บ่ายวันหนึ่ง หลังจากที่ซาฮาราเลิกเรียนที่มหาวิทยาลัย เธอเดินไปตามทางเดินในสวนของมหาวิทยาลัยที่เงียบสงบ ลมพัดเบาๆ ผ่านต้นไม้ใหญ่ ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย

ขณะที่เธอกำลังก้าวเดิน ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“ซาฮารา?”

เธอหันไปตามเสียง เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งเดินตรงมาหาเขาในระยะไม่ไกล เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกางเกงสแลคสีดำ ดูเป็นคนเรียบร้อยและสุภาพ

“ฉันชื่อริฟฟาน เราเรียนวิชาเดียวกัน แต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยกัน” ชายหนุ่มกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

ซาฮาราพยักหน้ารับ เธอจำเขาได้ว่าเคยเห็นเขานั่งฟังเลกเชอร์อยู่ไม่ไกลจากที่นั่งของเธอ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอถามอย่างสุภาพ

ริฟฟานยิ้มบางๆ แล้วพูดตรงๆ “ฉันสงสัยเกี่ยวกับบางเรื่องที่เธอทำ ฉันหวังว่าเธอจะไม่รังเกียจถ้าฉันถาม”

“ลองถามมาสิคะ ถ้าฉันตอบได้ ฉันยินดีอธิบาย”

ริฟฟานพยักหน้า แล้วพูดออกมาตรงๆ

“ทำไมเธอถึงเลือกใส่นิกอบ? ฉันเห็นหลายคนที่เป็นมุสลิมแต่ไม่ได้ปิดหน้า เธอรู้สึกว่ามันจำเป็นแค่ไหน?”

ซาฮารายิ้มเล็กน้อย เธอไม่ได้แปลกใจกับคำถามนี้ เพราะมันเป็นสิ่งที่เธอเคยเจอบ่อยๆ จากทั้งเพื่อนและคนรอบข้าง

“ฉันเลือกใส่นิกอบไม่ใช่เพราะถูกบังคับ แต่เป็นเพราะฉันรู้สึกว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของการปกป้องตัวเอง จากยุคสมัยนี้ และเป็นการแสดงถึงเกียรติและปกป้องเกียรติของสตรีๆไม่ให้ลดลง เพราะพระองค์ทรงยกเกีตรติของสตรีในอิสลาม”

เธอหยุดครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ

“ศาสนาไม่ได้เป็นเพียงแค่การทำตามคำสั่งสอน แต่เป็นแนวทางในการใช้ชีวิต มันทำให้ฉันรู้สึกมั่นคงและสงบใจ”

ริฟฟานพยักหน้า เขาดูเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด

“แล้วมันไม่ทำให้เธอรู้สึกว่าถูกปิดกั้นหรือ?”

“ไม่เลยค่ะ” ซาฮาราตอบทันที “ฉันไม่ได้รู้สึกว่าการปกปิดตัวเองเป็นข้อจำกัด แต่มันเป็นการเลือกของฉันเอง ฉันยังใช้ชีวิตได้ตามปกติ ยังเรียนหนังสือ ทำกิจกรรม(บางอย่าง) และมีความสุขกับสิ่งที่ฉันทำ”

ริฟฟานมองเธอด้วยแววตาครุ่นคิด

“ฉันเข้าใจแล้ว... ฉันแค่ไม่คุ้นเคยกับแนวคิดนี้มาก่อน”

บททดสอบของความศรัทธา

หลังจากวันนั้น ซาฮาราเริ่มสังเกตว่ารอบตัวเธอมีคนที่เริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับความเชื่อของเธอมากขึ้น บางคนแสดงความเคารพและเข้าใจ แต่บางคนก็มีคำถามที่ท้าทาย

วันหนึ่ง เพื่อนร่วมชั้นของเธอคนหนึ่งเดินเข้ามาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจริงจัง

“ซาฮารา เธอไม่รู้สึกว่าการปฏิบัติศาสนาอย่างเคร่งครัดทำให้เธอดูแตกต่างจากคนอื่นเหรอ?”

เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบอย่างมั่นใจ

“ฉันไม่ได้มองว่าความแตกต่างเป็นปัญหา ตราบใดที่ฉันไม่ได้ทำร้ายใครและยังสามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข ฉันก็ไม่เห็นว่ามันเป็นอุปสรรค”

เพื่อนของเธอพยักหน้าช้าๆ และดูเหมือนจะเริ่มเข้าใจ

ความท้าทายที่แท้จริง

แม้ว่าคนรอบตัวบางคนจะเริ่มเปิดใจ แต่ก็ยังมีบางคนที่ตั้งแง่กับเธอ บางครั้งเธอได้ยินคำพูดซุบซิบนินทาจากคนที่ไม่เข้าใจ

“เธอแปลกจังเลย”
“จะเคร่งศาสนาไปทำไม? ชีวิตมันต้องสนุกสิ”
“เธอไม่เบื่อเหรอที่ต้องทำตามกฎเกณฑ์มากมาย?”

แม้ว่าเธอจะพยายามไม่ใส่ใจ แต่ลึกๆ แล้วเธอก็รู้สึกท้อแท้บ้างในบางครั้ง

คืนหนึ่ง เธอเปิดคัมภีร์อัลกุรอานและอ่านผ่านข้อความที่กล่าวว่า

“และพวกเจ้าจะถูกทดสอบ ทั้งในเรื่องทรัพย์สินและชีวิตของพวกเจ้า แต่จงอดทนเถิด เพราะแท้จริง อัลลอฮ์อยู่กับผู้ที่อดทน”

คำสอนนี้ทำให้เธอรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง

“ทุกความท้าทายที่ฉันเผชิญอยู่ เป็นบททดสอบของพระองค์ ฉันจะอดทน และเดินหน้าต่อไป”

วันหนึ่ง ริฟฟานเดินมาหาเธออีกครั้งหลังเลิกเรียน

“ฉันดีใจที่ได้รู้จักเธอมากขึ้น ซาฮารา” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “เธอเป็นคนที่มั่นคงและเข้มแข็งจริงๆ”

ซาฮารารับฟังและรู้สึกขอบคุณ แต่เธอก็ยังสงสัยว่าริฟฟานจะเข้าใจเธอได้จริงๆ หรือไม่

“ฉันหวังว่าสักวันหนึ่ง คนรอบตัวจะเข้าใจว่าการเลือกทางเดินของฉันไม่ได้หมายความว่าฉันต้องการแยกตัวออกจากสังคม แต่เป็นเพราะฉันเชื่อมั่นในสิ่งที่ฉันทำ”

ริฟฟานพยักหน้า “ฉันเข้าใจมากขึ้นแล้ว และเพื่อนๆเคารพในการเลือกของเธอ”

ซาฮารายิ้มบางๆ แต่ลึกๆ แล้วเธอรู้ว่าเส้นทางของเธอยังมีบททดสอบอีกมากมายรออยู่ ท่ามกลางความท้าทาย เธอต้องเข้มแข็งและมั่นคงในศรัทธาของตัวเอง