สติปัฐฐานนั้นสุดล้ำลึก

1.ถูกสอนกันมาว่า  มีสติอยู่กับยืนเดิน นั่ง นอน

ความจริง: เห็นรูปนามที่เป็นจุดเล็กๆ ก่อนที่จะขยายใหญ่ขึ้น  กลายเป็นมีรูป ยืน เดิน นั่ง นอน ในสตินั้น

2.เห็นแต่อาการ(วิญญานขันธ์) คิดไปว่าจิตใจตัวเองบริสุทธิ์แท้ ไม่มีตัวรู้
ความจริง:ตัวรู้มีอยู่เสมอ แต่ไม่เห็นมัน เพราะมันละเอียดอ่อนมาก

3. สติปัฐฐานนั้น ความจริงจะเป็น การ ดั่งอนุโลม ปฏิโลม (กำลังไล่ขึ้น หรือกำลังไล่ลง)  อยู่ที่สติ สมาธิ ตอนนั้นจะอยู่กับสภาวะธรรมใด
-ย่อ ความรู้สึก
-ขยายความรู้สึก
-ทำให้ความรู้สึกตั้งมั่น
  
ไม่เห็นตรงนี้จะทำให้นักสติปัฐฐานสับสน ทำไมตั้งมั่นได้แล้ว ประเดี๋ยวเดียว หายไปอีก