Panic โรควิตกกังวลมีใครเป็นแบบนี้ไหมค่ะ

เริ่มจากการที่ครอบครัวเราหัวโบราณการเป็นพี่คนโตต้องเสียสละดูแลน้องยอมน้อง ชีวิตเราถูกตีกรอบกับคำนี้ไม่ว่าจะเดินทางไหนพ่อแม่เป็นคนเลือกให้ ตอนเด็กก็รู้สึกเข้าใจพ่อแม่ แต่ผลต่อมาไม่ว่าเรื่องอะไรเราคือผิดอยู่กับคำพูดคำด่าสารพัด มีความผิดหวังความทุกข์เป็นเพื่อน ต้องการความรักความอบอุ่นจากคนอื่นทั้งที่โหยหามันอยากได้มัน แต่กลับกันมันยิ่งทำให้พ่อแม่คิดว่าเรามีความรักความอบอุ่นจากแกต้องการจากใคร เราอายุ21ค่ะตอนนี้ ด้วยอาการป่วยซึมเศร้ามาเป็นโรคเเพนิคค่ะ ตอนแรกที่รู้ว่าตัวเองเป็นคือมีอาการ ชาเย็นวาบ ตัวไม่มีแรง ร้องไห้ ตัวสั่น ซีดทั้งตัวเหมือนไม่มีเลือด แน่นหน้าอกเจ็บหัวใจรุนแรง เราทรมาณมากเหมือนหัวใจจะหลุดออกมา คุมตัวเองให้หยุดร้องไม่ได้ จนต้องไปเภสัชกลางคืน เภสัชฯประเมินให้เรากินยานอนหลับ เพราะสันนิฐานว่า เป็นโรคเเพนิค ตอนแรกเราไม่รู้มันคืออะไรแต่เหตุการณ์ที่ช๊อคที่สุดก็คือกรีดแขนเข้ารพ.ค่ะ เนื่องด้วยพ่อเป็นห่วงความเป็นห่วงความรักที่ท่านมอบให้มันเจ็บปวดกับตัวเรามาก อิสระภาพเราไม่เคยมีอยู่แต่บ้านไม่สามารถเรียนขยับตัวทำอะไรได้ แม้กระทั่งจำได้บ้านเพื่อนไม่เคยได้ไป ไปเที่ยวไม่เคยได้ไป จะต้องมีความกังวลเข้ามาตลอด จนถึงตอนนี้เราก็ผิดทั้งหมดไม่ว่าเราจะอยู่เฉยๆ ก็ตาม เหตุผลที่เราซึมเศร้ารุนแรงเพราะพ่อบังคับให้เรียนสายที่ญาติต้องการเราต้องอยู่กับสิ่งนั้น จนถึงขีดสุดไม่ว่าจะเรียนก็จะมีคำบ่นคำด่ามาตลอด แม้ขนาดไม่ได้ต้องการเครื่องใช้แต่กลับโดนบ่นว่าเป็นเพราะเราพ่อเลยทำงานหนักความดันขึ้น ทั้งที่เราไม่ได้จะเอา ชีวิตเราก็เหมือนนกตัวนึงที่เห็นท้องฟ้าแต่ไมทีโอกาสได้โบยบิน มีความเศร้าและความผิดหวังมาตลอด มันร้องจนกลั้นออกมาไม่ได้ไม่ว่าจะหยุดยังไง สิ่งที่เราเห็นจนโต คือ พ่อแม่รู้ว่าน้องด่าเราหยาบคายแต่กลับด่าเาแทนว่าเราผิด ด้วยเหตุผลเป็นพี่ตลอด จนถึงจุดนึงเราไม่ไหวตัดสินใจกรีดแขน คำพูดของแกคือถ้าไม่มีเราแกอยู่ไม่ได้ แต่ใจเรารักแกมาก เราฟังพ่อแม่ทั้งที่ตัวเราไม่รู้สึกมีความสุขเลย เราจมมาเเบบนี้20ปีค่ะ ด้วยความคิดไม่อยากมีชีวิตผุดขึ้นมาตลอด เราต้องกินยาปรับสารเคมีในสมอง เราต้องร้องไห้ทุกวันต้องปลอบใจตัวเอง เป็นตัวซวยตามความรู้สึกคนอื่นตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีคำชมจากพ่อแม่หรือคนอื่นเลย ต้องร้องไห้จนปวดสมองเหมือนเข็มจิ้มนับสับร้อยบนสมองมันเจ็บปวดไปหมด ดังนั้นอยากถามว่า การที่เราออกมาอยู่กับอา เพื่อไม่ต้องทะเลาะกับพ่อและน้องสาวดีไหมค่ะ ตอนนี้เรากินยานอนไม่หลับเห็นภาพตัวเองแทงตัวเองที่หะวใจซ้ำไปซ้ำมาจนคุมตัวเองไม่ได้การได้มาเล่าความทุกข์ให้ทุกคนฟังอย่างน้อยมันได้ระบายออกบ้างค่ะขอให้คนที่เป็นโรคนี้ขอให้หายมีความสุขมากๆนะคะ