ตามที่เขียนชื่อไว้เลยค่ะ คือไม่ได้จะว่าแต่ไม่รู้จะแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นยังไง ตัวหนูเองอยู่ม.ปลายนะคะ มีน้องอายุไล่ๆกันอยู่ม.ต้นเป็นน้องชาย และมีน้องสาวอยู่ประถมคนนึง ประมาณป.4 แต่ว่าน้องๆมักจะถูกพ่อแม่ตามใจแบบว่าไม่ต้องทำอะไรเลยก็ไม่มีใครว่า อาจจะมีดุบ้างแล้งแต่อารมณ์พ่อแม่แต่ที่รัสึกว่ามันไม่ได้เลยคือเรื่องที่แบบ กินข้าวแล้วไม่ทิ้งเศษอาหาร เข้าใจนะคะว่าน้องไม่อยากล้างแต่คนล้างให้มันลำบากค่ะ น้องทำอะไรไม่ได้เลยทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้ แค่จะเข้าเอาจานไปเก็บวางไว้ตรงที่ล้างยังไม่กล้า แค่มีแมลงตัวเล็กๆ มีภาพจำกับแมลงสาบ เข้าใจความกลัวนะแต่ความกลัวกับข้ออ้างมันมีเส้นบางๆกั้นอยู่ แบบว่าขี้เกียจเก็บจานตัวเอง ขี้เกียจทิ้งเศษอาหาร เวลาอยู่กับหนูทำได้แต่พออยู่กับพ่อแม่ เหมือนมีพ่อแม่คุ้มหัวเลยไม่ทำอะไรเลย บางทีทำเป็นไม่ได้ยินนั่งเล่ยไอแพดไป บอกให้ทำอะไรไม่เคนทำได้ หนูพูดดีๆ พ่อมักจะตามใจน้องสาวอยู่เรื่อย เวลาจะให้น้องทำอะไรด้วยตัวเอง พ่อมักจะพูดปัดๆแบบว่า เออวางไว้นั่นแหละเดี๋ยวเก็บเอง เดี๋ยวทำเอง หรือแม้กระทั่งอาบน้ำก็กลัวแมลง เข้าใจว่าเป็นเด็กกลัวแมลงแต่ว่า หนูว่ามันค่อข้ออ้างของการไม่ทำจริงๆ เวลาหนูอาบน้ำหรือล้างจานแมลงสักตัวยังไม่เจอ น้องหนูมักอ้างว่ากลัวนู่นกลัวนี่ และไม่ยอมทำ ไม่ยอมอาบน้ำ ต้องรอให้แม่อาบน้ำให้เสมอ เป็นเรื่องปกติไหมคะเพราะน้องป.4แล้วแต่ไม่อาบน้ำเองเลย หนูจำได้ตอนเด็กหนูอาบเองตั้งแต่ป.2 ถึงให่น้องอาบได้ได้น้องก็อาบแบบผ่านๆเหมือนเข้าละออกเลย เหมือนไม่ได้อาบ ผมไม่สระ เป็นเหาแต่ไม่ยอมรักษาตัวเอง อ้างว่าสระผมไม่เป็น ล้างไม่สะอาดบ้างอะไรบ้าง เรื่องแบบนี้มันน่าหงุดหงิดนิดนึงนะคะ แล้วก็เรื่องที่ผู้ใหญ่ทำอะไรให้ซื้ออะไรให้ไม่ขอบคุณ คำพูดไม่ค่อยดี ตามประสา gen alpha เวฃามีคนถามหรือพูดด้วยชอบทำเป็นเมิน หรือไม่ได้ยิน อาจจะไม่ได่ยินจริงๆแต่บางทีคนอื่นก็พูดดังมากๆแต่น้องยังทำเหมทอนไม่ได้ยิน พูดในที่นี้ไม่ได้หมายถึงว่ามีคนมาดุน้องแต่หมานถึงแบบ ผู้ใหญ่ถามว่า กินอะไร ชอบมั้ย เอามั้ย แบบถามอะไรที่มันดีๆอ่ะค่ะแต่น้องชอบไม่ตอบชอบเมินแล้วนั่งเล่นไอแพดเหมือนเดิม แต่เข้าใจว่าน้องเป็นเด็กนะแต่ไท่รู้จะพูดยังไง หนูมีพี่อีกคน แต่เขาไม่ค่อยอยู่บ้านเขาโตมากแล้ว น้องกลัวพี่คนนั้นมาก เชาพูดอะไรก็ฟังเพราะกลัวโดนดุ แต่กับหนูเหมือนไม่กลัวอาจจะเพราะอายุไม่ได้เยอะมาก แล้วก็อยู่ด้วยกันบ่อยๆน้องเลยไม่กลัวหรือไม่เกรงใจ
ส่วนน้องชาย คนนี้แม่ตามใจน้องชายมักจะอาบน้ำแล้วแบบห้อวน้ำมันก็กว้างนะคะ แต่ชอบอาบน้ำแรงๆเหมือนเล่นน้ำอ่ะค่ะทั้งที่มันไม่ควรจะมีน้ำเลอะทั่วห้อง พอเข้าใจใช่มั้ยคะ เวลาคนเราอาบน้ำอ่ะค่ะ มันจะเลาะแค่ตรงที่เรายืนอาบแต่สำหรับน้องชาย มันเลาะไปยันฝ่าเพดานเลยค่ะ เลาะเปียกทั้งกระจกทั้งประตู หนูพูดหลายรอบมากๆ ยังคงเป็นแบบเดิม และไม่ใช่แค่เรื่องอาบน้ำ เรื่องติดคอมมากเกินไปก็มีเช่นแบบเคยทะเลาะอะไรสักอย่างกับน้องนี่แหละค่ะ ไม่เชิงทะเลาะหรอกแต่เหมือนให้ทำอะไรแล้วน้องไม่ค่อยทำให้เก็บของตรงโต๊ะ หรือให้มานอนบนที่นอนดีๆ เพร่ะน้องชอบเล่นคอมแล้วเผลอหลับตรงโต๊ะคอมเลย พอปลุกก็ไม่ยอมมานอนดีๆ ก็ตื่นมาเล่นคอมต่อแฃ้วก็หลับเหมือนเดิมต้องคอยปลุกหลายรอบแบบไม่ค่อยรู้ตัวตัวเองเลยค่ะไม่ฟังใคร เราก็เลยแบบโมโหเลยบอกว่าถ้าจะนอนก็มานอนดีๆแล้วเราดึงปลั๊กโต๊ะคอมออก แล้วมันแค่เสียบก็เล่ยได้แล้วนะคะ อันนี้น้องก็รู้แต่แทนที่จะเลือกเสียบหรือเลือกมานอน น้องกลับร้องไห้..ทั้งๆที่น้องโตแล้วนะคะ ร้องไห้ดิ้นลงกับพื้น แล้วปาข้าวของไปหมดเลย ห้องนอนเละไปหมด กลายเป็นว่าเราเป็นคนผิดอีกเรื่องนี้น้องผืดเต็ใๆแต่เราโดนด่า ที่เราต้องปลุกน้องเพราะน้องนอนคาโต๊ะคอมตลอดเลย แล้วแม่ก็บอกไว้ว่าให้เรียกน้องนอน แต่พอน้องโวยวายจนห้องเละกลายเป็นเราผิด เราโดนว่าแทนที่พ่อแม่จะตักเตือนน้องบ้างสักนิด น้องชายเราบางทีก็ดีบางทีก็ไม่ดีและมีครั้งนึงช่วยพ่อยกของ เราก็ช่วยยกน้ำ ส่วนน้องเอาน้ำแข็งเข้าตู้เย็นแต่ว่าน้องไม่ได้เอาเข้าเฉยๆอยู่ๆก็ทุบน้ำแข็งจนมันแตกกระจายเต็มพื้นไปหมดแต่พ่อกลับว่าหนูแทนที่จะว่าน้อง มันมีอีกหลายเรื่องแต่หนูก็นึกไม่ออกแล้วหนูำม่อยากจำมันเหนื่อยเห้อมันเหมือนมาระบายมากกว่า เพราะหนูรู้สึกไม่แฟร์เลย หนูมักจะโดนสั่งให้ทำนู่นทำนี่ ไม่ว่าหนูจะทำดีขนาดไหน พยายามเรียนขนาดไหน หนูก็จะโดนว่าเหมือนเดิม โดนว่าแทนน้องตลอดๆ ตัวหนูเองมักจะโดนเปรียบเทียบกับคนอื่นเสมอ หนูน้อยใจ หนูเสียใจ ไม่รู้ควรพูดยังไงดี หนูไม่มีเซฟโซนในบ้านเลยจริงๆ คนที่คิดว่าน่าจะพอเข้าใจและช่วยหนูได้ก็พี่ แต่พี่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดไม่ได้ช่วยตลอด บางทีหนูก็เป็นทุกข์ ทำไมกับหลายๆเรื่องที่คนอื่นควรจะโดนว่ามากกว่าหนู หนูมักจะโดนแทนตลอดๆ เรื่องในบ้านมันเยอะและอายเกินกว่าจะเล่าให้ใครฟัง แต่ใจมันก็แบกรับไม่ไหวบางทีก็อยากจะระบายออกมา ใครที่ผ่านเข้ามาอ่านและอ่านจบจนถึงตอนนี้ หนูต้องขอบคุณมากๆเบยนะคะ อย่าว่ากันเลย ให้คำแนะนำหนูได้นะคะ
พ่อแม่ตามใจน้องไปไหมหรือผิดที่ตัวเรา
ส่วนน้องชาย คนนี้แม่ตามใจน้องชายมักจะอาบน้ำแล้วแบบห้อวน้ำมันก็กว้างนะคะ แต่ชอบอาบน้ำแรงๆเหมือนเล่นน้ำอ่ะค่ะทั้งที่มันไม่ควรจะมีน้ำเลอะทั่วห้อง พอเข้าใจใช่มั้ยคะ เวลาคนเราอาบน้ำอ่ะค่ะ มันจะเลาะแค่ตรงที่เรายืนอาบแต่สำหรับน้องชาย มันเลาะไปยันฝ่าเพดานเลยค่ะ เลาะเปียกทั้งกระจกทั้งประตู หนูพูดหลายรอบมากๆ ยังคงเป็นแบบเดิม และไม่ใช่แค่เรื่องอาบน้ำ เรื่องติดคอมมากเกินไปก็มีเช่นแบบเคยทะเลาะอะไรสักอย่างกับน้องนี่แหละค่ะ ไม่เชิงทะเลาะหรอกแต่เหมือนให้ทำอะไรแล้วน้องไม่ค่อยทำให้เก็บของตรงโต๊ะ หรือให้มานอนบนที่นอนดีๆ เพร่ะน้องชอบเล่นคอมแล้วเผลอหลับตรงโต๊ะคอมเลย พอปลุกก็ไม่ยอมมานอนดีๆ ก็ตื่นมาเล่นคอมต่อแฃ้วก็หลับเหมือนเดิมต้องคอยปลุกหลายรอบแบบไม่ค่อยรู้ตัวตัวเองเลยค่ะไม่ฟังใคร เราก็เลยแบบโมโหเลยบอกว่าถ้าจะนอนก็มานอนดีๆแล้วเราดึงปลั๊กโต๊ะคอมออก แล้วมันแค่เสียบก็เล่ยได้แล้วนะคะ อันนี้น้องก็รู้แต่แทนที่จะเลือกเสียบหรือเลือกมานอน น้องกลับร้องไห้..ทั้งๆที่น้องโตแล้วนะคะ ร้องไห้ดิ้นลงกับพื้น แล้วปาข้าวของไปหมดเลย ห้องนอนเละไปหมด กลายเป็นว่าเราเป็นคนผิดอีกเรื่องนี้น้องผืดเต็ใๆแต่เราโดนด่า ที่เราต้องปลุกน้องเพราะน้องนอนคาโต๊ะคอมตลอดเลย แล้วแม่ก็บอกไว้ว่าให้เรียกน้องนอน แต่พอน้องโวยวายจนห้องเละกลายเป็นเราผิด เราโดนว่าแทนที่พ่อแม่จะตักเตือนน้องบ้างสักนิด น้องชายเราบางทีก็ดีบางทีก็ไม่ดีและมีครั้งนึงช่วยพ่อยกของ เราก็ช่วยยกน้ำ ส่วนน้องเอาน้ำแข็งเข้าตู้เย็นแต่ว่าน้องไม่ได้เอาเข้าเฉยๆอยู่ๆก็ทุบน้ำแข็งจนมันแตกกระจายเต็มพื้นไปหมดแต่พ่อกลับว่าหนูแทนที่จะว่าน้อง มันมีอีกหลายเรื่องแต่หนูก็นึกไม่ออกแล้วหนูำม่อยากจำมันเหนื่อยเห้อมันเหมือนมาระบายมากกว่า เพราะหนูรู้สึกไม่แฟร์เลย หนูมักจะโดนสั่งให้ทำนู่นทำนี่ ไม่ว่าหนูจะทำดีขนาดไหน พยายามเรียนขนาดไหน หนูก็จะโดนว่าเหมือนเดิม โดนว่าแทนน้องตลอดๆ ตัวหนูเองมักจะโดนเปรียบเทียบกับคนอื่นเสมอ หนูน้อยใจ หนูเสียใจ ไม่รู้ควรพูดยังไงดี หนูไม่มีเซฟโซนในบ้านเลยจริงๆ คนที่คิดว่าน่าจะพอเข้าใจและช่วยหนูได้ก็พี่ แต่พี่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดไม่ได้ช่วยตลอด บางทีหนูก็เป็นทุกข์ ทำไมกับหลายๆเรื่องที่คนอื่นควรจะโดนว่ามากกว่าหนู หนูมักจะโดนแทนตลอดๆ เรื่องในบ้านมันเยอะและอายเกินกว่าจะเล่าให้ใครฟัง แต่ใจมันก็แบกรับไม่ไหวบางทีก็อยากจะระบายออกมา ใครที่ผ่านเข้ามาอ่านและอ่านจบจนถึงตอนนี้ หนูต้องขอบคุณมากๆเบยนะคะ อย่าว่ากันเลย ให้คำแนะนำหนูได้นะคะ