ทำไมตื่นมาแล้วกูจิตตกวะ อารมมันดิ่งสุดๆเลย มันน่าสมเพชตัวเองชิปหายเลยไม่รู้ว่าเราจะทนได้อีกนานแค่ไหน
รู้สึกเหนื่อย กับการมีชีวิตอยู่ ที่ต้องดิ้นรนตั้งแต่เกิดจนตาย ตัวเรายังค้นหา สิ่งที่จะทำให้เรามีชีวิตอยู่เพื่อมันไม่ได้เลยอ่ะ
ดิ้นรนแบบนี้เพื่ออะไร ในเมื่อสุดท้ายก็ตายเข้าโลงไป เราอาจมีชีวิตแบบสันโดษ หรือเปล่า เรามีเพื่อนน้อย ไม่มีแฟน ตัวฉันคนเดียวจะมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งใด เราอยู่กับตัวเอง คุยกับความคิดตัวเอง จนบางครั้งรู้สึกกลัวกับด้านมืดในจิตใจ เราเหงานะ ชอบอยู่คนเดียว ไม่ได่โหยหาใคร แต่เหมือนกับขาด บางสิ่ง ที่เราต้องเหนื่อยเพื่อมัน ต้องมีชีวิตต่อไปเพื่อ สิ่งนั้น ตอนนี้เรามีความคิดเล็กๆในหัวว่า อยากตาย ไหนๆก็ต้องตายอยู่แล้วป่าว ก็ลัดขั้นตอนไปซะ ให้รู้แล้วรู้รอดจบๆกันไป
เหนื่อย ไม่อยากจะสู้กับอะไรแล้ว