เวลาผมก่อนจะนั่งสมาธิผมจะเตรียมใจสะสางเรื่องในใจก่อนถ้ามีเรื่องอะไรติดขัดกังวลในใจหรือมีกิเลสที่ควบคุมไม่ได้ก็จะทำสิ่งนั้นเสร็จก่อน ถึง แม้จะรู้สึกผิดในภายหลัง(ก่อนที่ผมจะทำอกุศล ผมจะหยุดนั้นแล้วแต่ก็ไม่ได้)เรื่องลามกแล้วแล้วและบางครั้งบางคราวผมก็จะตรวจสถาณการว่าแก่แล้วค่อยจะตั้งสัจจะว่าต่อให้เกิดเรื่องอะไรผมก็จะไม่หวั่นไหวต่อสิ่งภายนอกต่อให้คนนั้นมาฟันคอเรา หรือแม่เรา บางครั้งผมก็พยายามฝึกทบทวน ว่าอาปานสติที่เป็นทางที่คิดเป็นทางที่ถูกไหม โดยการทำทบทวนพระสูตรส่วนหนึ่ง(ผมความจำสั้นก็เลยจำแล้วเอามาคิดได้) แผ่เมตตา และ ขอโทษสิ่งที่เคยทำผิด แม้มีคนกวนหรือคนอาจจะปั่นผมเพราะ ผมอาจจะทำกรรมกับใครก็ได้ ท่าทางการนั่งสมาธิผมจะนั่งตรงแต่เมื่ออกจะสมาธิจะนั่งไม่ค่อยหลังคุ้มตรงทุกทีแล้วทำความรู้พร้อมซึ่งกลายทั้งปวงและทำจิตให้มั่นคงและสำรวจว่าหายใจเข้าออกยาวหรือสั้น เวลามีอะไรคันตรงไหนก็เพ่งรู้ว่าคันหนอ คันหนอ จนความคิดว่าคันดับ
ปล.เวลาผมนั่งสมาธิก็จะจับเวลาแต่ก็พยายามเพ่งอย่างพอดีแบบไม่คิดเรื่องเวลาที่จะหมด
แบบนี้ นับว่ากายคตาสติไหมครับ หรือฌาณ 1 ไหม