ใครเคยได้ยินเพลงนี้ไหม ทำนองว่า ดอกสะเบง ลมเฮงพัดมาเพลินตาหมุนลิ้ว หล่นเป็นทิงลิ้วเลยเต็มฟ้าเมื่อคราต้องลม หมู่เด็กน้อย.

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู

ทองอุไรเหลืองอร่ามงามตาเห็น เบ่งบานเด่นท่ามกลางฟ้าครามใส กลีบดอกเรียงเหลืองเรื่อเอื้ออำไพ เสน่ห์ใจชวนชมในทุกครา ลมพัดโชยกลิ่นหอมล่องลอยถึง พาใจซึ้งดั่งเพลงขับขานหนา ทองอุไรยามต้องแสงสุริยา เพิ่มคุณค่

หมอกบางขาวลอยเหนือทุ่งแสงแรกของวันเลียผิวข้าวอ่อนเสียงระฆังวัดไกลพาใจฉันกลับไปสู่ความเงียบขณะที่เสียงควายลากไถยังเป็นบทสวดของผืนดิน ฉันเคยนั่งฟังเสียงลมผ่านรวงข้าวเหมือนฟังคำสอนของฤๅษีในถ้ำหิมาลัยแต่แ

เงาแสงอาทิตย์เอนอาบยอดไม้เฒ่าสายลมโบราณพัดผ่านราวกับเสียงครวญจากกาลเวลาใบไม้แกร่งในวันวานบัดนี้แห้งกรอบอยู่บนกิ่งที่เคยโอบอุ้มชีวิต เสียงจั๊กจั่นเก่าก้องอยู่ในความทรงจำของลมทุกถ้อยคำยังไม่สิ้นจากผืนดิ

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว เหงาเดียวดาย กายอย่าง มิว่างเว้นแอบซ่อนปลีก หลีกเร้น ลำเค็ญยิ่งเดินทอดน่อง ท่องเอื่อย เฉื่อยประวิงคราเหนื่อยพิง ผืนฟ้า ภูผาเคียง รำพึงร้าง ลางเลา เงาแม่หญิงสรรพสิ่ง นิ่ง

แสงสุรีย์ สาดส่อง ต้องไอหมอก ดอกไม้งอก งามชื่น ระรื่นไหว ลมอ่อนพัด พาพร่าง ละอองไพร กลิ่นหอมไกล โรยรื่น ชื่นอารมณ์ ยามตะวัน ทาบฟ้า สีครามแจ่ม ดอกไม้งาม แซมโลก สวยสุขสม รอยยิ้มแย้ม แต้มผ่าน ม่านสายลม

   1. รอยแยกแห่งรุ่งอรุณโอ้ ฟ้าที่แย้มออกในยามเช้า — ไม่ใช่ด้วยความปลื้มปิติแต่ด้วยเสียงคร่ำครวญ ที่สั่นสะท้านเหนือขอบฟ้าดวงตะวันดิ้นรนจากพันธนาการแห่งเมฆทมิฬประหนึ่งนักโทษผลักฝาเหล็กด

@ ดุจดาวประดับหล้า นคราประภางาม                             

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน