เรื่องแบบนี้มันปกติไหมคะ?

เราคบกับแฟนคนนี้เป็นคนแรก ตลอดที่ผ่านมาเราไม่เคยมีแฟนเลย ทุกอย่างใหม่มากๆสำหรับเรา เราเป็นคนคิดมาก มีอะไรไม่ค่อยพูดไม่ค่อยเล่า เวลาเศร้า โกรธ เสียใจ เราจะไม่แสดงออกเลยชอบเก็บเอาไว้และจัดการตัวเอง เราแสดงออกไม่เก่ง พูดไม่เก่ง เวลารู้สึกไม่ดีสมองเราจะนึกคำพูดอะไรไม่ออกเลย ส่วนแฟนเราเป็นคนคิดมากเหมือนกัน และค่อนข้างงี่เง่า(เพื่อนๆบอกมา) ช่วงเดือนแรกๆทุกอย่างดีมาก ไม่มีปัญหากัน ถึงมีก็จะเล็กๆไม่ใหญ่โตมาก แต่เวลาทะเลาะกันเมื่อก่อนเราจะเงียบซึ่งข้อนี้เรารู้ตัวว่ามันไม่ดี แต่เราก็คิดอะไรไม่ออกจริงๆจนเขาเริ่มหงุดหงิดที่เราเงียบจนเขาต้องเป็นฝ่ายหายเองแทบทุกครั้ง เราพยายามปรับปรุงตัวและมันดีขึ้นในช่วงนึง พอคบกันเข้าเดือนที่5 เหมือนเราสนิทกันมากขึ้นรู้นิสัยจริงๆของกันและกันมากขึ้นทำให้เริ่มทะเลาะกันบ่อย บางช่วงทะเลาะกันวันเว้นวันและจบด้วยที่เราร้องไห้ทุกครั้ง ทีนี้เวลามีปัญหากันข้ามวัน ที่โรงเรียนทั้งเรากับเขาจะเงียบใส่กัน เขาเป็นคนอารมณ์ร้อน ระบายอารมณ์กับสิ่งของรอบตัวบางทีก็ตัวเขาเอง ถึงแม้วันนั้นจะเป็นเราที่งอนก่อนแต่เราก็ต้องเริ่มคุยกับเขาก่อนก่อนที่เขาจะทำร้ายตัวเองและสร้างความรำคาญให้คนรอบข้างไปมากกว่านี้ เรารู้สึกเหมือนตัวเองผิดทุกครั้งที่มีปัญหากัน รู้สึกว่าเขาดีเกินไปที่จะอยู่กับเราเพราะเราทำร้ายเขาเยอะมากเหมือนกัน เราทำเขาร้องไห้บ่อยมากจนเราเริ่มคิดว่าเป็นเราที่ไม่ดีเองหรือเปล่า ทุกคนมีความเห็นอย่างไรบ้างกับเรื่องนี้คะ เรายังอยากคบกับเขาต่อไปยาวๆค่ะ