
ต้องแต่เด็กจนโต ผมโหยหาความรักมาโดยตลอดคิดว่าถ้ามีความรักผมจะมีความสุข
แต่ตอนนี้กลับไปเป็นแบบนั้น สิ่งนี้
ทำให้ผมถามตัวเองตลอด
ว่าผมจะต้องการความรักไปทำไม
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากช่วงเวลาที่ผ่านมา ว่า
ความรักไม่ได้ สวยหรู และ วิเศษ ขนาดนั้น
การที่พูดแบบนี้มันอาจจะบอกว่า
ผมคงหมด ศรัทธา แต่ผมยังเชื่ออยู่นะ
ว่าสุดท้ายแล้ว จะมีคู่ที่รอผมอยู่
เหมือนนกตัวนั้นที่รอให้มันกลับไป
ผมอาจจะต้องอดทนเดินต่อไป
เพื่อ สักวันจะได้ พบ คู่ของผม
แต่มันยากเหลือเกินครับทุกคน
ทุกคนก็อาจจะเคยเจอความเสียใจจากสิ่งนี้
ไม่ต่างจากผม แต่ก็ทำให้ผมได้รู้ว่า
ค่าของความรักแต่ละคนไม่เท่ากัน
บางคิดจะทิ้งได้ง่ายดายโดยไม่รู้สึกอาไร
บางคนมองข้ามความรู้สึกของคนรักโดยไม่รู้สึกอะไร บางคน ก็ไม่ต้องการ สิ่งนี้เลย
สำหรับผมที่เชื่อมั่นมาตลอดกลับรู้
สึกแย่กลับสิ่งนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า
ผมอยากจะรู้ว่าเด็กน้อยคนนั้นถ้ารู้ว่าสิ่งนี้จะทำให้รู้สึกแย่ขนาดนี้ยังจะเชื่อมั่นในสิ่งนี้อยู่ไหม
และทุกคนละครับให้ค่ากลับสิ่งนี้
มากขนาดไหนกัน
คุณค่าของความรักสำหรับผม มันมีค่ามาก
เกินกว่าจะ เข้าใจ ผมโหยหาความรัก
มาตลอดจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เจอ สิ่งนั้น
ที่ยังเหลือความเชื่ออยู่เพราะมีสิ่งที่ทำให้รู้ว่า
ความรักที่ผมเฝ้าหามันต้องมีอยู่แน่นอน
ยังมีคนที่สมหวังกลับความรักอยู่
ผมเลยยังเชื่อมั่น
ขอบคุณจริงจริง
สำหรับคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ผมขอบคุณ
นี้ก็คือเรื่องราวของ ใครซักคน ที่ได้พบเจอ
กลับเรื่องราวของโลกใบนี้ ขอบคุณจริงจริง
ผมพิมพ์ผิดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะครับ
ขอขอบคุณอีกครั้งนะครับที่อ่านจนจบ