คุณคิดว่า ทำไมบางคนถึงเลือก “ไม่พูด” แทนที่จะเล่าออกมาตรง ๆ?

๗ หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาวดำขลับพลิ้วสยายดุจเงายามรัตติกาล ดวงตาคมเข้มสะท้อนความเด็ดเดี่ยว เสื้อผ้ารัดกุมกับกระโปรงสีน้ำตาลยาวคลุมตาตุ่มตัดกับท่วงท่าเดินสง่า แต่ขณะนี้กลับเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

   ๑๐ เอราหันมาทางเร ซึ่งยืนทำตาปริบ ๆ ยกมือเกาหัวและพูดขึ้นว่า "ข้าสัมผัสอะไรจากข้างในไม่ได้เลย"  "เร จิตใจเจ้าสับสนและไม่สงบนิ่งพอ ลองใหม่อีกรอบ อย่าทำเป็นเล่น สิ่

บทนำ : เงาเหนือจักรวาลท้องฟ้าผืนเดิม กลับกลายเป็นแผ่นกระจกแตกแสงสะท้อน เป็นเศษเสี้ยวที่คมกว่าดาบเมฆไม่เพียงบดบัง — มันรู้จักการฆ่าค่อย ๆ ถมความหวังด้วยฝ้าเข้มและในฝ้า นามฉันกลายเป็นเสียงที่ถูกเพ

เช้าวันนั้น แสงแดดลอดผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามาในห้องพักเล็ก ๆ ที่ยามินทร์เช่าไว้ เขาตื่นขึ้นมาพร้อมความรู้สึกอึดอัดจากฝันเมื่อคืน ความทรงจำยังติดค้างอยู่ในใจ เสียงชายชุดขาวยังดังก้อง “เลือกเปิดปร

  คาเฟ่เล็กริมถนนฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยในยามค่ำ เงียบสงัดจนได้ยินเสียงเก้าอี้ไม้เสียดสีกับพื้นปูน ยามินทร์นั่งรออยู่ก่อน ใบหน้าอิดโรยจากการนอนไม่หลับติดต่อกันหลายคืน มัชฌามาถึงเป็นคนแรก เธอวางกระ