เกริ่นบอกไปกระทู้ก่อนหน้าแล้วว่า  ..
ปฏิจจ์ฯ  ไม่ได้เกิดดับแบบอนุโลมหรือปฏิโลม  ที่พวกมหาเปรียญเอามาสอนมั่วๆ

แต่ปฏิจจ์จะทำงานหรือทำหน้าที่ใดก็ขึ้นอยู่ทื่ความเป็นปัจจุบันของกาย-ใจ(ร่างกาย)
เริ่มตั้งแต่การปฏิสนธฺ์ของสเปอร์มและไข่  ในครรภ์  จนเป็นตัวอ่อน  มีเหตุมาจาก "ภพ"
หลังจากนั้น9-10เดือน  ปฏิจจฯจะทำหน้าที่บ่งการให้ตัวอ่อนออกมาจากครรภ์
หน้าที่นี้เรียกว่า  "ชาตะ"

โปรดตั้งสติและทำความเข้าใจเสียใหม่   ต่อความสับสนอันเกิดจากพวกมหาเปรียญ
ไปหยิบเอาพุทธพจน์มาแปลมั่ว  แล้วมั่วอย่างไร  ก็คือ ไปเอาคำว่า  ชาตะมาแปลในภาษาไทยว่าเกิด
ซึ่งมันเป็นคนละเรื่อง  เพราะชาตะเป็นองค์ธรรมของปฏิจจฯ เป็นลักษณะของการทำหน้าที่ที่ทำให้ตัวอ่อน
ออกจากครรภ์มารดา  ....เราเรียกตัวอ่อนที่ออกจากครรภ์มารดาว่า...."การเกิด"   ไม่ใช่ชาตะ

สภาพธรรมที่เป็นจริงก็คือ  ชาตะเป็นเหตุแห่งการเกิดของบุคคล...
การเกิดและชาตะจึงเป็นคนละเรื่องกัน