หลังจากการไล่ล่าอย่างดุเดือด นายคีเก้ก็ขับรถมาจอดที่ริมถนนซุปเปอร์ไฮเวย์

เจ้านายชื่ออกข้า "เราเกือบมาไม่ทันแล้ว"

คีเก้ "ติดเกมดิช่วงนี้ งานการไรอย่าไปใส่ใจมาก"

แล้วนายคีเก้ก็เดินไปเปิดกระโปรงรถ เผยให้เห็นนายไพ้โดนจับมัดอยู่

อกข้า "น่าแปลกมาก"

คีเก้ "เจองี้น่าจะตายไปแล้วใช่ม่า"

ไพ้ "ยัดมาไว้ในนี้ได้ไงด้วยต่างหาก"

หลังจากจับนายไพ้มานั่งที่เก้าอี้แล้ว อกข้าก็เริ่มสอบสวน

อกข้า "ระหว่างอยู่ในรถทรมานมะ"

ไพ้ "เราไม่บอกไรทั้งสิ้น"

อกข้า "น่าจะหิวแย่ อยากกินไรเดี๋ยวซื้อให้กิน"

ไพ้ "แสร้งทำดีสินะ เราไม่หลงกลเบย"

อกข้า "เราจะส่งลูกเจ้าเรียนโรงเรียนชั้นนำ"

ไพ้ "ขู่เล่นงานครอบครัวเราแล้วรึ เล่นสกปรกล่ะนะ"

คีเก้ "เสนอสิ่งดี ๆ ให้ก็ระแวงกัน คนเรา"

ไพ้ "จับตัวเรามางี้เพื่อจะทำดีให้เนี่ยนะ ควรเชื่อดีไหมล่ะ"

อกข้า "งั้นเราจะปล่อยเจ้าไปเลยละกัน"

หลังจากนั้นตลอด 20 ปี ไพ้และครอบครัวก็ได้รับสิ่งดี ๆ ต่าง ๆ ตลอดมา จนวันนี้ก็มาถึง

ในป่าดงดิบ

อกข้า "ว่าจะไม่มาละ"

คีเก้ "ขี้เกียจทำงานอยากเล่นเกม ถูกต้องแล้ว"

ตรงเก้าอี้ นายไพ้ก็ถูกจับตัวมามัดไว้เช่นเคย

ไพ้ "เราจะไม่บอกเหมือนเดิม"

อกข้า "เราจะเพิ่มสิ่งดี ๆ ขึ้นไปอีก"

ไพ้ "จะเพิ่มหรือจะยกเลิกสิ่งดี ๆ เราก็ไม่บอก"