สวัสดีค่ะ วันนี้ดิฉันมีเรื่องลึกลับที่มีบทสรุป แต่หาคำตอบไม่ได้มาแชร์ให้ทุกคนได้อ่านค่ะ
    เรื่องเกิดมาประมานเกือบ 20 ปีแล้วค่ะ ครอบครัวฉันมีกันอยู่ 4 คนอาศัยอยู่ด้วยกันค่ะ ในครอบครัวมี พ่อ แม่ ตัวดิฉัน
และน้องชายดิฉันที่มีอายุห่างกัน 1 ปีค่ะ    
เรื่องเริ่มต้นเกิดจาก พ่อดิฉันค่ะ ดิฉันจะลงของลงรายละเอียดเกี่ยว คุณพ่อ นะคะ
                พ่อดิฉันเมื่อ 20 ปีที่แล้วทำงานเป็นพนังงานขายบริษัทแห่งหนึ่งค่ะ และอีกอย่างที่ท่านทำคือรับรักษาคน แบบที่ทาง ไสยศาสตร์
พ่อดิฉันมีวิชาที่สืบต่อกันมาจากบรรพบุรุษ คือวิชาต่อกระดูก และวิชาปราบปอบ คนแถวระแวกบ้านที่อยู่ปัจจุบันนั้น หรือบรรพบุรุษที่อยู่ต่างจังหวัดจะเป็นที่ทราบดีในเรื่องนี้ พอมีคนป่วย หรือบางอย่างที่ต้องการแก้ทาง ก็จะมาให้พ่อดิฉันเป่าให้ โดยจ่ายค่าครู 12 บาท แต่12 บาทนั้นพ่อบอกว่าต้องเอาไปทำบุญทั้งหมด เพราะเงินนั้นมาจากอาการป่วย เก็บไว้ไม่ดี  ที่พูดถึงเรื่องนี้เพราะจะมีอีกหลายเรื่องที่เกี่ยวกับคุณพ่อเลยอยากเล่าถึงความเป็นมาค่ะ
คุณพ่อมีงานอดิเรก คือการเลี้ยงไก่ชนค่ะดิฉันจะชอบไปเล่นบ่อยๆ ชอบไปเล่นกับลูกเจี๊ยบค่ะ
         สมัยนั้นคุณพ่อมีเพื่อนรุ่นพี่ ที่อยู่ใน ซอยบ้านเดียวกัน เลี้ยงไปชนเหมือนกัน ชื่อว่า ลุงโสภน ค่ะ ท่านทั้งสองคนจะสอบมานั้ง คุยเสวนากันเรื่องการดูแลไก่ พออยู่มาวันนึง ลุงโสภน เปลี่ยนอาชีพ มาเป็นคนรับดูแลไก่ ฝึกไก่ไว้แข่ง จึงต้องขยับขยายหาพื้นที่ในการเลี้ยงไก่ จึงย้ายบ้านไปอยู่แถวปริมณฑนค่ะ
ซึ่งคนอยู่ไม่มาก ไม่รบกวนเรื่องกลิ่นและเสียง เพราะและแวกนั้นไม่ค่อยมีใครอยู่ค่ะ
       พอลุงโสภน ย้ายไปที่นั้น กิจวัฒ เสาร์-อาทิตย์เราก็เปลี่ยนไปค่ะ คุณพ่อมันจะพาดิฉันไปนั่งเล่นที่นั้นบ่อยค่ะ เพราะคุนพ่อต้องไปคุยกับ ลุงโสภนด้วย
ฉันก็ได้เป็นเล่นลูกเจี๊ยบค่ะ  ดิฉันขออธิบายสถานที่ ที่ลุงโสภนย้ายไปนะคะ
               การเข้าไปในซอยค่อนข้างลึกมากเลยค่ะสมันนั้นเข้าไปข้างทางทั้งสองข้างจะมีป่า วัชพืชสูงทั้งสองข้าง ถนนเป็น ถนนคอนกรีดค่ะ บ้านลุง อยู่สุดซอยค่ะ และเป็นซอยตันค่ะ ตัวบ้านเป็นบ้านหนึ่งชั้นค่ะ เหมือนสร้างครึ่งๆกลางแบบยังไม่เป็นดี มาสาวนมีผนังบ้างไม่มีบ้าง ลุงโส ก็ใช้ไม้อัดปิดในส่วนที่ไม่มีผนังค่ะ บ้านเป็นทรงตัว แอล มีลานตรงกลาง ลุงเอาลานตรงกลางนั้นไว้เป็นเล้าไก่ค่ะ หลังบ้านจะมีคลองน้ำเสียไหลผ่านความกว้างน่าจะประมาน 10 เมตรค่ะ
ถัดไปก็จะเป็นกำแพงกั้นของหมู่บ้านอื่นอีกฝั่งนึ่งค่ะ ในส่วนของคลองน้ำเสียนั้น จะมีเป็นเกาะกลางเป็นดินสูงขึ้นมาอยู่กลางคลองค่ะน่าจะมีความกว้างสัก 4เมตรได้ และมีต้นไม้ขนาดใหญ่มากน่าจะสามคนโอบได้ค่ะ ต้นไม้ต้นนั้น น่ากลัวมากสำหรับฉันในตอนนั้นเพราะต้นมันทั้งใหญ่สูง ใบไม้หนาเป็นพุ่มเบียดกันจนตอนกลางวันไม่มีแสงลอดลงมาได้ ลำต้นนั้นเป็นสีดำ จนมองไปตอนกลางคืนเหมือนเงา ฉันไม่ชอบไปจุดนั้นและไม่เคยผ่านไปเลย เพราะด้วยว่าถ้าจะไปยืนที่เกาะกลางนั้น ต้องกระโดดไกล พอสมควร เด็กไม่น่าจะโดดผ่านไปถึงเกาะกลางนั้นได้
        ....................................................................................................................................................................................................
    มีอยู่อาทิตย์นึงค่ะ ดิฉันกับคุณพ่อเดินทางกันไปด้วยรถมอเตอร์ไซต์ค่ะ สมันนั้นพ่อขับบิ๊กไบท์ค่ะ เลยต้องมีสายรัดกระว่างคนขับกับคนซ้อน เพื่อไม่ได้เกิดความอันตรายค่ะ วันนั้นคุณพ่อไปถึงที่นั้นก็บ่ายสามกว่าๆและนั้งคุยเล่นกับคุณลุงนั้นจะประมาน 22.00 รู้สึกว่าดึกมากกว่าปกติ พ่อกับฉันจึงขอตัวลุงโสภน กลับบ้าน ระว่างเดินทางไปถึงที่รถ สองข้างทางก็เป็นป่า คุณพ่อจอดรถไว้ห่างจากตัวบ้านประมาน 200 เมตรได้ค่ะ ระหว่างเดินไปนั้น เราจะได้ยินเสียง หมาหอนตลอดทางเลยค่ะ แลังมีเสียงคนเดินตามมาด้วยค่ะ หลังจากเดินถึงรถเราได้ยินเสียงคนเบรกด้วยรองเท้าแต่หันหลังไปดูก็ไม่มีใคร
  คุณพ่อจึงอุ้มฉันวางบนเบาะและคุณพ่อก็คล่อมรถตาม และกำลังจะรัดสายเบลท์ ค่ะ แต่ไม่ว่าจะปรับสายอย่างไรก็รัดไม่ได้สักทีเหมือนความยาวสายมันไม่พอ แต่ปกติก็ใช้ได้ตลอดระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงหมาหอนอยู่ตลอดเวลาจนทำให้ฉันรู้สึกกลัวมาก
ฉันจึงพูดกับพ่อไปว่า : พ่อ~~~~~~~~ หนูกลัวผี
พ่อตอบว่า :  ถ้าผีมันมานะพ่อจะฟันมันให้ตายเลย
หลังจากนั้นไม่ถึง 1 วินาที ตัวล็อคของสายรัดก็มีเสียงดัง เกร๊กกกกกกกกก~~~~~~~ เป็นเสียงของการล็อค
และพ่อก็ขับรถกลับบ้าน
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  เช้าวันถัดมา พ่อรับสายโทรศัพท์ที่โทรมาแต่เช้า แต่ทราบว่าเป็นลุงโสภน เพราะพ่อเอ่ยชื่อตอนตอบกลับบทสนทนา
หลังจากนั้นฉันกับน้องชายก็ไป โรงเรียนกันตามปกติ
       เย็นวันนั้นฉันเลิกเรียนกลับบ้านแล้วไม่เจอพ่อฉันจึงถามแม่ว่าพ่อไปไหน
แม่บอกว่า : พ่อไปหาลุงโสภน นะ น่าจะยังไม่กลับ      ฉันก็ได้แต่สงสัยว่ารอบนี้ทำไมไม่พาฉันไปด้วยนะ
เวลาสักประมาณ สามทุ่มได้พ่อกลับบ้านมาด้วยความรนราน หยิบธูปไปกำใหญ่ไม่รู้ว่ากี่ดอกแต่เยอะมาก พร้อมกับชุดหมากพลู พ่อท่องอะไรไม่รู้พร้อมกับเคี้ยวหมากไปด้วย และแบ่งธูปออกมา 4 กำ แบ่งไปปัก 4 มุมของรั้วบ้าน ตอนนั้นฉันกลัวมากเลยหนีไปนอน
                                                                                    .................................................................
มาอีกวันคืนนั้นฉันฝันแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น ว่ามีเด็กผู้ชายอายุราวๆ3-4 ขวบ มากระโดดเล่นที่ปลายเตียงฉัน ฉันกำลังจะลืมตาดูแต่เหมือนตามันลืมไม่ขึ้น หนังตามันหนักมากและประกอบกับได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กคนนั้น รูปร่างรางๆที่ฉันเห็นคือ เป็นเด็กผู้ชาย ผมแบบโกนหัว ที่หน้าผากด้านซ้ายมีปานสีแดงอยู่เหนือคิ้ว ส่วนของปานสังเกตุได้ชัดเจนมากเหมือนภาพมันมันซูมเข้ามาใกล้ๆให้ฉันเห็นได้ชัด แล้วฉันก็ตื่นมาตอนเช้า ก็คิดว่าอาจจะฝันไปปกติ
  ส่วนน้องชายมักจะเล่นคนเดียวบ่อยขึ้น แต่ที่บ้านก็คิดว่าอาจเป็นจินตนาการของเด็กทั้วไปไม่มีอะไรมาก
                                                                                 .......................................................................
วันนี้มีคุณป้าข้างบ้านชื่อป้าจินมีความสนิทสนมเป็นเหมือนญาติ เค้ามาที่บ้านด้วยความโมโหแล้วโทรหาพ่อดิฉัน
ป้าจิน : คุณเพิ่ม (ชื่อพ่อ)  ทำไมที่บ้านเสียงดังจังเลย เด็กๆเล่นอะไรกันเสียงดัง ปาข้าวของลั่นไปหมด
พ่อ: อะไรนะครับ ผมอยู่ต่างจังหวัดครับ
ป้าจิน: อ่าว แล้วปล่อยลูกไว้ที่บ้านสองคนหรอเล่นเสียงดังไปหมดแล้วปล่อยเด็กไว้สองคนได้ไง
พ่อ : เปล่าครับ ผมเอาลูกมาด้วย  มากันหมดบ้านเลยครับ ผมล็อคประตูบ้านไว้อยู่ครับ
ป้าจิน: หร๋อ งั้นโอเค
พ่อ : ครับ
หลังจากนั้นป้ามาเล่าให้ฟังทีหลังว่า ป้ารีบเดินกลับบ้าน และไม่มาเมื่อมีเสียงนี้อีกเลย คนแถวบ้านก็เริ่มพูดถึงเรื่องนี้กันแบบซุบซิบ แต่ไม่มีใครมายุ่งเพราะอาจคิดว่าเป็นของ ทาง ไสยศาสตร์ ที่พ่อดูแลไว้
                                                      ..............................................................................................................
  คืนนึ่ง เรานั้งกินข้าวกัน บนโต๊ะอาหารก็คุยกันเรื่องทั้วไป จนกระทั้งว่า แม่บอกว่า
แม่: นี่ฉันมีเรื่องจะเล่า ฉันฝันแบบนี้มานานเป็นเดือนๆแล้ว ฝันว่ามีเด็กผู้ชายมาขอเป็นลูก มาขอกินนม บอกหิว แบบนี้ทุกวันเลย ทำให้นอนเหมือนนอนไม่อิ่มนอนน้อย มีอะไรหรือเปล่า
ฉัน: หนูก็เจอแบบนั้นเหมือนกัน และก็เล่าเหตุการณ์ของฉันที่กล่าวไปเบื้องต้นให้พ่อกับแม่ฟัง
น้องชาย : ผมก็มีเพื่อนใหม่
พ่อ : หน้าตาเป็นอย่างไร
แม่: เด็กผู้ชาย อายุ 4 ขวบมั้ง หัวโล้นๆมีปานแดงที่ด้านซ้ายบนคิ้ว
     พ่อถึงกับสะอึกแล้วบอกว่า พ่อมีอะไรจะบอกนะทุกคน   เรื่องราวมันเป็นมาอย่างนี้
             เช้าวันจันทร์ ลุงโสภนโทรมาบอกว่า
ลุงโสภน : เพิ่ม เมื่อคืนพี่ฝันวะ
พ่อ : ฝันว่าไรพี่โส
ลุงโสภน : พี่ฝันว่าพี่สูบบุหรี่ และเดินไปเก็บเบ็ดตกปลา ที่พี่ตั้งดักไว้ตรงเกาะกลางอะ  ที่นั้นเบ็ดมันสั่นพี่ก็ดึงมันขึ้น แต่ดึงไม่ได้วะ สุดท้ายพยายามใช้สุดแรงกระตุกมึนขึ้นมา แมร่งมันเป็นผู้หญิงท้องกลมติดเบ็ดขึ้นมา และส่งเสียง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดร้อง และหลังจากนั้นเด็กมันก็หลุดออกมาจากท้อง
เดินมาหาพี่ แล้วเด็กมันบอกว่า"ลุงๆ หนูอยากไปอยู่กับน้าคนนั้นอะที่บ้านเค้าน่าจะมีของเล่นเยอะ แต่พอหนูจะไปเค้าบอกว่าเค้าจะฝันหนูให้ตายอะ หนูเลยกลัวกลับมาอยู่ตรงนี้ที่เดิม ลุงช่วยบอกให้เค้ามารับหนูหน่อยสิ
พ่อ : โอเคพี่เข้าใจแล้วเดี๋ยวผมไปหา
                                             ..............................................จบความฝันลุง...............................................
ต่อเรื่องบนโต๊ะอาหาร
พ่อ : จากนั้นตอนบ่าย พ่อก็ขับรถไปหาลุงโสภน เพื่อไปเชิญวิญญาณเด็กคนนี้มาอยู่ด้วยที่บ้าน แล้วพี่ก็กลับมาทำพิธีนั้นแหละ หลังจากนั้น คืนนั้นพี่ก็ฝันเห็คนเด็กคนนั้นเหมือนที่ทุกคนเห็น มาบอกว่า "น้า หนูมาอยู่นี่ไม่นานหรอก หนูก็ไปแล้ว"
แม่: แล้วบ้านเรา จะไม่เป็นอะไรหรอแบบนี้
พ่อ : ไม่เป็นอะไรหรอกเค้าามชั่วคราวคงเป็นชะตาเค้ากับเราถึงได้มาแบบนี้
   หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายเข้านอน  
ที่ผ่านมาก็เจอเหตุการณ์แปลกแบบไม่คาดฝันมากมายและจะเริ่มพบเจอเด็กคนนี้ในบ้านชัดเจนขึ้น
                                                 ...............................................สองเดือนถัดมา..................................................................
มีลุงกับป้า ย้ายบ้ายมาอยู่ข้างบ้านใหม่ ดิฉันของแทนลุงกับป้าว่า ป้าเอ ลุงบี นะคะ เราทั้งครอบครัวก็เข้าไปทำความรู้จักต้อบรับอย่างดีในฐานะเพื่อนบ้าน
               ขณะนั้นวันเสาร์เรานั่งเล่นหน้าบ้านกับน้องชาย  พ่อก็นั่งคุยกับป้าเอ ลุงบี ก็ได้ยินบทสนทนานี้ว่า
ป้าเอ: มีลูกนี่น่ารักจังเลยนะ
ลุงบี: ใช่เราสองคนเนี่ยพยายามมีมาหลายครั้งแล้วยังไงก็มีไม่ได้ อายุก็มาขึ้นแล้วสงสัยจะยากกว่าเดิม
ทั้งสามคนคุยเสร็จก็แยกย้าย พ่อเดินมาที่กลางบ้านแล้วพูดดังๆว่า
พ่อ : ไอ้ปาน บ้านนั้นเค้าอยากมีลูก เอ็งไปเกิดเป็นลูกค้าสิ               นี่เป็นคนพูดลอยๆของพ่อแต่ฉันรู้สึกขนลุกแปลกๆ
                                                                                    ..................................................
หลังจากนั้นระยะนึ่งเหตุการณ์ที่เจอเด็กคนนั้นก็หายไปนานจนกระทั้งว่า ป้าเอ ลุงบี เดินมาคุยกับพ่อ พ่อก็จับมือและยืมให้ลุงกับป้า
หลังจากนั้าพ่อก้เดินเข้ามาในบ้านและพูดว่า
พ่อ : สงสัยไอปานมันไปแล้วจริงเมื่อกี้ ป้าเอ ลุงบี เดินมาบอกว่าป้าเอท้องแล้ว  เห็นดิใจกันใหญ่
แม่: แบบนั้นก็ดีเลยนะแกได้มีลูกสมใจแล้ว
พ่อ : อื้มมมมม
                                                        ....................................................................
ระยะเวลาผ่านไปจนกระทั้ง ป้าเอ คลอดลูก ดิฉันทั้งครอบครัว ก็ได้ไปยืมป้าเอ ที่โรงพยาบาล และได้พากันไปดูหน้าเด็ก ปรากฏว่า ***
                   *****เป็นเด็กผู้ชาย และมีปานสีแดงที่ตำแหน่งคิ้วด้านซ้าย *********
หลังจากกลับจากเยี่ยม เราก็ได้พูดคุยกันในบ้าน เรื่องเด็กปานแดงนั้น อย่างออกรส
พอ ป้าเอ ออกจากโรงพยาบาล ลุงบีก็บอกจะกลับไปเลี่ยงลูกที่ต่างจังหวัด กะจะย้ายไปอยู่ที่นั้นเลี้ยงลูกเลย ทางเราก็ยินดีกับเค้า

*********************สุดท้ายนี้ ฉันนั่งคิดกับตัวเองว่าหรือนี่สินะที่เค้าเรียนวะชะตาได้ลิขิตไว้แล้ว แล้วผีเนี่ยมีจริงไหม ชาติภพละ หรือมันแค่ความบังเอิญ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ