เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในยามเช้าตรู่ ซาฮาราลืมตาขึ้นช้าๆ เธอรู้สึกเหนื่อยล้าเหมือนมีบางสิ่งหนักอึ้งอยู่ในใจ
ช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอถูกทดสอบมากมาย ทั้งจากสังคม ความคิดของคนรอบตัว และแม้แต่ความสงสัยที่เกิดขึ้นในใจของเธอเอง
เธอลุกขึ้นจากที่นอน ทำการอาบน้ำละหมาด จัดแจ้งตัวเอง แล้วเดินไปยังที่ละหมาด เธอคุกเข่าลง ก้มลงสูญูด(ก้มศีรษะสูญูดจรดพื้น)ด้วยหัวใจที่อ่อนล้า
“โอ้ พระองค์ ได้โปรดนำทางข้าพระองค์ไปสู่สิ่งที่ถูกต้อง”
หยดน้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบงัน
ความสับสนที่กัดกินหัวใจ
ซาฮารารู้ดีว่าศรัทธาของเธอไม่เคยสั่นคลอน แต่เมื่อเธอถูกตั้งคำถามซ้ำๆ มันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย
“ฉันทำถูกแล้วใช่ไหม?”
เธอคิดถึงคำพูดของริฟฟานที่เคยถามว่าเธอไม่อยากลองใช้ชีวิตแบบคนอื่นๆ ดูบ้างหรือ?
เธอคิดถึงสายตาของคนที่มองเธอเหมือนเป็นคนแปลกแยก
เธอคิดถึงความเหนื่อยล้าที่เกิดขึ้นจากการต้องอธิบายความเชื่อของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เธอถอนหายใจลึก มองไปที่คัมภีร์อัลกุรอานที่วางอยู่ข้างตัว ก่อนจะค่อยๆ เปิดมันขึ้นมา
คำตอบจากพระองค์
ขณะที่เธออ่านผ่านตัวอักษรอาหรับที่แสนคุ้นเคย จู่ๆ ดวงตาของเธอก็ไปหยุดอยู่ที่โองการหนึ่ง
“และจงแจ้งข่าวดีแก่บรรดาผู้ที่อดทน”
เธออ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
“ฉันรู้แล้ว… ฉันต้องอดทนและเข้มแข็ง”
เธอค่อยๆ วางมือบนหน้าอก สูดลมหายใจลึก เธอไม่ได้เดินคนเดียว เพราะพระองค์ทรงอยู่กับเธอเสมอ
การกลับคืนสู่เส้นทาง
ซาฮาราลุกขึ้นยืนด้วยความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิม เธอรู้สึกเหมือนได้รับพลังบางอย่างจากข้างใน
เธอละหมาดด้วยความสงบกว่าครั้งไหนๆ และดุอาอ์(ขอพร)ให้พระองค์ประทานความมั่นคงแก่เธอ
“โอ้ พระองค์ ข้าพระองค์ขอมอบชีวิตไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์ โปรดช่วยนำทางข้าพระองค์ให้มั่นคงในศรัทธาด้วยเถิด”
หลังจากละหมาดเสร็จ เธอนั่งอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มแห่งความเข้าใจ
เธอเข้าใจแล้วว่าเส้นทางแห่งศรัทธานั้นไม่มีที่สิ้นสุด มันเต็มไปด้วยบททดสอบและการเรียนรู้ แต่ตราบใดที่เธอยึดมั่นในพระองค์ เธอจะไม่มีวันหลงทาง
พบกับริฟฟานอีกครั้ง
วันต่อมา ซาฮาราเดินไปตามทางเดินในมหาวิทยาลัย เธอรู้สึกถึงความสงบในใจที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“ซาฮารา!”
เธอหันไปตามเสียงและเห็นริฟฟานยืนอยู่ เขายิ้มให้เธอเหมือนเคย แต่ครั้งนี้เขาดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางอย่างที่เปลี่ยนไป
“เธอดูมีพลังขึ้นนะ”
ซาฮารายิ้มเล็กน้อย “เพราะฉันเข้าใจตัวเองมากขึ้นแล้ว”
ริฟฟานพยักหน้า “ฉันดีใจที่ได้เห็นเธอเป็นตัวของตัวเองจริงๆ”
เธอมองเขาแล้วกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น
“ฉันจะยังคงเดินในเส้นทางนี้ต่อไป ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนก็ตาม”
ริฟฟานเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา
“ฉันเคารพในสิ่งที่เธอเชื่อ และฉันหวังว่าเธอจะประสบความสำเร็จในเส้นทางนี้”
ซาฮารายิ้มตอบ ขณะที่ลมพัดผ่านเธอเบาๆ
นี่ไม่ใช่จุดสิ้นสุดของการเดินทาง แต่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเส้นทางที่มั่นคงกว่าที่เคย
นิยายศาสนา เรื่อง มุสลีมะห์ผู้โดดเดี่ยวแค่เพียงดุนยา (ตอนที่ 8: การคืนกลับสู่เส้นทาง)
ช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอถูกทดสอบมากมาย ทั้งจากสังคม ความคิดของคนรอบตัว และแม้แต่ความสงสัยที่เกิดขึ้นในใจของเธอเอง
เธอลุกขึ้นจากที่นอน ทำการอาบน้ำละหมาด จัดแจ้งตัวเอง แล้วเดินไปยังที่ละหมาด เธอคุกเข่าลง ก้มลงสูญูด(ก้มศีรษะสูญูดจรดพื้น)ด้วยหัวใจที่อ่อนล้า
“โอ้ พระองค์ ได้โปรดนำทางข้าพระองค์ไปสู่สิ่งที่ถูกต้อง”
หยดน้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบงัน
ความสับสนที่กัดกินหัวใจ
ซาฮารารู้ดีว่าศรัทธาของเธอไม่เคยสั่นคลอน แต่เมื่อเธอถูกตั้งคำถามซ้ำๆ มันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย
“ฉันทำถูกแล้วใช่ไหม?”
เธอคิดถึงคำพูดของริฟฟานที่เคยถามว่าเธอไม่อยากลองใช้ชีวิตแบบคนอื่นๆ ดูบ้างหรือ?
เธอคิดถึงสายตาของคนที่มองเธอเหมือนเป็นคนแปลกแยก
เธอคิดถึงความเหนื่อยล้าที่เกิดขึ้นจากการต้องอธิบายความเชื่อของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เธอถอนหายใจลึก มองไปที่คัมภีร์อัลกุรอานที่วางอยู่ข้างตัว ก่อนจะค่อยๆ เปิดมันขึ้นมา
คำตอบจากพระองค์
ขณะที่เธออ่านผ่านตัวอักษรอาหรับที่แสนคุ้นเคย จู่ๆ ดวงตาของเธอก็ไปหยุดอยู่ที่โองการหนึ่ง
“และจงแจ้งข่าวดีแก่บรรดาผู้ที่อดทน”
เธออ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
“ฉันรู้แล้ว… ฉันต้องอดทนและเข้มแข็ง”
เธอค่อยๆ วางมือบนหน้าอก สูดลมหายใจลึก เธอไม่ได้เดินคนเดียว เพราะพระองค์ทรงอยู่กับเธอเสมอ
การกลับคืนสู่เส้นทาง
ซาฮาราลุกขึ้นยืนด้วยความรู้สึกที่ต่างไปจากเดิม เธอรู้สึกเหมือนได้รับพลังบางอย่างจากข้างใน
เธอละหมาดด้วยความสงบกว่าครั้งไหนๆ และดุอาอ์(ขอพร)ให้พระองค์ประทานความมั่นคงแก่เธอ
“โอ้ พระองค์ ข้าพระองค์ขอมอบชีวิตไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์ โปรดช่วยนำทางข้าพระองค์ให้มั่นคงในศรัทธาด้วยเถิด”
หลังจากละหมาดเสร็จ เธอนั่งอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มแห่งความเข้าใจ
เธอเข้าใจแล้วว่าเส้นทางแห่งศรัทธานั้นไม่มีที่สิ้นสุด มันเต็มไปด้วยบททดสอบและการเรียนรู้ แต่ตราบใดที่เธอยึดมั่นในพระองค์ เธอจะไม่มีวันหลงทาง
พบกับริฟฟานอีกครั้ง
วันต่อมา ซาฮาราเดินไปตามทางเดินในมหาวิทยาลัย เธอรู้สึกถึงความสงบในใจที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“ซาฮารา!”
เธอหันไปตามเสียงและเห็นริฟฟานยืนอยู่ เขายิ้มให้เธอเหมือนเคย แต่ครั้งนี้เขาดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางอย่างที่เปลี่ยนไป
“เธอดูมีพลังขึ้นนะ”
ซาฮารายิ้มเล็กน้อย “เพราะฉันเข้าใจตัวเองมากขึ้นแล้ว”
ริฟฟานพยักหน้า “ฉันดีใจที่ได้เห็นเธอเป็นตัวของตัวเองจริงๆ”
เธอมองเขาแล้วกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น
“ฉันจะยังคงเดินในเส้นทางนี้ต่อไป ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนก็ตาม”
ริฟฟานเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา
“ฉันเคารพในสิ่งที่เธอเชื่อ และฉันหวังว่าเธอจะประสบความสำเร็จในเส้นทางนี้”
ซาฮารายิ้มตอบ ขณะที่ลมพัดผ่านเธอเบาๆ
นี่ไม่ใช่จุดสิ้นสุดของการเดินทาง แต่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเส้นทางที่มั่นคงกว่าที่เคย