วันนั้นเรานอนไม่หลับทั้งคืนแล้ววันต่อมาเราต้องไปโรงเรียนลึกขึ้นมาดูนาฬิกาตี4แล้ว อ้าวงั้นไม่นอนเล่นทรศจนถึงตี5 ก็ลุกอาบน้ำแต่งตัว ไปโรงเรียนปกติ อ่อนเพลียมากแล้วมันกลายเป็ยปมในใจเรามากถ้าวันนั้นเราเลือกที่จะไม่มาโรงเรียนคงไม่เป็นแบบนี้ เลิกเรียนมาเราก็นอนพัก 4โมง 5โมงนิแหละ แล้วเราก็อาบน้ำ นอน1ทุ่มเพราะง่วงมาก แล้วตื่นมา5ทุ่มเราเล่นทรศแปปเดียว แล้วก็นอนต่อ แล้วนอนไม่หลับอีก สรุปวันนั้นนอนตี2เกือบตี3 แล้วมันทำให้ชีวิตเราอยู่ยากขึ้นแต่ก่อนเป็นคนหลับไวมากๆ นอนที่ไหนก็นอนสบายถ้าเหนื่อย ตั้งแต่วันนั้นมาทำให้เรานอนหลับยากมาก เรานอนไม่หลับตั้งแต่วันที่ 11เดือนธันวาคม67 ตั้งแต่นั้นเราก็กลัวที่จะนอน แล้วเราก็ให้แม่มานอนด้วยบ่อย เพราะถ้านอนคนเดียวรู้สึกนอนไม่ได้ กลัวตอนกลางคืนด้วย กลัวตอนหนาวด้วยหัวใจสั่นรู้สึกกลัวอะไรบางอย่างแต่ไม่ได้มีอะไรให้กลัวเลย
อาการแบบนี้แพนิคไหมคะ