เกิดมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว แต่เวลาเล่นเกมแพ้ ยังหงุดหงิดอยู่เลย หรือบางทีแพ้แบบเซ็งมากๆหรือซวยมากๆก็ถึงขั้นลบเกมทิ้งเลย (แต่ส่วนใหญ่ก็กลับมาเล่นใหม่...)
รู้สึกว่าตัวเองทุกข์ได้ง่ายมากๆ อารมณ์ไม่แน่นอนเลย ทั้งที่อายุก็ไม่น้อยแล้ว จะแก้ปัญหาด้วยการไม่เล่นไม่แข่ง ก็เบื่ออีก สุดท้ายก็ต้องหาอะไรเล่น กลับมาแข่งเหมือนเดิม
คิดว่าเกิดมาหลายสิบปีน่าจะฝึกจิต จนนิ่งได้ระดับนึงแล้วแท้ๆ แต่ไม่ใช่เลย...
ถ้ามีลูกจะเอาอะไรไปสอนเขา ให้อย่าหงุดหงิด อย่าโมโห อย่าเซ็ง เวลาไม่ได้ดั่งใจ อย่าเครียด เวลาแพ้คนอื่น
หรือคนแบบผมไม่ควรมีลูกดี จัดการแค่อารมณ์ตัวเองพอ
ขนาดเล่นเกมแพ้ยังหงุดหงิด ถ้ามีลูกจะเป็นไงบ้าง
รู้สึกว่าตัวเองทุกข์ได้ง่ายมากๆ อารมณ์ไม่แน่นอนเลย ทั้งที่อายุก็ไม่น้อยแล้ว จะแก้ปัญหาด้วยการไม่เล่นไม่แข่ง ก็เบื่ออีก สุดท้ายก็ต้องหาอะไรเล่น กลับมาแข่งเหมือนเดิม
คิดว่าเกิดมาหลายสิบปีน่าจะฝึกจิต จนนิ่งได้ระดับนึงแล้วแท้ๆ แต่ไม่ใช่เลย...
ถ้ามีลูกจะเอาอะไรไปสอนเขา ให้อย่าหงุดหงิด อย่าโมโห อย่าเซ็ง เวลาไม่ได้ดั่งใจ อย่าเครียด เวลาแพ้คนอื่น
หรือคนแบบผมไม่ควรมีลูกดี จัดการแค่อารมณ์ตัวเองพอ