“บ้านร้าง 7 หลัง... ที่เช้าเห็น 6 แต่กลางคืนกลับเห็น 7 – เรื่องจริงที่ไม่มีใครกล้ากลับไปพิสูจน์อีกเลย”



สมัยเด็ก... ผมกับเพื่อนมักจะชวนกันไป "ล่าท้าผี" ตามบ้านร้างบ่อยๆ ไม่ว่าจะลือว่าหลอนแค่ไหนก็ไปมาหมด

แต่มีอยู่แห่งหนึ่งที่... ไม่มีใครลืมได้
เพราะมันเป็นบ้านร้างที่ถูกขนานนามว่า...

> "บ้านร้าง 7 หลัง – ที่ตอนเช้าเห็นแค่ 6 แต่พอกลางคืน กลับมี 7 หลัง"



เรื่องมันเริ่มจาก "ไอ้ตั้ม" หัวโจกของกลุ่ม ที่มักจะชอบหาโลเกชันแปลกๆ ให้เพื่อนๆ ไปลุยกัน วันนั้นมันเสนอให้ไปพิสูจน์บ้านร้างนี้ด้วยตัวเอง เพราะเคยมีคนอ้างว่าไปนับมาแล้ว... ตอนเช้ามี 6 จริงๆ แต่กลางคืนพอนับ... มี 7!

คืนนั้นเราขี่มอเตอร์ไซค์กัน 3 คัน มีเพื่อนๆ ซ้อนท้ายกันไปจนครบ 6 คน พอไปถึงจุดทางเข้าหมู่บ้านร้าง "บอส" เพื่อนอีกคนในกลุ่มก็มองเห็นอะไรบางอย่าง...

> “เฮ้ย... เหมือนมีคนนอนก้มหน้าอยู่ที่ป้อมยามป่ะวะ?”



แม้จะเห็นแค่เงาลางๆ ที่โต๊ะเก่าๆ ข้างป้อมยาม เพราะตอนนั้นก็ราวๆ 2 ทุ่มกว่าแล้ว แต่ก็ไม่มีใครสนใจมาก

พวกเราขับรถเข้าไป เริ่มนับบ้านกันทีละหลัง…

1… 2… 3…
หลังที่ 4… หลังที่ 5…

จนไปถึงสุดทาง...
ทุกคนเงียบ

> “เอ้า! นี่มัน 7 หลังจริงๆ นี่หว่า!”



แต่ไม่มีใครเชื่อตั้มหรอก มันเลยตัดสินใจลงจากรถ เดินไปถ่ายรูปบ้านหลังที่ 7 เพื่อเป็นหลักฐาน

เพื่อนๆ เลยแกล้งกัน – วางแผน ขับรถหนีออกไปหน้าหมู่บ้าน ให้ตั้มตกใจเล่นๆ

ทันทีที่ตั้มเดินเข้าไปใกล้ๆ บ้านหลังที่ 7 ทุกคนก็เร่งเครื่องหายไปในความมืด ทิ้งให้ตั้มยืนงงๆ อยู่คนเดียว

> “เฮ้ย รอกูก่อน!”
เสียงตะโกนของตั้มดังขึ้น



แต่มันก็ต้องตัดใจ เดินออกมาคนเดียว...

ขณะที่กำลังเดินกลับ เสียงหนึ่งดังขึ้นจากบ้านหลังที่ 7

เสียงคนทะเลาะกัน
เสียงขว้างของ... แล้วตามด้วยเสียงเด็กเล็กร้องไห้

ตั้มพยายามเมินเสียงนั้น รีบเดินให้เร็วที่สุด
แต่แล้วก็มีเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ดังออกมาจากในบ้าน...

มันตกใจจนขาแทบทรุด แต่ก็ฮึบวิ่งสุดชีวิต ผ่านบ้านแต่ละหลัง
ในจังหวะที่วิ่งผ่านนั้น มันเหมือนเห็น เงาสีดำและสีขาวสลับกัน ยืนอยู่ตามบ้านแต่ละหลังที่ผ่าน...

น้ำตาเริ่มไหล แต่ก็ยังวิ่งต่อ จนกระทั่งมองเห็นเพื่อนๆ จอดรออยู่ที่หน้าหมู่บ้าน

แต่แล้ว...
สายตาของตั้มเหลือบไปเห็นที่ “ป้อมยามเก่าๆ” อีกครั้ง

> มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่...
และเธอกำลังกวักมือเรียกตั้ม...



ตั้มหยุดนิ่งทันที – เหมือนถูกตรึงตัวเอาไว้

“ตั้ม! รีบมาดิวะ!”
เพื่อนๆ ตะโกนเรียก

เม่นเริ่มรู้สึกแปลก เลยชวนเพื่อนเข้าไปรับตั้ม เพราะเห็นมันยืนนิ่งอยู่นานเกินไป

เมื่อเข้าไปถึง เม่นถามว่า

> “เฮ้ย เป็นไรวะ ไม่รีบออกมาล่ะ?”



ตั้มสั่นๆ ก่อนตอบว่า...

> “... มองไปที่ป้อมยามดิ… เห็นผู้หญิงกวักมืออยู่ป่ะ?”



เพื่อนๆ หันไปมองตาม...
แต่ไม่มีใครเห็นอะไรเลย
เสียงหัวเราะดังขึ้น – ทุกคนคิดว่าตั้มคง "หลอนไปเอง"

แต่ก่อนจะหันหัวรถกลับ...
ทันใดนั้นเอง

มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง วิ่งผ่านพวกเราไปเฉยๆ – จากไหนก็ไม่รู้

เขาวิ่งตรงไปที่ป้อมยาม แล้ว...

เงาดำๆ บางอย่าง... โผล่มาอุ้มเด็กคนนั้นไว้ แล้วล้มลงหายเข้าไปในป้อมยามต่อหน้าต่อตา

ทั้งเด็ก… ทั้งเงาดำนั้น…
หายไปเลย

ทุกคนเงียบสนิท…
ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา…

หลังจากเริ่มได้สติ – พวกเราก็รีบบิดคันเร่งกลับบ้านกันแทบไม่ทัน
และตั้งแต่นั้นมา...

> ไม่มีใครกล้ากลับไปพิสูจน์อีกเลยว่า...
บ้านร้างแห่งนั้น ตอนกลางคืน มี “7 หลัง” จริงหรือเปล่า


---



> ถ้าใครเคยได้ยินเรื่อง "บ้านร้าง 7 หลัง" หรือเจอประสบการณ์คล้ายๆ กัน ลองแชร์กันได้นะครับ
หรือใครกล้าจะไปนับกลางคืนอีกครั้ง… ผมคงขอผ่าน 😢
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่