ระลอกคลื่นระรวนเร..ชลเห่ระรวยริน
แบบแบบแหบจะยิน..ห่อนโกรธกดยังหวนโหย

เลวคลองสำรอกคลื่น..พละอื่นก็อวดโอย
เร่าเร่าจะโกยโกย..อันอื่นอกก็อดใจ

ริ้วเยือนล้วนร้ายริ้ว..แลร้าวผิวยังไหวไหว
หาดเหือดต้องหดให้..กับหาดใครที่รุกล้ำ

วายพระพายุกล้า..คล่ำคลาจะห้ำห้ำ
ร่ำร่ำจะดิ่งดำ..อยู่รั้งรั้งรอคลั่งครืน

จับกรรมฤากำศรวล.. จับชนวนใครควรชื่น
ค่ำคึกกับดึกดื่น..ก็ตื่นตื้นทุกผู้คน

แสงเวรสว่างวัด..ฉายฉัตรสว่างล้น
แสงธรรมคล้ำซะจน..ทุกมืดหน ณ ลานเมือง

กอบการทุกงานสร้าง..ทุกล้วนต่างให้รุ้งเลื่อง
หลากรุ้งจึ่งรุ่งเรือง..ก็กลบพรุ่งไม่พุ่งยืน

ปูดเส้นทุกแขนข้อ..ตรงเอ็นคอก็เต้นตื้น
ว่ากลืนแม่กล้ำกลืน..จะขยอกบ่ออกมา..



..ช้ำกำศรวลหวนละห้อยคอยคำสั่ง
อยู่ประทังตามกำหนดกฎยถา
แลร่ำร้องฤาร่ำไรไร้น้ำตา
ใจอย่าหาว่าแลเห็นและเอ็นดู

วาดรอราพายุลดเผื่อหมดโศก
เปล่าด้วยโชคลาดลงหลงกลสู
ยาเรียวรอยคอยยายุดอุดร่องรู
ค้ำคอชูตรวนวิตกรกนิทาน..