เราอายุ19ปีค่ะ มีครอบครัวอยู่กัน3คน เรา แม่ พี่ชาย ตลอดมานี้เรารู้สึกอึดอัดหงุดหงิดง่ายมาก เรามีแฟนที่คบกันมาได้2ปีแฟนทำธุรกิจ เรามาอาศัยอยู่กับแฟนเราแต่เรารู้สึกสบายใจกว่าที่อยู่บ้านตัวเอง ที่เป็นแบบนั้นเพราะว่าบ้านเรามีปัญหาเรื่องการเงิน แต่ดีมากๆที่มีแฟนเราค่อยมาช่วยเรื่องพวกนี้ เรา กับ พี่ชาย ต่างทำงานกันไป สวนแม่เรานั่นว่างงาน กลายเป็นว่ารายได้ทั้งหมดตกมาที่ พวกเรา2คน ที่ต้องหาเลี้ยงชีพกันรับผิดชอบรายจ่ายทั้งหมด ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเน็ต รวมถึงอื่นๆ (พี่ชายเราอายุห่างเราปีเดียว) อะไรที่เราพยายามทำนั้นสวนมากจะเป็นเราที่จะโดนด่าหรือว่าเสมอ อะไรที่เราซื้อให้อะไรที่เราอยากให้แม่ เวลาแม่เราโมโหหรือไปทำอะไรให้แม่ไม่พอใจ แม่มักจะพูดให้เราหมดกำลังใจหรือพูดให้เราแย่ แฟนเราก็ช่วนซัพพอตทุกอย่างเรื่องเงินหรือเรื่องที่บ้านแฟนเราก็ปลอมใจเรา เรื่องเรียนแฟนเราก็สนับสนุน เพราะว่าแฟนเราอยากให้เรียนสูงๆจะได้มีอนาต สวนพี่เราจบแค่ม.6
แต่สิ่งที่ไม่ชอบสุดๆก็คือ แม่เราไม่ทำอะไรเลยในบ้านวันๆของแม่เราก็ดูแต่ละครไปวันๆ ข้าวหรืออะไรต่างๆพี่เราหรือเราที่ค่อยแวะหาแม่เราก็จะซื้อมาฝากให้ เงินเดือนเราให้แม่ทุกเดือน5000บาท
พี่ชายเราสวนมากก็จะซื้อข้าวซื้อน้ำให้แม่เข้ามาในบ้านเกือบทุกๆวัน เวลาเราไปแวะหาแม่กับแฟนเรามักจะเห็นแต่แม่นอนดูละครกับแพตเรตของเค้าตลอด เราเข้าบ้านที่ไรบ้างที่จานไม่ล้างบาง เสื้อผ้าไม่ซักบ้างซักแค่ตัวเองที่จะใส่ทุกๆครั้ง เวลาเราบ่นหรือบอกแม่เรามักจะทำเมินเฉย เราเลยต้องมาล้างแทนเพราะมันเน่าเหม็นมากๆ หรือ อะไรที่เราวานของให้แม่เราทำสิ่งที่มันง่าย แม่มักจะบอกเราว่าแล้วทำไมไม่ทำเอง หรือ ถ้าที่เราโดนมาหนักตอนนี้ก็คงตอนที่เราโทรบอกให้แม่เราดูตู้เย็นที่เสียเพราะเราพึ่งซื้อมา มันมีหลายคำที่แม่พูดทำเราร้องไห้
แม่เราพูดใส่ว่า เดียวนี้คำพูดเยอะ หรือ ถ้าเกิดพังก็มาโทษกูอีก หรือ ทำไมต้องหาเรื่องแต่กูว่ะ เราแค่พูดดีๆกับแม่เรานะแค่ถามกับกลายเป็นว่าเราพูดเยอะเหมือนเราไปทวงบุญคุญแม่เรา จนแม่ตัดสายทิ้ง พอเราโทรไปหาพี่ชายเราให้ช่วยดูกับโดนว่ามาอีก คือเหมือนเราทำอะไรให้แม่เราก็ไม่มีค่าไม่มีในสายตาเค้าเลยกลับกันกับพี่เราที่มักจะเข้าข้างแม่ถึงแม่จะถูกหรือผิดก็ตามแต่ เราที่มักจะที่ต้องการความถูกต้องเสมอ จนตอนนี้เราก็คิดอยู่ว่านี้เราทำให้เค้าขนาดนี้แล้ว เงินก็ให้ทุกเดือน ข้าวของหรืออะไรก็ตามก็ออกให้จนตัวเองแทบไม่มีเงิน แต่กลับพูดหรือดูตัวเองไม่มีค่าอะไรกับเค้าเลย หรือเค้าคาดหวังให้เราดูแลเค้าอย่างเหมือนเจ้านายที่ค่อย รับเงินไปวันๆ สวนเราที่เหมือนทาสที่ไม่สามารถเถียงหรือขัดใจอะไรแม่เราได้เลย จนแฟนเราบอกว่าแม่เรานั้นทำนิสัยแบบนี้ไม่ดีเลยแม่อยู่สบายสวนลูกต้องค่อยให้เงินแม่ตัวเองจนตัวเองไม่มีโอกาสเรียน แฟนเราก็บอกนะว่าถ้าเป็นบ้านอื่นหรือลูกคนอื่นทิ้งแม่ตัวเองไปนานแล้ว แต่เรากับทนที่แม่เราทำนิสัยแย่ๆพูดแทงจิตใจเรา ต่างจากพี่ชายเราที่ไม่ค่อยโดนด่าโดนบ่นเพราะเค้าตามใจแม่ทุกอย่างต่อให้ผิดถูก มีอยู่ครั้งนึกที่แม่เราคาดหวังอยากให้เราซื้อบ้านซึ้งเงินเดือนเรา2คนก็ไม่ค่อยมั้งคงบ้านก็ไม่ใช่2บาท3บาท เราก้บอกแม่นะว่าอยู่เช่าดีกว่ามั้ยตอนนั้นแม่เราไม่ยอมบอกว่าซื้อบ้านเป็นของตัวเอง แต่เช่ามันไม่ได้เป็นของตัวเอง พอเราบอกว่าซื้อบ้านผ่อนมันแพงรออนาคตมีเงินค่อยซื้อ แม่เราก็พูดใส่เราว่า พวกก็คงไม่มีปัญญาซื้อบ้านให้กูอยู่แล้วนิ
หลายๆอย่างที่ทาโทมเข้ามากับความรับผิดชอบในค่าใช้จ่ายแต่มันก็มีเครียดหลายๆอย่าง จนอยากคิดสั่นก็มีแต่ในลึกๆก็เป็นห่วงทุกอย่าง เลยคิดอยู่ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ทำไมถึงเกิดแต่กลับเรา มันก็น้อยใจที่แม่เราพูดทำร้ายความรู้สึกเรา เราก็อยากให้สิ่งดีๆกับเค้าบ้าง
เราถึงได้แยกออกมาที่มามาอาศัยอยู่กับแฟนเพราะมันสบายใจกว่าไม่ต้องมาเจออะไรที่หงุดหงิกหรือประสาทแดกหรือการคาดหวัง กับเรื่องอะไรแบบนี้ จนตอนนี้เราก็ต้องค่อยแวะหรือดูแลเค้าแบบนี้ตลอด ถึงจะไม่ชอบที่เค้าเป็นแบบนี้เลยก็ตามรวมถึงแฟนเรา
อยากมาระบาย เรื่องในครอบครัวค่ะ
แต่สิ่งที่ไม่ชอบสุดๆก็คือ แม่เราไม่ทำอะไรเลยในบ้านวันๆของแม่เราก็ดูแต่ละครไปวันๆ ข้าวหรืออะไรต่างๆพี่เราหรือเราที่ค่อยแวะหาแม่เราก็จะซื้อมาฝากให้ เงินเดือนเราให้แม่ทุกเดือน5000บาท
พี่ชายเราสวนมากก็จะซื้อข้าวซื้อน้ำให้แม่เข้ามาในบ้านเกือบทุกๆวัน เวลาเราไปแวะหาแม่กับแฟนเรามักจะเห็นแต่แม่นอนดูละครกับแพตเรตของเค้าตลอด เราเข้าบ้านที่ไรบ้างที่จานไม่ล้างบาง เสื้อผ้าไม่ซักบ้างซักแค่ตัวเองที่จะใส่ทุกๆครั้ง เวลาเราบ่นหรือบอกแม่เรามักจะทำเมินเฉย เราเลยต้องมาล้างแทนเพราะมันเน่าเหม็นมากๆ หรือ อะไรที่เราวานของให้แม่เราทำสิ่งที่มันง่าย แม่มักจะบอกเราว่าแล้วทำไมไม่ทำเอง หรือ ถ้าที่เราโดนมาหนักตอนนี้ก็คงตอนที่เราโทรบอกให้แม่เราดูตู้เย็นที่เสียเพราะเราพึ่งซื้อมา มันมีหลายคำที่แม่พูดทำเราร้องไห้
แม่เราพูดใส่ว่า เดียวนี้คำพูดเยอะ หรือ ถ้าเกิดพังก็มาโทษกูอีก หรือ ทำไมต้องหาเรื่องแต่กูว่ะ เราแค่พูดดีๆกับแม่เรานะแค่ถามกับกลายเป็นว่าเราพูดเยอะเหมือนเราไปทวงบุญคุญแม่เรา จนแม่ตัดสายทิ้ง พอเราโทรไปหาพี่ชายเราให้ช่วยดูกับโดนว่ามาอีก คือเหมือนเราทำอะไรให้แม่เราก็ไม่มีค่าไม่มีในสายตาเค้าเลยกลับกันกับพี่เราที่มักจะเข้าข้างแม่ถึงแม่จะถูกหรือผิดก็ตามแต่ เราที่มักจะที่ต้องการความถูกต้องเสมอ จนตอนนี้เราก็คิดอยู่ว่านี้เราทำให้เค้าขนาดนี้แล้ว เงินก็ให้ทุกเดือน ข้าวของหรืออะไรก็ตามก็ออกให้จนตัวเองแทบไม่มีเงิน แต่กลับพูดหรือดูตัวเองไม่มีค่าอะไรกับเค้าเลย หรือเค้าคาดหวังให้เราดูแลเค้าอย่างเหมือนเจ้านายที่ค่อย รับเงินไปวันๆ สวนเราที่เหมือนทาสที่ไม่สามารถเถียงหรือขัดใจอะไรแม่เราได้เลย จนแฟนเราบอกว่าแม่เรานั้นทำนิสัยแบบนี้ไม่ดีเลยแม่อยู่สบายสวนลูกต้องค่อยให้เงินแม่ตัวเองจนตัวเองไม่มีโอกาสเรียน แฟนเราก็บอกนะว่าถ้าเป็นบ้านอื่นหรือลูกคนอื่นทิ้งแม่ตัวเองไปนานแล้ว แต่เรากับทนที่แม่เราทำนิสัยแย่ๆพูดแทงจิตใจเรา ต่างจากพี่ชายเราที่ไม่ค่อยโดนด่าโดนบ่นเพราะเค้าตามใจแม่ทุกอย่างต่อให้ผิดถูก มีอยู่ครั้งนึกที่แม่เราคาดหวังอยากให้เราซื้อบ้านซึ้งเงินเดือนเรา2คนก็ไม่ค่อยมั้งคงบ้านก็ไม่ใช่2บาท3บาท เราก้บอกแม่นะว่าอยู่เช่าดีกว่ามั้ยตอนนั้นแม่เราไม่ยอมบอกว่าซื้อบ้านเป็นของตัวเอง แต่เช่ามันไม่ได้เป็นของตัวเอง พอเราบอกว่าซื้อบ้านผ่อนมันแพงรออนาคตมีเงินค่อยซื้อ แม่เราก็พูดใส่เราว่า พวกก็คงไม่มีปัญญาซื้อบ้านให้กูอยู่แล้วนิ
หลายๆอย่างที่ทาโทมเข้ามากับความรับผิดชอบในค่าใช้จ่ายแต่มันก็มีเครียดหลายๆอย่าง จนอยากคิดสั่นก็มีแต่ในลึกๆก็เป็นห่วงทุกอย่าง เลยคิดอยู่ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ทำไมถึงเกิดแต่กลับเรา มันก็น้อยใจที่แม่เราพูดทำร้ายความรู้สึกเรา เราก็อยากให้สิ่งดีๆกับเค้าบ้าง
เราถึงได้แยกออกมาที่มามาอาศัยอยู่กับแฟนเพราะมันสบายใจกว่าไม่ต้องมาเจออะไรที่หงุดหงิกหรือประสาทแดกหรือการคาดหวัง กับเรื่องอะไรแบบนี้ จนตอนนี้เราก็ต้องค่อยแวะหรือดูแลเค้าแบบนี้ตลอด ถึงจะไม่ชอบที่เค้าเป็นแบบนี้เลยก็ตามรวมถึงแฟนเรา