หากความรักของพวกเราเป็นดั่ง...เส้นขนาน
หลายผู้อาจเกิดความรู้สึกร้าวราน หดหู่ จู่โจมเข้าสู่หัวใจอย่างเงียบงัน
ไฉนจึงเป็นเช่นนั้น !!!
เนื่องเพราะเส้นขนานจะไม่มีวันพบบรรจบกัน
ระยะห่างของมันจะคงอยู่อย่างนั้น...ตลอดไป
ความรักที่ไม่มีวันบรรจบ
ไหนเลยจะเป็นที่ปรารถนาของผู้คน
...
จังหวะลีลา...บนเส้นทางชีวิตของแต่ละบุคคลมีอัตลักษณ์เป็นปัจเจกอย่างแท้จริง อย่าสงสัยเลย
เมื่อแรกรัก...แต่ละปัจเจกปรารถนาให้อีกผู้ มาร่วมเดินทางอยู่บนเส้นทางสายเดียวกัน
ปรับจังหวะลีลาชีวิตให้ผสมกลมกลืน
สำเร็จบ้าง......มีบ้างไม่สำเร็จ
ในหนทางที่ทับซ้อน
เมื่อเส้นทางแห่งปัจเจกหักเหองศา....ก็บรรจบ
แต่เรากลับพานพบ...หลังจากจุดบรรจบกลับยิ่งห่างมากขึ้นเรื่อยๆ
ช่างน่าเศร้าใจ
...
มีบางคู่ เลือกที่จะปรับตัวหักเหองศาอีกคราครั้งหนึ่ง
กลับไปเดินอยู่ในเส้นทางที่เป็นตัวตน ของตน แห่งตน
เว้นช่องว่างให้กับความเป็นอิสระ สำหรับปัจเจกของกันและกัน
แล้วเขยิบเส้นขนานสองเส้นให้มามาอยู่ใกล้ชิดแนบติดกัน
คล้ายประหนึ่งว่าเป็นเส้นเพียงเส้นเดียว
เส้นขนาน แม้ไม่อาจบรรจบพบกัน
แต่จะอยู่ร่วมเคียงคู่หมายมั่น.....ตลอดกาล
.....
.....
รักเราเป็นดั่งเส้นขนาน