ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกเหมือนแม่รักน้องมากกว่า กับน้องแม่จะยอมให้ได้ทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้ ไม่ว่าจะแพงแค่ไหน แม่ก็จ่ายให้ได้ แต่พอกับฉันแม่จะหงุดหงิด แม้ฉันบอกว่าขอร้อยเดียวและพรุ่งนี้จะคืนให้ แม่จะทำสีหน้าเหมือนไม่พอใจ และหงุดหงิดมาก ๆ บางครั้งฉันพูดอะไร แม่ก็เงียบไม่ฟังแล้วบอกทีก็พูดซ้ำ ๆ รู้แล้วๆๆ หรือพูดอย่างรำคาญ หรือฉันถามว่าแม่เอาข้าวให้ไก่ได้ไหม แม่จะบอกว่าไม่ได้ แบงน้ำเสียงที่หงุดหงิดและสีหน้ารำคาญ น้องเป็นคนปล่อยให้หมาเข้าบ้าน ตลอด3วัน แม่รู้ ฉันบอกแม่ แต่เชื่อไหมตลอดสามวันฉันคือคนที่โดนแม่ด่าเสมอ และฉันบอกแม่ว่าทำไมไม่ไปบ่นน้องบ้าง แม่เงียบ แล้วไม่เคยบ่นน้องแม้แต่คำเดียว เวลาที่มีของกินแม่จะบอกกับฉันเสมอ ว่าพอแล้ว เลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวน้องไม่พอกิน ในถาดของน้องมีสี่ แต่ฉันกินไปได้แค่ชิ้นเดียว ถ้าซื้อของกินฉัน แม่ และน้อฃ แม่จะแบ่งส่วนของแม่ให้น้องด้งยเสมอ แม่บอกว่ากลัวน้องไม่อิ่ม แล้วฉันล่ะ? ครั้งหนี่งฉันอยากกินโรตีมาก บอกให้แม่ซื้อให้ แต่ว่าแม่ไม่เคยซื้อ แต่พอน้องกลับมาที่บ้านแม่ซื้อให้หลังจากที่น้องบอกแค่ครั้งเดี๋ยว มันคือของที่ฉันอยากกิน ฉันเลยอยากกินสักสองสามชิ้น ชิ้นแรกแม่ทำเหมือนจะห้ามแต่แม่ไม่ได้พูด ชิ้นที่สองแม่เริ่ททำหน้าไม่พอใจแล้วบอกกับฉัน เอาอีกเหรอ พอแล้ว ของน้องแม่ซื้อไว้ให้น้อง วันนี้ฝนตกหนักมากแม่บอกแม่ไม่อยากเข้าตลาด แต่กลัวว่าน้องจะหิวเลยเข้าไปที่นั่น ถ้าไม่กลัวว่าน้องจะรอขนมจะไม่เข้าไปหรอก นั่นหมายความว่าถ้าน้องไม่อยู่ แม่ไม่คิดจะซื้อขนมกลับมาที่บ้าน เวลาที่บ้านทำกับข้าวอะไรแล้วมีกับข้าวที่น้องคงไม่กิน แม่จะรีบหาอย่างอื่นให้กินเสมอ แต่กับฉันแม่ไม่ทำแบบนั้น ฉันถามแม่ แม่บอกมีอะไรก็กิน ถ้าไม่มีก็หากินเอาเอง ครั้งหนึ่งแม่แสดงออกอย่างชัดเจนต่อหน้าฉัน แสดงออกอย่างตรงไปตรงมาว่ารักน้องมากกว่า แต่ฉันจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร รู้แค่แม่พูดซ้ำ ๆ เกี่ยวกับบางอย่างที่แสดงออกว่ารักมากกว่า หลายครั้งแม่ทำเหมือนรำคาญฉันเวลาอยู่ด้วยกัน หลายครั้งฉันถูกหงุดหงิด ตะคอกใส่อย่างไม่มีเหตุ หลายครั้งที่แม่ทำให้ฉันรู้สึก เหมือนแม่ไม่เคยรักฉันเลย ฉันดูเป็นลูกของแม่ตอนที่แม่แค่ตอนที่ฉันหาเงินได้เยอะ และให้เงินกับเขา เวบาเขาต้องการอะไรเขาจะมาขอฉัน ฉันเหมือนถูกรักอย่างดีตอนนั้น แต่พอไม่ใช่เรื่องนี้ฉันเหมือนเป็นใครก็ไม่รู้ ฉันเข้าใจนะว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันมันคือเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่บางครั้งฉันนั่งมองแม่อยู่ข้างหลัง แล้วเห็นแม่แสดงออกว่าน้องสำคัญกว่า รักน้องมากกว่า มันทำให้ฉันเสียใจ วินาทีนั้นฉันร้องไห้ไม่ได้ด้วยซ้ำ ได้แต่กลั้นน้ำตาเอาไว้ ทั้งที่ฉันอยากถามแม่ ถ้าจะลำเอียง จะรักใครคนใดคนหนึ่งมากกว่า ก็ช่วยทำให้มันแอบ ๆ หน่อยได้ไหม แสดงออกมาต่อหน้าแบบนี้มันเสียใจมากนะ

ทุกครั้งถ้ามีเรื่องทะเลาะกัน ถึงฉันไม่ผิด ฉันก็จะเป็นคนผิดเสมอ แม่ไม่เคยง้อหรือขอโทษฉันก่อน ฉันต้องทำ แต่กับน้องแม่จะกลัวน้องโกรธมาก รีบทำทุกอย่างเพื่อให้น้องหายทันที ฉันร้องไห้เพราะแม่บ่อยมาก ร้องไห้เพราะรู้สึกทั้งพ่อและแม่ใครต่างก็รำคาญฉัน ร้องไห้เพราะเหมือนฉันถูกทิ้งเอาไว้ เพราะฉันดูน่ารำคาญในสายแม่ แม่แสดงออกว่ารักน้องกกว่า แต่แม่ไม่เคยรู้ว่าฉันเสียใจแค่ไหน ฉันไม่อิจฉาน้อง ไม่เกลียดหรือรู้สึกอะไรเพราะมันไม่ใช่ความผิดน้องของฉัน แต่ฉันแค่อยากให้แม่แสดงออกความรักที่ไม่เท่ากันอย่างระมัดระวัง เพราะถึงแม้ฉันพยายามทำความเข้าใจว่า เพราะน้องเรียน จะกลับมานานครั้งที่บ้าน แม่จะต้องทำแบบนั้นอยู่แล้ว แต่บางครั้งมันทำให้ฉันเจ็บ มากจริง ๆ 
แม่ฉันเป็นแบบนั้นเสมอ แสดงออกว่ารักมากกว่า รำคาญฉันทั้งตอนที่น้องกลับบ้านหรือไม่ได้กลับ ฉันรู้ว่าแม่รักฉัน แต่ไม่รู้ว่ามากแค่ไหน ครึ่งน้องขอน้องเหรอ ฮ่า ๆ ฉันไม่แน่ใจว่าถึงครึ่งที่แม่รักน้องไหมด้วยซ้ำ
บางครั้งฉันอยากถามแม่ว่า
แม่ถ้าฉันไม่มีเงิน หาเงินไม่ได้ แม่จะรักฉันไหม ฉันจะดูสำคัญในสายตาของแม่ไหม
แม่ถ้าฉันตกน้ำพร้อมกับน้องแม่จะเลือกช่วยคนก่อนเหรอ