นาย เก่ง เป็นเด็กช่างสงสัย ชอบถามครูมากสุดในชั้นเรียน ตั้งแต่ประถม มาจน มหาลัย
บางครั้ง นาย เก่ง ที่อยู่มหาลัยแล้ว เขาก็ชอบตั้งคำถาม เช่น ตายแล้วไปไหน และแล้ว วันนึง ยาย คุณเก่ง ก็ตายลง
เก่งไม่ได้เสียใจอะไรมาก เพราะไม่รู้สึกอะไรเลย จนกระทั่งเขาเห็นแม่นั่งร้องไห้ เขาก็เข้าใจ แต่เขาไม่รู้สึกเสียใจอะไร
เขาจึงสงสัยว่า ถ้าวันนึง แม่เขาตาย เขาจะเสียใจไหม
ไม่นานหลังจากนั้น แม่ของเก่ง ตกกระไดตาย ขณะที่เขาไปทำงาน พ่อเขาโทรหาเก่ง บอกแม่ตกกระไดทำไงดี เก่งตกใจมาก รีบเรียกรถพยาบาลใกล้บ้าน แต่ว่า ไม่ทัน รถพยาบาลไม่รับเพราะ ไปถึงก็มีเพียง ศพ แม่เก่งตายแล้ว
เมื่อเก่งมาถึงบ้าน เขาร้องไห้ตรงหน้าศพแม่ นานมาก กว่าจะมีคนบอกเขาว่า เขาต้องไปแจ้งความนะ และ ต้องไปทำเรื่องจองวัดทำอะไรอีก เพราะเก่งคือลูกคนเดียว ส่วนพ่อเขา แก่มากแล้ว
แม่ตายจะรู้สึกอย่างไร ต้องไปแจ้งความ ตอบคำถามตำรวจ มีมรดกไหม ญาต ไม่ว่าอะไรกันใช่ไหม ไปวัด บอกว่าจะมาทำสวดสามวัน ต้องจ่ายค่าอะไร ยังไงจนเที่ยงคืน เก่งนั่งร้องไห้คนเดียว พ่อยืนดูอยู่ เพราะพ่อน่ะ ไม่เสียใจอะไรมากแล้ว แต่ เก่ง พูดออกมาว่า แม่ไม่น่าตายเลย
คืนนั้น เพื่อนบ้านทุกหลัง เงียบสงบ มีแต่เสียงเก่ง ร้องไห้ คร่ำครวญถึงแม่ที่เสียวันนั้น ทั้งที่ตอนเช้าเขายังคุยกับแม่อยู่เลย เสียงร้องของเขา มันก็ทรมานใจเพื่อนบ้านพอสมควร จนเสียงเงียบไป ในที่สุด ( แม่ตายเป็นอย่างไร ที่เก่งสงสัย เขารู้ในเบื้องต้นแล้ว ในคืนนั้น )
หลังจากนั้น จบงานาศพแม่แล้ว เก่งยังต้องรู้อีกหลายเรื่อง เมื่อเขาไม่มีแม่ หลายๆอย่าง ก็ไม่มีไปด้วย กับข้าวอร่อยๆ คนคอยห่วงใย คนคอยดูแล หายไปอีกคนนึง เหลือแต่ พ่อที่ก็ปลอบใจไม่เป็น อยู่กันต่อไป
และไม่นานพ่อก็ตายจากไปอีกคน แต่ เก่งไม่ร้องไห้แล้ว ไม่เลยแม้แต่หยดเดียว เพราะก่อนพ่อตายทรมานมาก เก่งต้องพาไปหาหมอจนเขาเหนื่อยไปหมด พอพ่อตาย เก่งถือว่า ก็หมดเวรหมดกรรมด้วยกันทั้งพ่อและเขา
เก่งตกลงแต่งงานกับ แฟนสาว ที่เขาคบหา เขาเคยสงสัยว่า ชีวีตคู่เป็นอย่างไร มีลูกเป็นอย่างไรน้อ ปรากฎว่า หมอบอกว่า แฟนเขามีลูกไม่ได้ และป่วยง่าย ทำให้เก่ง ต้องพาเธอไปหาหมอแทนพาพ่อแม่ไป จากพ่อแม่จากไป เขาก็มาดูแลเมียต่อ ที่ป่วยตลอดเวลา และไม่มีลูก ครอบครัวไม่แสนสุขเหมือน โฆษณาบ้านจัดสรรใหญ่ๆ ในเมื่อเขาคนเดียว ต้องดูแลทุกอย่าง แต่ภรรยาหาได้ตายง่ายเช่นพ่อแม่ไม่ แถม แก่วันแก่คืน จน เก่งอายุล่วงเลยเข้าวัย 48 แถมภรรยาแก่กว่า 2 ปี เธอจึงอายุ 50 ก่อนเขา
เก่งเคยสงสัยว่า คนแก่จะเป็นไงหนา ก็ได้รู้ตอนนี้ เขาเรี่ม ป่วยดน่น เจ็บนี่ ปวดนั่น ผมร่วง เหนื่อยง่าย ไม่เหมือนตอน หนุ่มๆ หมอบอกให้เขาทานอาหารดีๆ ออกกำลังกาย และ ดูแลภรรยาให้ดี เพราะเธอก็ สารพัดโรคเช่นกัน
เก่งยังทำงานอยู่เขาจึง ไม่ฟุ้งซ่านมาก และแล้ววันนึง เขาก็นึกสงสัยว่า ถ้า เขาไม่ได้ทำงานละ จะเป็นไง เขาจะหายจากวงการไป เพื่อนๆ ลูกค้า จะลืมเขาไหม เพราะทุกวันนี้ เขายัง Active เป็น Someoneในสังคมอยุ่ แต่แล้ว covid ก็มา และ เขาต้องทำงานน้อยลง แถม เจอเทคโนโลยี ประชุมออนไลน์ เขาไม่ถนัดเลย โลกเปลี่ยน และที้งเก่งไว้ข้างหลัง
หลัง Covid หายไป เขาตกงาน และไม่รู้เทคโนโลยีใหม่ๆอะไรเลย ออนไลน์ อะไรต่างๆ สุดท้ายเพื่อนๆก็หายหน้าไปไม่โทรหา ลูกค้าก็ไม่คุยด้วย ตัวตนเขา ค่อยๆจางหายไปจาก แวดวงที่เขาคุ้นเคย แต่เขายังตามเฟสบุ๊ค ของคนที่เคยทำงานด้วยกัน และ พวกนั้นยังคงเหมือนเก่า มีอย่างเดียวคือ เขาไม่อยู่ในวงกลมวงสังคมนั้นแล้ว Fadeaway ไปอย่างที่เขาเคยสงสัยว่า จะมีวันนี้ได้อย่างไร
สองปีหลังตกงาน ภรรยาเขา จากไปก่อนวัย อันควร ที่อายุ 52 เหลือเก่งอยู่คนเดียวอีกแล้ว
คำถามสุดท้าย เขาจะตายอย่างไร เขานึกอีกครั้ง ปีหน้า หรือ ห้าปี หรือ นานกว่านั้น ระหว่างที่เขานึก เวลาผ่านไป เขาเรี่ม ขยับตัวไม่สะดวก ขาแข้งไม่แข็งแรง กระดูกปวด เอวปวด สายตาแย่ และ เขาวี่งไม่ได้แล้ว เขาช้าลงเรื่อยๆ ตื่นสาว นอนน้อย พูดเรียงคำไม่ค่อยได้ นึกได้แต่เรียงคำไม่เป็นลำดับขั้นตอน
และคืนนึง เก่งฝัน เจอ ภรรยา พ่อ และ แม่ เก่งดีใจมาก เขากอดทั้งสามคนไว้ เหมือนว่าเจอตัวเป็นๆ เก่งเล่าว่า เขาไม่อยากอยู่แล้ว เพราะไม่รู้จะอยู่ทำไม
พ่อเขาไม่พูดอะไร ภรรยาเขาจับมือเขา แต่แม่ลูบหัวเบาๆ และพูดว่า ถ้าเหนื่อยนัก ก็พอเถอะลูก
กลางดึกคืนนั้น เก่งตื่นมาตอน ตี 4 ทุกอย่างไม่เหมือนฝัน แต่เหมือนพ่อแม่และภรรยามาที่นี่ตะกี๊นี้ เขานั่งนึกว่า เขาจะอยุ่ไปเพื่ออะไรอีกล่ะ ?
ตี 5 เก่งส่งไลน์ให้เพื่อนทุกคน มีข้อความว่า ขอบคุณ จาก เก่ง
เขาส่งไปหาทุกคนที่เขารู้จัก แต่มีเพียงคนเดียวที่โทรหาเขาทันที คือเพื่อนที่อยู่ ตจว แต่ก็ไม่ได้รับสายจากเก่ง สุดท้าย งานศพเก่ง มี จนท มารับศพไปเพราะเพื่อนบ้านแจ้ง ไม่มีใครรับหน้าที่เจ้าภาพ หรือนึกถึงว่า เขาต้องมีงานศพ เก่งถูกเผาแบบไม่มีงานสวดด้วยซ้ำ
ณ เมรุ วัดแห่งนึง ควันไฟล่องลอยออกมาดำทะมึน ปนกับ ฝนที่ตกปรอยๆ เก่งมองดูศพตัวเองถูกเผา โดยที่ไม่มีเพื่อนคนไหนรู้เลยว่า เขาตายแล้ว นอกจากเพื่อนบ้านบางคนที่มางานเผาศพเขา
ชีวีต มันก็แค่นี้ละ พ่อแม่ และ ภรรยา มาอยู่ข้างๆเก่งแล้ว ก่อนที่ทุกดวงวีญญาณ จะสลายไปพร้อมๆกัน ในวันฝนตกปรอยๆ ....
จบ
เรื่องสั้นที่แท้ของคนเราก็คือ ชีวีต ของเรานั่นเองครับ ปล่อยได้ปล่อย วางได้วาง ทำอะไรได้ทำ แล้วทุกอย่างก็จะจางไปกับสายลมนะครับ
เรื่องสั้น
บางครั้ง นาย เก่ง ที่อยู่มหาลัยแล้ว เขาก็ชอบตั้งคำถาม เช่น ตายแล้วไปไหน และแล้ว วันนึง ยาย คุณเก่ง ก็ตายลง
เก่งไม่ได้เสียใจอะไรมาก เพราะไม่รู้สึกอะไรเลย จนกระทั่งเขาเห็นแม่นั่งร้องไห้ เขาก็เข้าใจ แต่เขาไม่รู้สึกเสียใจอะไร
เขาจึงสงสัยว่า ถ้าวันนึง แม่เขาตาย เขาจะเสียใจไหม
ไม่นานหลังจากนั้น แม่ของเก่ง ตกกระไดตาย ขณะที่เขาไปทำงาน พ่อเขาโทรหาเก่ง บอกแม่ตกกระไดทำไงดี เก่งตกใจมาก รีบเรียกรถพยาบาลใกล้บ้าน แต่ว่า ไม่ทัน รถพยาบาลไม่รับเพราะ ไปถึงก็มีเพียง ศพ แม่เก่งตายแล้ว
เมื่อเก่งมาถึงบ้าน เขาร้องไห้ตรงหน้าศพแม่ นานมาก กว่าจะมีคนบอกเขาว่า เขาต้องไปแจ้งความนะ และ ต้องไปทำเรื่องจองวัดทำอะไรอีก เพราะเก่งคือลูกคนเดียว ส่วนพ่อเขา แก่มากแล้ว
แม่ตายจะรู้สึกอย่างไร ต้องไปแจ้งความ ตอบคำถามตำรวจ มีมรดกไหม ญาต ไม่ว่าอะไรกันใช่ไหม ไปวัด บอกว่าจะมาทำสวดสามวัน ต้องจ่ายค่าอะไร ยังไงจนเที่ยงคืน เก่งนั่งร้องไห้คนเดียว พ่อยืนดูอยู่ เพราะพ่อน่ะ ไม่เสียใจอะไรมากแล้ว แต่ เก่ง พูดออกมาว่า แม่ไม่น่าตายเลย
คืนนั้น เพื่อนบ้านทุกหลัง เงียบสงบ มีแต่เสียงเก่ง ร้องไห้ คร่ำครวญถึงแม่ที่เสียวันนั้น ทั้งที่ตอนเช้าเขายังคุยกับแม่อยู่เลย เสียงร้องของเขา มันก็ทรมานใจเพื่อนบ้านพอสมควร จนเสียงเงียบไป ในที่สุด ( แม่ตายเป็นอย่างไร ที่เก่งสงสัย เขารู้ในเบื้องต้นแล้ว ในคืนนั้น )
หลังจากนั้น จบงานาศพแม่แล้ว เก่งยังต้องรู้อีกหลายเรื่อง เมื่อเขาไม่มีแม่ หลายๆอย่าง ก็ไม่มีไปด้วย กับข้าวอร่อยๆ คนคอยห่วงใย คนคอยดูแล หายไปอีกคนนึง เหลือแต่ พ่อที่ก็ปลอบใจไม่เป็น อยู่กันต่อไป
และไม่นานพ่อก็ตายจากไปอีกคน แต่ เก่งไม่ร้องไห้แล้ว ไม่เลยแม้แต่หยดเดียว เพราะก่อนพ่อตายทรมานมาก เก่งต้องพาไปหาหมอจนเขาเหนื่อยไปหมด พอพ่อตาย เก่งถือว่า ก็หมดเวรหมดกรรมด้วยกันทั้งพ่อและเขา
เก่งตกลงแต่งงานกับ แฟนสาว ที่เขาคบหา เขาเคยสงสัยว่า ชีวีตคู่เป็นอย่างไร มีลูกเป็นอย่างไรน้อ ปรากฎว่า หมอบอกว่า แฟนเขามีลูกไม่ได้ และป่วยง่าย ทำให้เก่ง ต้องพาเธอไปหาหมอแทนพาพ่อแม่ไป จากพ่อแม่จากไป เขาก็มาดูแลเมียต่อ ที่ป่วยตลอดเวลา และไม่มีลูก ครอบครัวไม่แสนสุขเหมือน โฆษณาบ้านจัดสรรใหญ่ๆ ในเมื่อเขาคนเดียว ต้องดูแลทุกอย่าง แต่ภรรยาหาได้ตายง่ายเช่นพ่อแม่ไม่ แถม แก่วันแก่คืน จน เก่งอายุล่วงเลยเข้าวัย 48 แถมภรรยาแก่กว่า 2 ปี เธอจึงอายุ 50 ก่อนเขา
เก่งเคยสงสัยว่า คนแก่จะเป็นไงหนา ก็ได้รู้ตอนนี้ เขาเรี่ม ป่วยดน่น เจ็บนี่ ปวดนั่น ผมร่วง เหนื่อยง่าย ไม่เหมือนตอน หนุ่มๆ หมอบอกให้เขาทานอาหารดีๆ ออกกำลังกาย และ ดูแลภรรยาให้ดี เพราะเธอก็ สารพัดโรคเช่นกัน
เก่งยังทำงานอยู่เขาจึง ไม่ฟุ้งซ่านมาก และแล้ววันนึง เขาก็นึกสงสัยว่า ถ้า เขาไม่ได้ทำงานละ จะเป็นไง เขาจะหายจากวงการไป เพื่อนๆ ลูกค้า จะลืมเขาไหม เพราะทุกวันนี้ เขายัง Active เป็น Someoneในสังคมอยุ่ แต่แล้ว covid ก็มา และ เขาต้องทำงานน้อยลง แถม เจอเทคโนโลยี ประชุมออนไลน์ เขาไม่ถนัดเลย โลกเปลี่ยน และที้งเก่งไว้ข้างหลัง
หลัง Covid หายไป เขาตกงาน และไม่รู้เทคโนโลยีใหม่ๆอะไรเลย ออนไลน์ อะไรต่างๆ สุดท้ายเพื่อนๆก็หายหน้าไปไม่โทรหา ลูกค้าก็ไม่คุยด้วย ตัวตนเขา ค่อยๆจางหายไปจาก แวดวงที่เขาคุ้นเคย แต่เขายังตามเฟสบุ๊ค ของคนที่เคยทำงานด้วยกัน และ พวกนั้นยังคงเหมือนเก่า มีอย่างเดียวคือ เขาไม่อยู่ในวงกลมวงสังคมนั้นแล้ว Fadeaway ไปอย่างที่เขาเคยสงสัยว่า จะมีวันนี้ได้อย่างไร
สองปีหลังตกงาน ภรรยาเขา จากไปก่อนวัย อันควร ที่อายุ 52 เหลือเก่งอยู่คนเดียวอีกแล้ว
คำถามสุดท้าย เขาจะตายอย่างไร เขานึกอีกครั้ง ปีหน้า หรือ ห้าปี หรือ นานกว่านั้น ระหว่างที่เขานึก เวลาผ่านไป เขาเรี่ม ขยับตัวไม่สะดวก ขาแข้งไม่แข็งแรง กระดูกปวด เอวปวด สายตาแย่ และ เขาวี่งไม่ได้แล้ว เขาช้าลงเรื่อยๆ ตื่นสาว นอนน้อย พูดเรียงคำไม่ค่อยได้ นึกได้แต่เรียงคำไม่เป็นลำดับขั้นตอน
และคืนนึง เก่งฝัน เจอ ภรรยา พ่อ และ แม่ เก่งดีใจมาก เขากอดทั้งสามคนไว้ เหมือนว่าเจอตัวเป็นๆ เก่งเล่าว่า เขาไม่อยากอยู่แล้ว เพราะไม่รู้จะอยู่ทำไม
พ่อเขาไม่พูดอะไร ภรรยาเขาจับมือเขา แต่แม่ลูบหัวเบาๆ และพูดว่า ถ้าเหนื่อยนัก ก็พอเถอะลูก
กลางดึกคืนนั้น เก่งตื่นมาตอน ตี 4 ทุกอย่างไม่เหมือนฝัน แต่เหมือนพ่อแม่และภรรยามาที่นี่ตะกี๊นี้ เขานั่งนึกว่า เขาจะอยุ่ไปเพื่ออะไรอีกล่ะ ?
ตี 5 เก่งส่งไลน์ให้เพื่อนทุกคน มีข้อความว่า ขอบคุณ จาก เก่ง
เขาส่งไปหาทุกคนที่เขารู้จัก แต่มีเพียงคนเดียวที่โทรหาเขาทันที คือเพื่อนที่อยู่ ตจว แต่ก็ไม่ได้รับสายจากเก่ง สุดท้าย งานศพเก่ง มี จนท มารับศพไปเพราะเพื่อนบ้านแจ้ง ไม่มีใครรับหน้าที่เจ้าภาพ หรือนึกถึงว่า เขาต้องมีงานศพ เก่งถูกเผาแบบไม่มีงานสวดด้วยซ้ำ
ณ เมรุ วัดแห่งนึง ควันไฟล่องลอยออกมาดำทะมึน ปนกับ ฝนที่ตกปรอยๆ เก่งมองดูศพตัวเองถูกเผา โดยที่ไม่มีเพื่อนคนไหนรู้เลยว่า เขาตายแล้ว นอกจากเพื่อนบ้านบางคนที่มางานเผาศพเขา
ชีวีต มันก็แค่นี้ละ พ่อแม่ และ ภรรยา มาอยู่ข้างๆเก่งแล้ว ก่อนที่ทุกดวงวีญญาณ จะสลายไปพร้อมๆกัน ในวันฝนตกปรอยๆ ....
จบ
เรื่องสั้นที่แท้ของคนเราก็คือ ชีวีต ของเรานั่นเองครับ ปล่อยได้ปล่อย วางได้วาง ทำอะไรได้ทำ แล้วทุกอย่างก็จะจางไปกับสายลมนะครับ