เป็นคำถามที่ผมสงสัยมาสักพักหนึ่งแล้วครับ
1.มีหลายความคิดเห็นจากช่องทางต่าง ๆ กล่าวว่า ถ้าจะเรียนภาษาต่างประเทศให้ดีขึ้นนั้น เช่น ภาษาอังกฤษ เราควรหาคำจำกัดความเป็นภาษาอังกฤษไปเลย
เช่น escape (v., n.) : break free from confinement or control. (แค่คำจำกัดความบางส่วนนะครับ)
คำถามคือ แล้วเราจะสามารถแปลกลับเป็นภาษาไทย(ภาษาแม่ของเรา) หรืออาจจะเป็นภาษาอื่น ๆ ได้อยู่หรือไม่ครับ เพราะการเรียนภาษาอังกฤษแบบอังกฤษจริง ๆ มันก็เหมือนเด็กเล็กที่หัดเรียนภาษามาโดยตรงโดยไม่ผ่านการแปลใด ๆ
ที่ผมถามคำถามนี้เพราะผมจำเป็นต้องแปลครับ แปลให้คนรอบข้างเข้าใจ แปลเพื่องานวิจัย และแปลเพราะผมก็คงยังต้องการเข้าใจในรูปแบบของภาษาไทยอยู่ในบางครั้ง เช่น ถ้าผมเรียนคำว่า flower ที่นึกภาพเป็น flower โดยที่ไม่รู้ว่าคำไทยแปลว่าอะไรมาก่อน แบบนี้มันคงจะแย่จริงไหมล่ะครับ?
2.มีบางคนบอกว่าการเรียนภาษาอังกฤษนั้นไม่ควรแปล เขาบอกว่าให้เราเข้าใจรูปประโยคไปเลย (ส่วนนี้ผมเข้าใจครับว่าการเข้าใจรูปประโยคไปเลยมันทำให้ง่ายต่อการสื่อสารและความคล่องตัว) แต่เขาใช้คำว่า "ไม่ควรแปล"
คำถามคือ ถ้าผมแปลแล้วจะมีใครมาด่าพ่อล่อแม่ผมรึเปล่าครับ? [ขออนุญาตหยาบเล็กน้อยนะครับ อยากจะให้เข้าใจจริง ๆ ครับ]
และผมก็ไม่ได้แปลเป็นคำตรงตัวครับ ผมอ่านเข้าใจแล้วผมจึงแปลครับ และถ้าเขาบอกว่า ไม่ควรแปล ทำไมล่ามที่แปลเก่ง ๆ ถึงได้ดิบได้ดีล่ะครับ
3.บางคนว่าการพูดไทยคำอังกฤษคำมันทำให้ดูฝืน ๆ ที่จะพูด แต่พอพูดเต็มประโยคหรือสื่อสารเป็นภาษานั้นจริง ๆ กลับพูดไม่ได้
คำถามคือ ถ้าผมพูดไทยคำอังกฤษคำมันผิดมากมั้ยครับ... เดี๋ยวนี้ผมเจอคนที่เขาพูดไทยคำอังกฤษคำบ่อยนะครับ
เช่น "เดี๋ยวจะ brief เรื่องนี้ให้ฟังนะ" , "มีอะไรที่ทำให้คุณรู้สึก proud ในตัวคุณรึเปล่า" ฯลฯ
แต่เขาก็ยังคงพูดอังกฤษได้คล่องนะครับ แค่เขาอยากพูดไทยคำอังกฤษคำเพื่อให้ดูเก๋เฉย ๆ ในความเห็นของผมนะครับ หรือถ้าบอกว่าการพูดไทยคำอังกฤษคำมันไม่ดี ถ้าอย่างนี้ผมคงต้องเปลี่ยนจากคำว่า คอมพิวเตอร์ ที่ใช้กันอยู่ในชีวิตประจำวัน ไปเป็น เครื่องคณิตกร แล้วสินะครับ
4.เคยเห็นคนที่บอกส่าการเรียนแบบท่องศัพท์มันคล้ายกับการเรียนเมื่อ 30 ปีก่อน
คำถามคือ ถ้าเราเรียนแบบท่องศัพท์ไปด้วย ใช้จริงไปด้วย และเรียนวิธีอื่นไปด้วยควบคู่กันไป ทั้งฟัง พูด อ่าน เขียน แบบนี้มันจะถือว่าล้าสมัยรึเปล่าครับ?เพราะผมก็ฝึกแบบนี้มาเป็นประจำครับ แต่ก็ไม่ได้สักว่าจะท่องศัพท์อย่างเดียว เพียงแต่เอาการท่องศัพท์มาเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาครับ และก็เห็นว่ามันก็ได้ผลนะครับ เพราะผมทั้ง input และ output ไปด้วย เพียงแต่กลัวโดนเรียกว่าล้าหลัง…
ผมพูดผิดถูกยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ สื่อสารไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่ และขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ
ช่วยตอบคำถามแปลก ๆ เกี่ยวกับการเรียนภาษาอังกฤษหรือการเรียนภาษาต่างประเทศให้หน่อยครับ
1.มีหลายความคิดเห็นจากช่องทางต่าง ๆ กล่าวว่า ถ้าจะเรียนภาษาต่างประเทศให้ดีขึ้นนั้น เช่น ภาษาอังกฤษ เราควรหาคำจำกัดความเป็นภาษาอังกฤษไปเลย
เช่น escape (v., n.) : break free from confinement or control. (แค่คำจำกัดความบางส่วนนะครับ)
คำถามคือ แล้วเราจะสามารถแปลกลับเป็นภาษาไทย(ภาษาแม่ของเรา) หรืออาจจะเป็นภาษาอื่น ๆ ได้อยู่หรือไม่ครับ เพราะการเรียนภาษาอังกฤษแบบอังกฤษจริง ๆ มันก็เหมือนเด็กเล็กที่หัดเรียนภาษามาโดยตรงโดยไม่ผ่านการแปลใด ๆ
ที่ผมถามคำถามนี้เพราะผมจำเป็นต้องแปลครับ แปลให้คนรอบข้างเข้าใจ แปลเพื่องานวิจัย และแปลเพราะผมก็คงยังต้องการเข้าใจในรูปแบบของภาษาไทยอยู่ในบางครั้ง เช่น ถ้าผมเรียนคำว่า flower ที่นึกภาพเป็น flower โดยที่ไม่รู้ว่าคำไทยแปลว่าอะไรมาก่อน แบบนี้มันคงจะแย่จริงไหมล่ะครับ?
2.มีบางคนบอกว่าการเรียนภาษาอังกฤษนั้นไม่ควรแปล เขาบอกว่าให้เราเข้าใจรูปประโยคไปเลย (ส่วนนี้ผมเข้าใจครับว่าการเข้าใจรูปประโยคไปเลยมันทำให้ง่ายต่อการสื่อสารและความคล่องตัว) แต่เขาใช้คำว่า "ไม่ควรแปล"
คำถามคือ ถ้าผมแปลแล้วจะมีใครมาด่าพ่อล่อแม่ผมรึเปล่าครับ? [ขออนุญาตหยาบเล็กน้อยนะครับ อยากจะให้เข้าใจจริง ๆ ครับ]
และผมก็ไม่ได้แปลเป็นคำตรงตัวครับ ผมอ่านเข้าใจแล้วผมจึงแปลครับ และถ้าเขาบอกว่า ไม่ควรแปล ทำไมล่ามที่แปลเก่ง ๆ ถึงได้ดิบได้ดีล่ะครับ
3.บางคนว่าการพูดไทยคำอังกฤษคำมันทำให้ดูฝืน ๆ ที่จะพูด แต่พอพูดเต็มประโยคหรือสื่อสารเป็นภาษานั้นจริง ๆ กลับพูดไม่ได้
คำถามคือ ถ้าผมพูดไทยคำอังกฤษคำมันผิดมากมั้ยครับ... เดี๋ยวนี้ผมเจอคนที่เขาพูดไทยคำอังกฤษคำบ่อยนะครับ
เช่น "เดี๋ยวจะ brief เรื่องนี้ให้ฟังนะ" , "มีอะไรที่ทำให้คุณรู้สึก proud ในตัวคุณรึเปล่า" ฯลฯ
แต่เขาก็ยังคงพูดอังกฤษได้คล่องนะครับ แค่เขาอยากพูดไทยคำอังกฤษคำเพื่อให้ดูเก๋เฉย ๆ ในความเห็นของผมนะครับ หรือถ้าบอกว่าการพูดไทยคำอังกฤษคำมันไม่ดี ถ้าอย่างนี้ผมคงต้องเปลี่ยนจากคำว่า คอมพิวเตอร์ ที่ใช้กันอยู่ในชีวิตประจำวัน ไปเป็น เครื่องคณิตกร แล้วสินะครับ
4.เคยเห็นคนที่บอกส่าการเรียนแบบท่องศัพท์มันคล้ายกับการเรียนเมื่อ 30 ปีก่อน
คำถามคือ ถ้าเราเรียนแบบท่องศัพท์ไปด้วย ใช้จริงไปด้วย และเรียนวิธีอื่นไปด้วยควบคู่กันไป ทั้งฟัง พูด อ่าน เขียน แบบนี้มันจะถือว่าล้าสมัยรึเปล่าครับ?เพราะผมก็ฝึกแบบนี้มาเป็นประจำครับ แต่ก็ไม่ได้สักว่าจะท่องศัพท์อย่างเดียว เพียงแต่เอาการท่องศัพท์มาเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาครับ และก็เห็นว่ามันก็ได้ผลนะครับ เพราะผมทั้ง input และ output ไปด้วย เพียงแต่กลัวโดนเรียกว่าล้าหลัง…
ผมพูดผิดถูกยังไงก็ขอโทษด้วยนะครับ สื่อสารไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่ และขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ