จากที่ขี้อาย พูดน้อย เข้าสังคมไม่เก่ง เกรงใจคนอื่นเสมอ
แต่วันนี้ ต่อให้หัวเราะอยู่ก็พร้อมจะกระโจนเข้าใส่
การแสดงออก คำพูด น้ำเสียง อารมณ์ ทุกอย่างเปลี่ยนไปในพริบตา
กังวลมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะมันดูจะควบคุมไม่ได้เลย
โมโหแท็กซี่ เพราะคนขับถามซ้ำ ว่าจะให้ไปส่งที่ไหน
ตอบไปด้วยน้ำเสียงตะคอก หงุดหงิดสุดๆจนร้องไห้ออกมา
ตะหวาดใส่พี่วิน เพราะเขาขับเลยซอย จนเกือบมีปากเสียงกัน
ด่าผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างหน้า เพราะเขาเดินช้า น่ารำคาญ
ยืนจ้องหน้าคนขายน้ำ เพราะไม่พอใจ ที่เขาขึ้นเสียง
หลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จริงๆแล้วมันแทบไม่มีอะไรเลย
เป็นเหตุการณ์ปกติที่ทุกคนก็เจอ ในแต่ละวัน
แต่ตอนนี้ สำหรับเรา มันน่ากลัว เพราะเราควบคุมมันไม่ได้
จากคนที่ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ชอบการทะเลาะ ต่อยตี
กลายเป็นคนก้าวราว แบบไม่รู้ตัว
เราแสดงออกแบบอัตโนมัติ ไม่ได้ผ่านการวิเคราะห์ใดๆ
มันเกิดขึ้นแบบทันทีทันใด
เรามักจะตกใจตัวเองอยู่เสมอ ว่าเป็นอะไร ทำไม่คิดแบบนี้ ทำไมทำแบบนี้ออกไป
เรากลัวว่าวันหนึ่งข้างหน้า เราจะไม่โชคดี
ทั้งกับเราเอง และคนอื่นๆ
จะควบคุมมันได้ยัง ไม่ชอบเลยจริงๆ
อยู่ในช่วงที่พร้อมจะมีเรื่องได้กับทุกคน
แต่วันนี้ ต่อให้หัวเราะอยู่ก็พร้อมจะกระโจนเข้าใส่
การแสดงออก คำพูด น้ำเสียง อารมณ์ ทุกอย่างเปลี่ยนไปในพริบตา
กังวลมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะมันดูจะควบคุมไม่ได้เลย
โมโหแท็กซี่ เพราะคนขับถามซ้ำ ว่าจะให้ไปส่งที่ไหน
ตอบไปด้วยน้ำเสียงตะคอก หงุดหงิดสุดๆจนร้องไห้ออกมา
ตะหวาดใส่พี่วิน เพราะเขาขับเลยซอย จนเกือบมีปากเสียงกัน
ด่าผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างหน้า เพราะเขาเดินช้า น่ารำคาญ
ยืนจ้องหน้าคนขายน้ำ เพราะไม่พอใจ ที่เขาขึ้นเสียง
หลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จริงๆแล้วมันแทบไม่มีอะไรเลย
เป็นเหตุการณ์ปกติที่ทุกคนก็เจอ ในแต่ละวัน
แต่ตอนนี้ สำหรับเรา มันน่ากลัว เพราะเราควบคุมมันไม่ได้
จากคนที่ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ชอบการทะเลาะ ต่อยตี
กลายเป็นคนก้าวราว แบบไม่รู้ตัว
เราแสดงออกแบบอัตโนมัติ ไม่ได้ผ่านการวิเคราะห์ใดๆ
มันเกิดขึ้นแบบทันทีทันใด
เรามักจะตกใจตัวเองอยู่เสมอ ว่าเป็นอะไร ทำไม่คิดแบบนี้ ทำไมทำแบบนี้ออกไป
เรากลัวว่าวันหนึ่งข้างหน้า เราจะไม่โชคดี
ทั้งกับเราเอง และคนอื่นๆ
จะควบคุมมันได้ยัง ไม่ชอบเลยจริงๆ