.....

ตามหัวข้อเลยค่ะขี้เกียจใช้ชีวิต เราอยู่มัธยมนะคะ ขี้เกียจใช้ชีวิตต่อมาก ไม่มีเป้าหมาย เรียนไม่ค่อยเก่ง กิจกรรมไม่ได้เลย สิ่งที่เคยชอบตอนนี้ก็เบื่อ แค่ใช้ชีวิตให้จบในแต่ละวันเพื่อมานอน เบื่อชีวิตมากจนอ

สวัสดีค่ะหนูกำลังสับสนอยู่ค่ะไม่รู้ว่าอันนี้คือความคิดส่วนตัวนะคะเรารู้สึกว่าเราควรจะไปดีไหมหรือไม่ไปดีค่ะก็คือเราใกล้จะจบม. 6 แล้วค่ะแล้วแม่แท้ๆของหนูที่ไม่ได้เลี้ยงหนูมากับมือแกเพิ่งจะมาส่งหนูเรียนแ

เริ่ม ส่วนตัวแฟนเป็นนคนไม่ค่อยชอบมี SEX เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่ช่วงสมัยก่อนช่วงอายุ25-30ปี ก็ยังพอทน ขอก็ยังให้บ้าง หลบบ้าง แต่ก็ถูๆไถๆกันไปได้ แต่อายุ31 มีลูกคนแรก หลังตลอดนี้หนักเลย ตอนนี้ผ่านมา3 ปี

ทำไมตื่นมาแล้วกูจิตตกวะ อารมมันดิ่งสุดๆเลย มันน่าสมเพชตัวเองชิปหายเลยไม่รู้ว่าเราจะทนได้อีกนานแค่ไหนรู้สึกเหนื่อย กับการมีชีวิตอยู่ ที่ต้องดิ้นรนตั้งแต่เกิดจนตาย ตัวเรายังค้นหา สิ่งที่จะทำให้เรามีชีวิ

@ดิ้นรน ต่อสู้ ฟันฝ่า ให้มา ซึ่งสิ่ง ที่หวัง หนึ่งสมอง สองแขน กำลัง ยับยั้ง อุปสรรค นานา สู้ไป ด้วยใจ มุ่งมั่น วาดหวัง ความฝัน หรูหรา ถนน ชีวิต ข้างหน้า ขรุขระ ลุยฝ่า ก้าวไป หากเหนื่อย นั่งลง หย

ผมเคยมีความคิดที่ว่าถ้าผมประสบความสำเร็จแล้ว ทำทุกเป้าหมายที่เคยตั้งไว้สำเร็จหมดแล้วจะฆตต.เพราะไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่ต่อแล้ว อยากจากไปแบบสงบ ตา*แบบไม่ต้องลำบากใคร   ไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าหรือ

ผมเป็นคนนึงที่พยามทำงานหลายอาชีพ พยามหารายได้ให้มันพอที่จะอยู่ต่อไป ทำเพื่อให้ผ่านวิกฤต ที่ต้องเจอไปให้ได้ เเต่มันเหมือนยังไงชีวิตก็ยังไม่สำเร็จซักที  พยามอดทนเฝ้ารอ พยามสู้ทุกวิถีทาง แต่สุดท้ายช

เราผู้ซึ่งเดินหน้าขายของตั้งแต่อายุ17ปี มีลูก1คน แฟนไม่มีเลิกรากันไป .. ชีวิตที่เลี้ยงลูกคนเดียวมันไม่ง่าย พ่อแม่เราก็มีนะ แต่ครอบครัวเราแค่พออยู่พอกิน เราก็เลยดิ้นรนเองกัดฟันขายของทุกอย่าง .. เราคิดว

เหนื่อย อยากเลิกกับมันมาก เพราะปัญหาอารมณ์ร้อนของเขา ทำให้เราเริ่มกลายเป็นคนขี้กลัวไปเลย ตกใจง่าย เขาเป็นคนนิสัยเวลสได้เล่นเกมส์แล้วอารมณ์เสียง่ายมาก อารมณ์เสียไม่พอทำลายข้าวของ แถมมาลงที่เราด้วย เคยห

ผมพึ่งคบกับแฟนได้4เดือนผมก็รักแฟนมากแฟนอยากกินไรผมก็จะหาเวลาว่างพาไปถ้าวันหยุดว่างผมก็จะพาแฟนไปเที่ยวมั่งทำบุญมั่งตอนเย็นถ้าผมไปรับได้ผมก็ไปรับที่ทำงาน ล่าสุดเราทะเลาะกันนิดหน่อย ผมขอไปบ้านเพื่อนเพราะ