> สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องอยากจะเล่า...

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่ผมไม่เคยลืมเลยตั้งแต่เด็ก มันเป็นเรื่องของเพื่อนสองคน และ "ตุ๊กตา" ตัวหนึ่ง ที่ผมเชื่อว่า...มันไม่ใช่แค่ของเล่น




---

ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน...
"แก้ว" เป็นเพื่อนสนิทในวัยเด็กของผม เขาป่วยหนักจนไม่สามารถไปโรงเรียนได้ ผมเองก็เลยมักจะไปเล่นเป็นเพื่อนเขาเสมอ
วันหนึ่งผมชวน "จูน" เพื่อนผู้หญิงที่โรงเรียนมาเล่นกับแก้วด้วย เพราะไม่อยากให้แก้วเหงา

สามคนเล่นกันได้ไม่กี่วัน พฤติกรรมของแก้วเริ่มเปลี่ยนไป...
เขาหวงของขึ้นมาเฉยๆ โดยเฉพาะ "ตุ๊กตาตัวหนึ่ง" ที่จู่ๆ ก็โผล่มาแบบไม่มีใครรู้ว่ามาจากไหน

วันหนึ่งผมเริ่มรู้สึกว่า จูนกับแก้วสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเลยเริ่มถอยออกมา
แล้วก็...หายหน้าไปจากพวกเขาราว 2 อาทิตย์

จนมารู้ข่าวว่า "แก้วเสียชีวิต" จากอาการป่วยเดิม...


---

ในงานศพของแก้ว ทุกอย่างเงียบ เศร้า และเย็นยะเยือก
แต่สิ่งที่ผมสงสัยคือ — ทำไม "จูน" ไม่มางานศพเลย?
หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นเธอที่โรงเรียนอีกเลย

ผมตัดสินใจไปหาที่บ้าน แม่ของจูนบอกว่า ตอนนี้เธออยู่โรงพยาบาลเพราะมีอาการแปลกๆ
หมอบอกให้เฝ้าดูอาการไว้ก่อน...


---

เกือบเดือนผ่านไป
จูนยังไม่กลับมา ผมไปบ้านเธออีกครั้ง แต่บ้านกลับเงียบ...
ทันใดนั้น ผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ...
ผมหันไป ก็เห็นจูนเดินออกมาช้าๆ พร้อมรอยยิ้มแปลกๆ ที่มุมปาก

เธอบอกว่า... "หมอให้พักอีกหน่อย เดี๋ยวก็ได้เล่นกันแล้ว"
ตอนนั้นผมรู้สึกว่าเธอดู "เหมือนแก้ว" ยังไงไม่รู้ โดยเฉพาะแววตา...


---

ไม่นานแม่ของจูนก็มายื่นเรื่องขอให้ลาออกจากโรงเรียน
เพราะอาการลูกสาวหนักขึ้นเรื่อยๆ

และวันนั้น...บ้านของจูนก็ย้ายออกไปเลยทันที

ไม่นาน ผมก็ได้ข่าวอีกครั้ง — จูนเสียชีวิตแล้ว

หมอบอกว่า "เครื่องในของเธอเน่าเสียทั้งหมด"
โดยที่ไม่พบอาการใดๆ มาก่อน

งานศพของจูนจัดที่เดิม ผมก็ไปร่วมไว้อาลัยอีกครั้ง...


---

คืนนั้นเอง หลังกลับจากงานศพ ผมรู้สึกแปลกๆ
มีลมเย็นพัดแรง และเสียงหมาหอน...
จนผมต้องรีบปิดประตู นอนให้เร็วที่สุด

แต่ก่อนนอน ผมได้ยินเสียงวิทยุในห้องดังขึ้นเอง พร้อมเสียงซ่าๆ
แล้วมีเสียงเด็กผู้หญิงพูดเบาๆ ว่า...

> “ตุ๊กตา...”



ผมรีบลุกไปปิดวิทยุ แล้วเข้านอน
ในฝัน ผมเห็นแก้วกับจูน วิ่งเล่นอยู่หน้าบ้าน...

พวกเขาเรียกผมให้ไปเล่นด้วย ผมก็ไป วิ่งด้วยความสุข
จนแก้วถามว่า...

> “ทำไมไม่มาอยู่ที่นี่ด้วยกันเลยล่ะ?”

ผมถามกลับว่า “แล้วต้องทำยังไงล่ะ?”

แก้วบอกว่า “เอาตุ๊กตาที่บ้านจูนไง...”

ผมงง “ตุ๊กตาอะไร?”

แก้วตะโกนเสียงแหบแห้ง พร้อมร่างที่ไม่ใช่เด็กอีกต่อไป...



> “อีจูนมันเอาไว้ใต้เตียงมันนั่นแหละ!!”




---

ผมสะดุ้งตื่นขึ้น แต่ขยับตัวไม่ได้เลย
เหมือนถูกกดทับ ขณะที่ตาเบิกโพลงอยู่

จากนั้น...ผมได้ยินเสียงกระซิบข้างหู

> “ให้แม่เอามันไปทิ้งให้หน่อย...
มันอยู่ในกล่อง...ใต้เตียง...”



ผมรวบรวมแรงสะบัดตัวลุกขึ้น แล้วรีบไปบอกพ่อแม่ทุกอย่าง
แม่ของจูนก็ไปดูใต้เตียงที่บ้านเก่า แล้วนำ "ตุ๊กตาตัวนั้น" มาที่วัด

แม่เปิดกล่องให้ดู...

ตุ๊กตาตัวนั้นเหมือนคนแก่ ผิวแห้ง ผมร่วง ไม่มีฟัน น่ากลัวจนขนลุก
ใช่เลย...มันคือตัวเดียวกับที่ผมเห็นในฝัน

เธอเอาตุ๊กตาตัวนั้นใส่ลงในโลงศพของจูน...
และทุกอย่างก็เงียบหายไป...


---

หลายปีผ่านไป...
ผมเริ่มลืมเรื่องทั้งหมด

จนไม่นานมานี้ มีเด็กของคนรู้จักเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน
โดยที่หมอก็ยังไม่สามารถระบุสาเหตุได้

สิ่งที่ทำให้ผมสะดุ้งคือ —
ในรูปหน้าศพของเด็กคนนั้น...มีตุ๊กตาตัวเดิมอยู่ในอ้อมแขน


---

> เรื่องนี้จริงแค่ไหน...ผมเองก็ยังไม่รู้
แต่ผมเชื่อว่า "บางสิ่ง" มันฝากอะไรไว้กับเรา...

และบางครั้ง...มันอาจยังไม่ไปไหนเลย



ใครเคยเจอเรื่องคล้ายๆ กัน หรือเคยได้ยินเรื่องตุ๊กตาต้องคำสาปแบบนี้
แวะมาเล่าให้ฟังกันได้นะครับ


---