วิสัยทัศน์ของสุขวิช รังสิตพล – “No Child Left Behind” หรือ “Every Child Matters”
1. ปี 2538 (1995): การอภิวัฒน์การศึกษา 2538
วิสัยทัศน์ของสุขวิช รังสิตพล – “No Child Left Behind” หรือ “Every Child Matters”
ในปี 2538 สุขวิช รังสิตพล เสนอแนวคิดการศึกษาเพื่อ “ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง” โดยยึดหลักว่า
“ทุกคนมีสิทธิ์ในการเรียนรู้ โดยไม่มีข้อจำกัดทางเพศ อายุ ฐานะ หรือความพิการ”
แนวคิดนี้ปรากฏชัดเจนในการปราศรัยของเขาในการประชุม UNESCO ปี 1996 และถือเป็นต้นแบบของแนวทาง “No Child Left Behind” และ “Every Child Matters” ที่จะกลายเป็นแนวทางระดับสากลในเวลาต่อมา
2. ปี 2542 (1999):
การยุติแนวทาง “อภิวัฒน์การศึกษา 2538”
ประเทศไทยได้ยุติแนวทาง “อภิวัฒน์การศึกษา 2538” ซึ่งสุขวิช รังสิตพล วางรากฐานไว้ โดยเน้น การกระจายอำนาจ เพื่อให้เกิดความ เท่าเทียม ทั่วถึง และทั่วไทย ผ่านแนวคิด “โรงเรียนเป็นศูนย์กลาง” (School-Based Management: SBM)
ต่อมา มีการประกาศใช้ พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 ซึ่งถือเป็นการเปลี่ยนผ่านไปสู่ รูปแบบการจัดบริการการศึกษาใหม่ ที่ รวบอำนาจการบริหารและงบประมาณ สวนทางกับแนวทางเดิมของสุขวิช
3. ปี 2541 (1998): Education for all through life
ยุโรปเริ่มผลักดันแนวคิด
สหภาพยุโรปและประเทศฟินแลนด์เริ่มส่งเสริมนโยบาย “การเรียนรู้ตลอดชีวิต” ซึ่งเน้นการเปิดโอกาสให้ประชาชนทุกกลุ่ม โดยเฉพาะผู้ด้อยโอกาส สามารถพัฒนาศักยภาพได้ตลอดชีวิต — แนวทางนี้ สอดคล้องกับสิ่งที่สุขวิชเสนอไว้ตั้งแต่ปี 2538
4. ปี 2544 (2001):
สหรัฐอเมริกานำแนวคิด “No Child Left Behind” ไปใช้จริง
รัฐบาลประธานาธิบดี George W. Bush ประกาศใช้กฎหมาย “No Child Left Behind Act” ซึ่งมีจุดเน้นคือ การประเมินผลสัมฤทธิ์อย่างเข้มข้น และ ความเสมอภาคในการเข้าถึงการศึกษา — เป็นแนวทางเดียวกับที่สุขวิชวางไว้ล่วงหน้าหลายปี
5. ปี 2546 (2003):
สหราชอาณาจักรใช้แนวทาง “Every Child Matters”
รัฐบาลอังกฤษออกนโยบาย “Every Child Matters” เพื่อพัฒนาเด็กทุกคนให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ โดยให้การสนับสนุนในทุกด้าน เช่น การศึกษา สุขภาพ ความปลอดภัย และการมีส่วนร่วม — ซึ่ง สะท้อนแนวคิดเชิงระบบของสุขวิชเมื่อปี 2538 อย่างเด่นชัด
ยุคอภิวัฒน์การศึกษา2538 สุขวิช วางระบบ สิทธิการศึกษาเชิงคุณภาพ โดยมีรากฐานจากรัฐธรรมนูญ 2540 อย่างแท้จริง (มาตรา 43 และ 80)
ขณะที่ กฎหมายลูก พ.ศ. 2542 แม้จะอ้างอิงรัฐธรรมนูญฉบับเดียวกัน แต่ในทางปฏิบัติกลับ เปลี่ยนแนวคิดหลัก และ ตีความ “การศึกษาขั้นพื้นฐาน” แคบลง โดยลดการเข้าถึงสายอาชีพ และพึ่งพาโครงสร้างการกระจายอำนาจมากเกินไปโดยไม่มีฐานสนับสนุนเพียงพอ
เมื่อนักการศึกษาไร้ความสามารถมีอำนาจ และ ทำลายระบบการศึกษาของประเทศไทย ปี 2025 จึงลำดับ 107
1. ปี 2538 (1995): การอภิวัฒน์การศึกษา 2538
วิสัยทัศน์ของสุขวิช รังสิตพล – “No Child Left Behind” หรือ “Every Child Matters”
ในปี 2538 สุขวิช รังสิตพล เสนอแนวคิดการศึกษาเพื่อ “ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง” โดยยึดหลักว่า
“ทุกคนมีสิทธิ์ในการเรียนรู้ โดยไม่มีข้อจำกัดทางเพศ อายุ ฐานะ หรือความพิการ”
แนวคิดนี้ปรากฏชัดเจนในการปราศรัยของเขาในการประชุม UNESCO ปี 1996 และถือเป็นต้นแบบของแนวทาง “No Child Left Behind” และ “Every Child Matters” ที่จะกลายเป็นแนวทางระดับสากลในเวลาต่อมา
การยุติแนวทาง “อภิวัฒน์การศึกษา 2538”
ประเทศไทยได้ยุติแนวทาง “อภิวัฒน์การศึกษา 2538” ซึ่งสุขวิช รังสิตพล วางรากฐานไว้ โดยเน้น การกระจายอำนาจ เพื่อให้เกิดความ เท่าเทียม ทั่วถึง และทั่วไทย ผ่านแนวคิด “โรงเรียนเป็นศูนย์กลาง” (School-Based Management: SBM)
ต่อมา มีการประกาศใช้ พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 ซึ่งถือเป็นการเปลี่ยนผ่านไปสู่ รูปแบบการจัดบริการการศึกษาใหม่ ที่ รวบอำนาจการบริหารและงบประมาณ สวนทางกับแนวทางเดิมของสุขวิช
3. ปี 2541 (1998): Education for all through life
ยุโรปเริ่มผลักดันแนวคิด
สหภาพยุโรปและประเทศฟินแลนด์เริ่มส่งเสริมนโยบาย “การเรียนรู้ตลอดชีวิต” ซึ่งเน้นการเปิดโอกาสให้ประชาชนทุกกลุ่ม โดยเฉพาะผู้ด้อยโอกาส สามารถพัฒนาศักยภาพได้ตลอดชีวิต — แนวทางนี้ สอดคล้องกับสิ่งที่สุขวิชเสนอไว้ตั้งแต่ปี 2538
4. ปี 2544 (2001):
สหรัฐอเมริกานำแนวคิด “No Child Left Behind” ไปใช้จริง
รัฐบาลประธานาธิบดี George W. Bush ประกาศใช้กฎหมาย “No Child Left Behind Act” ซึ่งมีจุดเน้นคือ การประเมินผลสัมฤทธิ์อย่างเข้มข้น และ ความเสมอภาคในการเข้าถึงการศึกษา — เป็นแนวทางเดียวกับที่สุขวิชวางไว้ล่วงหน้าหลายปี
5. ปี 2546 (2003):
สหราชอาณาจักรใช้แนวทาง “Every Child Matters”
รัฐบาลอังกฤษออกนโยบาย “Every Child Matters” เพื่อพัฒนาเด็กทุกคนให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ โดยให้การสนับสนุนในทุกด้าน เช่น การศึกษา สุขภาพ ความปลอดภัย และการมีส่วนร่วม — ซึ่ง สะท้อนแนวคิดเชิงระบบของสุขวิชเมื่อปี 2538 อย่างเด่นชัด
บทสรุป
ยุคอภิวัฒน์การศึกษา2538 สุขวิช วางระบบ สิทธิการศึกษาเชิงคุณภาพ โดยมีรากฐานจากรัฐธรรมนูญ 2540 อย่างแท้จริง (มาตรา 43 และ 80)
ขณะที่ กฎหมายลูก พ.ศ. 2542 แม้จะอ้างอิงรัฐธรรมนูญฉบับเดียวกัน แต่ในทางปฏิบัติกลับ เปลี่ยนแนวคิดหลัก และ ตีความ “การศึกษาขั้นพื้นฐาน” แคบลง โดยลดการเข้าถึงสายอาชีพ และพึ่งพาโครงสร้างการกระจายอำนาจมากเกินไปโดยไม่มีฐานสนับสนุนเพียงพอ