ไม่ชอบพ่อแม่

ตามหัวข้อเลยค่ะ พ่อแม่เราเป็นคนเจ้าอารม ตีเราตั้งแต่จำความได้เลย แต่แทบไม่เคยตีน้องเราเลย เราโตมากับป้าแต่พ่อแม่จะมาหาบ้าง แต่ตอนนี้มาอยู่ด้วยกันแล้ว ตั้งแต่เด็กแม่ตีมาตลอดเวลามาหาชอบด่าเรา โตมาเราเลยเป็ยคนเจ้าอารม  พ่อชอบทวงบุญคุณ เช่น วันเกิดเรา พ่อบอกทำไมต้องซื้เค้กให้ด้วยทั้งทีความจริแล้วเราต้องเป็นคนซื้อให้แม่กับพ่อด้วยซ่ำ ของขวัญวันเกิดพ่อกับแม่ไม่เคยให้เราเลยสักครั้ง  เสื้อผ้าเราชี้ได้เลยว่าซื้อตัวไหนให้บ้างเพราะน้อยมาก ส่วนใหญ่ ป้าจะเป็นคนซื้ให้ ไม่ก็เราเก็บจากค่าขนม  พ่อไม่ไม่ค่อยให้ไปไหนกับเพื่อนเพราะบอกว่าเป็นห่วง แต่กับน้องชายใหุ้้ไปตลอด คือเราไม่ได้ไปไหนกับเพื่อนเลยจน ตอนนี้ไม่มีเพื่อนสักคน งานเลี้ยงจบภาคเรียนก็ไม่ได้ไป 
คือตอนนี้พ่อแม่เจ้าอารมมากกว่าเดิมเยอะเลยทั้งด่าทั้งว่ามากกว่าเมื่อก่อน แล้วที่พ่อแม่บอหว่ารักลูกเท่ากันเราไม่เข้าใจ พ่อแม่รู้ว่าน้องชอบอะไรรู้แต่กับเราเค้าไม่รู้อะไรเลยเวลาซื้อของกินเค้าซื้อแทบทุกอย่างที่เราไม่ชอบแต่ซื้อแทบทุกอย่งที่รู้ว่าน้องเราชอบ คือบ้านเราพ่อกับแม่บอกว่าห้ามร้องไห้ ตอนเด็กถ้าตีแล้วร้องก็จะตีจนกว่าจะหยุด ส่วนพ่อก็บอกคนร้องไห้คือคนอ่อนแอ
❌️คำถาม❌️
เราควรทำไงกับตัวเองดีคะ เพราะชอบแอบมาร้องไห้คนเดียว หรือบ้างทีก็หน่วงๆกับตัวเองรู้สึกตัวเองไม่มีค่า ทำอะไรก็อารมเสียไปหมด ชอบโมโหใส่คนอื่น รู้สึกไม่มีความสุขไปร.รก็ไม่มีเพื่อน ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด กินข้าวคนเดียว