ปัญหาอะไรไม่รู้ รู้แค่ว่าตื่นมาสามทุ่มคิดว่าในกระเป๋ามีตังเหลืออยู่เท่าเดิมกับที่ตนเองใส่ไว้ความตั้งใจคือ เมื่อหิวจะไปซื้อของมากิน แต่พอเปิดดูเท่านั้นแหละไม่มีดังที่คิดไว้ นึกได้ว่าก็คงเป็นอย่างเคยเลยตัดสินใจโทรหา และถามคนที่คิดว่าคงเป็นคนเอาไปแน่ๆ ก็ใช่อย่างที่คิดคือแม่เราเอง พอถามไปว่าเอาเงินไปใช่ไหม เอาคืนมานะ คนมันหิวข้าว กินมื้อล่าสุดคือข้าวไข่ต้มมื้อเดียวคือเมื่อวานก่อน เอาคืนมาด้วยความโมโหหิว แล้วโกรธยิ่งกว่าเมื่อเจอแบบนี้ ยืมก่อนไม่มีค่ารถไปทำงาน บอกมาว่ามีแต่กับข้าวแต่ไม่มีข้าวมีแต่ผักบลาๆ ที่เรากินไม่ได้อิ่มก็ไม่อิ่ม เราพูดดังกว่าเดิมว่าเอาไปทำไมคนไม่มีเงินอยู่แล้ว แล้วเอาไปแบบนี้จะให้เอาที่ไหนกินข้าว ตอบมาว่าเอามาก่อนไม่มีค่ารถอยู่นั่นแหละ ยิ่งเราพูดแรงดังขึ้นเพราะโมโหที่โดนเอาไปโดยไม่บอกต้องให้ถามก่อนก็เรื่องหนึ่ง และบอกว่ายืมทั้งๆที่เราไม่รู้ และเอาไปทั้งๆที่เราก็ไม่มีจะกินแต่ได้คำตอบแบบนี้มา สุดท้ายมาพูดแรงๆใส่เราว่าเออๆร้องให้ตายๆไปเลย งี้เหรอ เอาก็เอาไปเองโดยไม่ขอ เราเองก็ไม่มีแล้ว เราแค่จะเอาคืน สุดท้ายมาพูดกันแบบนี้มันใช่หรอ เรื่องเงินที่เอาไปก็หนึ่งเรื่องหิวก็ด้วย มันทั้งโกรธที่ทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่โวยวายเสียใจร้องไห้กับตนเอง เรื่องเงินมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เอาไปโดยเราไม่รู้แต่ครั้งก่อนๆก็ยอมได้ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่อ่ะ
ควรทำอย่างไรเมื่อเจอปัญหาที่ไม่รู้จะแก้ยังไง