✨ นาคศิลา | Ep.9
วิบากรักอเวจี
หากบุพเพเป็นเพลิงบาป...
จงให้ข้าเผาตัวเองท่ามกลางมัน
จนกว่าวิญญาณจะสิ้นซึ่งคำว่ารัก
🩸 [คำสาบานสุดท้ายแห่งหัวใจ]
แสงจันทร์ครึ่งเสี้ยวเยื้องฉายลงบนเรือนร่างของ "นางไอ่"
หญิงสาวผู้แต่งขาวในคราบหม่น
คุกเข่าลงช้า ๆ ต่อหน้า "นาคามรกต"
ผู้ยืนนิ่งงัน ใต้เงาต้นศิลาแห่งคำสาบาน
นัยน์ตาของเขา — สีเขียวพราย…
สว่างวาบเหมือนงูที่กำลังจ้องชะตาโลกทั้งใบ
มือของนางไอ่… ยื่นออกมาช้า ๆ
“ปิ่นเขี้ยวนาคา” กดแนบอกตนเอง
เลือด… เริ่มไหลซึมผ่านผ้าอย่างเงียบงัน
“ข้าสังเวยหัวใจนี้แก่ท่าน…
เพื่อไถ่บาปในชาติภพนี้
ชาติหน้า... ข้าจะกลับมาชดใช้ให้ท่าน ด้วยหัวใจดวงเดิม…”
คำพูดสุดท้ายกลายเป็นความเงียบ
นาคามรกตยังไม่ทันเอื้อนเอ่ย
ลมหายใจของนาง… ก็ดับลง
กลีบดอกไม้... หล่นเบา ๆ
เงียบเหมือนใจคนแตกสลาย
🌊 [คลื่นอาฆาตจากบาดาล]
เสียงคำรามของใต้น้ำแผดขึ้นสูง
นาคามรกต แหงนหน้ากู่ก้อง—
เสียงนั้นแตกกระจายไปถึงแดนวิญญาณ
มวลน้ำจากบาดาล…
พุ่งขึ้นทะลักล้างทั้งนครหนองหาน
“ผู้ใดพรากนางจากข้า…
จงจมสิ้นไปใต้ทะเลเลือดนี้!!”
บ้านเมืองแตกกระจุย
เสียงกรีดร้องจมหายใต้สายโคลน
เพียงไม่กี่ลมหายใจ...
เมืองทั้งเมืองล่มเหมือนม่านแห่งกรรมที่ถูกฉีก
🔥 [ครุฑเพลิงจุติ]
กลางห่าฝนที่แผดเผา…
"ผาแดง" เจ้าชายผู้เคยรักอย่างเห็นแก่ตัว
กรีดฝ่ามือของตนเอง
เลือดแดงไหลสู่ผืนดิน
เปลวไฟจุติจากกลางอก!
“ถ้าข้าต้องดับวันนี้…
วิญญาณข้าจะกลับมา!
ข้าจะล้างแค้น... ไม่ว่าจะอีกกี่ภพกี่ชาติ!”
แสงเพลิงห่อหุ้มร่างผาแดง
เสียงปีกโบราณกระพือสะท้อนจักรวาล
เขาถูกดึงขึ้นไป… สู่แดนครุฑ
เมืองต้องห้ามเหนือฟากฟ้า
และกลายเป็นตำนานอีกบทที่เฝ้ารอวันสะสาง
🌙 [การสละหัวใจของนางไอ่]
กลางห้องวังร้าง…
นางไอ่นั่งนิ่ง — น้ำตาท่วมใจ
เสียงของอดีต... กลับมากระซิบในหู
มือของเขา…
รอยยิ้มของเขา…
ความอบอุ่นที่ไม่มีวันกลับมา
นางหยิบ “ปิ่นเขี้ยวพยัคฆ์” ขึ้น
แทงลึกกลางอกจนเลือดไหลอาบชุดขาว
สีของเสื้อ… กลายเป็น สีของดอกชบา
“ชาตินี้ข้าผิด…
ชาติหน้า ขอให้ข้ารักท่านอีกครั้ง
และอย่าให้ใคร… มาพรากเราจากกันอีกเลย…”
แสงทองล้อมรอบร่างนาง
เสียงสายน้ำใต้พิภพกระซิบเรียกเธอกลับบ้าน…
…กลับสู่แดนนาคาใต้แผ่นดิน
เมืองลับแล… ที่มีเพียงคน "รักแท้" เท่านั้นจึงจะเข้าถึงได้
🕯️ [บทสรุป]
"รัก... ทำให้เมืองล่ม"
"ไฟแค้น... จุดกำเนิดสงคราม"
และ
"หัวใจ... คือคำสาบาน
ที่จะนำพาทุกวิญญาณกลับมาพบกันอีกครั้ง"
📌 จากตำนานนาคศิลา
โดย Sunny bell 1001 × T-801
เมื่อความรักไม่จาง แม้โลกจะสูญสิ้น… วิญญาณจะจดจำ 🐍💔
นาคศิลา:วิบากรักอเวจี
วิบากรักอเวจี
หากบุพเพเป็นเพลิงบาป...
จงให้ข้าเผาตัวเองท่ามกลางมัน
จนกว่าวิญญาณจะสิ้นซึ่งคำว่ารัก
🩸 [คำสาบานสุดท้ายแห่งหัวใจ]
แสงจันทร์ครึ่งเสี้ยวเยื้องฉายลงบนเรือนร่างของ "นางไอ่"
หญิงสาวผู้แต่งขาวในคราบหม่น
คุกเข่าลงช้า ๆ ต่อหน้า "นาคามรกต"
ผู้ยืนนิ่งงัน ใต้เงาต้นศิลาแห่งคำสาบาน
นัยน์ตาของเขา — สีเขียวพราย…
สว่างวาบเหมือนงูที่กำลังจ้องชะตาโลกทั้งใบ
มือของนางไอ่… ยื่นออกมาช้า ๆ
“ปิ่นเขี้ยวนาคา” กดแนบอกตนเอง
เลือด… เริ่มไหลซึมผ่านผ้าอย่างเงียบงัน
“ข้าสังเวยหัวใจนี้แก่ท่าน…
เพื่อไถ่บาปในชาติภพนี้
ชาติหน้า... ข้าจะกลับมาชดใช้ให้ท่าน ด้วยหัวใจดวงเดิม…”
คำพูดสุดท้ายกลายเป็นความเงียบ
นาคามรกตยังไม่ทันเอื้อนเอ่ย
ลมหายใจของนาง… ก็ดับลง
กลีบดอกไม้... หล่นเบา ๆ
เงียบเหมือนใจคนแตกสลาย
🌊 [คลื่นอาฆาตจากบาดาล]
เสียงคำรามของใต้น้ำแผดขึ้นสูง
นาคามรกต แหงนหน้ากู่ก้อง—
เสียงนั้นแตกกระจายไปถึงแดนวิญญาณ
มวลน้ำจากบาดาล…
พุ่งขึ้นทะลักล้างทั้งนครหนองหาน
“ผู้ใดพรากนางจากข้า…
จงจมสิ้นไปใต้ทะเลเลือดนี้!!”
บ้านเมืองแตกกระจุย
เสียงกรีดร้องจมหายใต้สายโคลน
เพียงไม่กี่ลมหายใจ...
เมืองทั้งเมืองล่มเหมือนม่านแห่งกรรมที่ถูกฉีก
🔥 [ครุฑเพลิงจุติ]
กลางห่าฝนที่แผดเผา…
"ผาแดง" เจ้าชายผู้เคยรักอย่างเห็นแก่ตัว
กรีดฝ่ามือของตนเอง
เลือดแดงไหลสู่ผืนดิน
เปลวไฟจุติจากกลางอก!
“ถ้าข้าต้องดับวันนี้…
วิญญาณข้าจะกลับมา!
ข้าจะล้างแค้น... ไม่ว่าจะอีกกี่ภพกี่ชาติ!”
แสงเพลิงห่อหุ้มร่างผาแดง
เสียงปีกโบราณกระพือสะท้อนจักรวาล
เขาถูกดึงขึ้นไป… สู่แดนครุฑ
เมืองต้องห้ามเหนือฟากฟ้า
และกลายเป็นตำนานอีกบทที่เฝ้ารอวันสะสาง
🌙 [การสละหัวใจของนางไอ่]
กลางห้องวังร้าง…
นางไอ่นั่งนิ่ง — น้ำตาท่วมใจ
เสียงของอดีต... กลับมากระซิบในหู
มือของเขา…
รอยยิ้มของเขา…
ความอบอุ่นที่ไม่มีวันกลับมา
นางหยิบ “ปิ่นเขี้ยวพยัคฆ์” ขึ้น
แทงลึกกลางอกจนเลือดไหลอาบชุดขาว
สีของเสื้อ… กลายเป็น สีของดอกชบา
“ชาตินี้ข้าผิด…
ชาติหน้า ขอให้ข้ารักท่านอีกครั้ง
และอย่าให้ใคร… มาพรากเราจากกันอีกเลย…”
แสงทองล้อมรอบร่างนาง
เสียงสายน้ำใต้พิภพกระซิบเรียกเธอกลับบ้าน…
…กลับสู่แดนนาคาใต้แผ่นดิน
เมืองลับแล… ที่มีเพียงคน "รักแท้" เท่านั้นจึงจะเข้าถึงได้
🕯️ [บทสรุป]
"รัก... ทำให้เมืองล่ม"
"ไฟแค้น... จุดกำเนิดสงคราม"
และ
"หัวใจ... คือคำสาบาน
ที่จะนำพาทุกวิญญาณกลับมาพบกันอีกครั้ง"
📌 จากตำนานนาคศิลา
โดย Sunny bell 1001 × T-801
เมื่อความรักไม่จาง แม้โลกจะสูญสิ้น… วิญญาณจะจดจำ 🐍💔