คือเราเพิ่งมาสังเกตตัวเองค่ะว่าเราพยายามมากที่จะหาเวลาว่างเพื่อที่จะต้องดูหนังให้ได้1เรื่องต่อวันถ้าวันไหนเราไม่ได้ดูเราจะไม่มีความสุขอเลยค่ะเหมือนการดูหนังคือความสุขเพียงอย่างเดียวของเราเราคอดว่ามันปกติจนพอดูดีๆเราก็แอบคิดว่ามันปกติจริงหรอ เราเป็นคนร่าเริงค่ะชอบทำให้คนอื่นมีความสุขแต่เราเองกลับไม่มีความสุขเลยสักนิดหนังคือสิ่งเดียวที่ทำให้เรามีความสุข แต่เราไม่อยากเป็นแบบนี้เราพยายามหาคำตอบกับตัวเอง เพราะถ้าเราโตขึ้นเราอาจจะไม่มีเวลาและถ้าเราไม่ได้ดูหนังเพื่อเพิ่มความสุขให้กับตัวเองเราอาจจะแย่แน่ๆ เคยมีช่วงนึงเราเรียนจ-ศและทำงานส-อาก็คือแทบไม่มีเวลาว่างเลยเรียนเสร็จส-อาทำงานกละบมาก็มาทำการบ้านก่อนไปทำงานหละงทำงานเสร็จหรือไปเรียนเราต้องทำงานบ้านตลอดทุกคนในบ้านใช้เราทุกคนเราแทบไม่มีเวลาให้กับตัวเองการดูหนัง 1 เรื่องในแต่ละวันเลยยากมากสำหรับเรา กล่ยเป็นว่าช่วงนั้นเรารู้สึกชีวิตน่าเลื่อมากเรารู้สึกท้อ รู้สึกว่างเปล่า เราร้องไห้ทุกวันเราเราไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง เราแอบสงสัยว่าเราจะเป็นซึมเศร้ามั้ย แต่เราเองก็รู้สึกว่าตัวเองร่าเริงหรือมันแค่เป็นนิสัยที่เราชแบทำให้คนอื่นมีความสุขเพราะมีแต่คนชอบขำเราบอกเราเป็นคนตลก แต่ความจริงเราไม่มีความสุขเลยสักนิด เราไม่เคยมีความคิดที่จะอยากตายด้วยยกเว้นเวลาที่รู้สึกท้อเหนื่อยหรือวันที่เราไม่ได้ใช้ชีวิตกับตัวเองเราจะชอบคิดไปเรื่อยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใครเคยเป็นคะ แบบเราเข้าข่ายซึมเศร้ามั้ยคะ
รู้สึกไม่มีความสุขเลย ทำไงดี?