นิทานก่อนนอน 152

วันศุกร์ที่ผ่านมามีงานแต่งงานของเพื่อนนายอ่อกข่อก

อ่อกข่อก "ฟิล์มล้างมาแล้ว พวกเรามาดูรูปกันเถอะ"

เพื่อน 88 "อ้าว นี่ยังเป็นยุคที่ไม่มีกล้องดิจิตอลอ่อ"

อ่อกข่อก "ใช่ ต้องทนกันหน่อยอะนะ ไม่งั้นเราก็ได้ภาพถ่ายดูกันเป็นโฮโลแกรม 3 มิติล้ำ ๆ กันไปแล้ว"

เพื่อน 35 "เรายังไปไม่ถึงยุคนั้นน่ะ"

ในกลุ่มก็ดูรูปถ่ายกัน พลันก็มีรูปนึงที่แปลก

เพื่อน 77 "สังเกตให้ดี ๆ มีหัวผีโผล่ตรงหน้ากล้องเต็มภาพเลย"

อ่อกข่อก "แปลก ๆ นะ"

เพื่อน 77 "ใช่ม่า"

อ่อกข่อก "อือ ถ้าหัวผีโผล่มาเต็มภาพงี้ถึงเราไม่สังเกตก็เห็นกันได้ชัดเจนอยู่แล้วล่ะ"

ทั้งหมดจึงไปยังสมาคมภาพถ่ายผีกัน

อ่อกข่อก "แปลก ๆ นะ"

ผู้เชี่ยวชาญด้านภาพถ่ายผี "ใช่ ภาพถ่ายผีจะเกิดขึ้นได้มันต้องแปลก"

อ่อกข่อก "เปล่า แปลกที่ว่าไม่น่าเชื่อว่าจะมีสมาคมนี้ในประเทศด้วย"

ผู้เชี่ยวชาญฯ "เราปลื้มใจมาก จงเอาภาพถ่ายผีมาให้เราดู"

ก็ยื่นภาพให้ผู้เชี่ยวชาญฯดู ปรากฎว่าผู้เชี่ยวชาญฯทำหน้าเศร้า

เพื่อน 39 "ท่านดีใจทำไมหรือ"

ผู้เชี่ยวชาญฯ "แปลก ๆ นะ"

อ่อกข่อก "ที่ว่าทำหน้าเศร้าแต่เพื่อน 39 กลับถามว่าดีใจทำไมใช่ม่า"

ผู้เชี่ยวชาญฯ "เปล่า นั่นเพราะสีหน้าเราดูยากอยู่แล้ว ส่วนที่แปลกคือ เราเห็นภาพถ่ายผีเราก็ต้องดีใจอยู่แล้ว แล้วเพื่อน 39 จะถามอีกทำไม"

อ่อกข่อก "แปลก ๆ นะ"

ผู้เชี่ยวชาญฯ "ใช่ม่า"

อ่อกข่อก "เปล่า ตกลงคือเศร้าแค่สีหน้าแต่ในใจดีใจไรงั้น?"

เพื่อน 15 "ซับซ้อนอีกแล้ว"