ปันหาเรื่องนอน เราเอาแต่ใจหรือเปล่า?

เรานอนไม่หลับค่ะ ถ้าเกิดต้องนอนคนเดียว จนกว่าจะเช้าจนมีแสงแดดถึงกล้านอนค่ะ เป็นมาตั้งแต่เด็กค่ะ แต่ตอนเด็กจะดีหน่อยตรงที่หลับไปเองค่ะเลยไม่ถึงเช้า    และ ตอนนี้มาอยู่บ้านแฟนค่ะ แล้วแฟนเป็นคนชอบนอนหันหลังใส่ ทำให้เรารู้สึกเหมื่อนนอนคนเดียวค่ะ รู้สึกเตียงโล่งๆ แต่ถ้านอนชิดหันหน้ามาทางเรา เราจะรู้สึกอุ่นใจค่ะ จนรู้สึกง่วงเร็วมากและหลับไปเอง บางครั้งถ้ามีเสียงนิดหน่อยหรือฝนตกลมพัดแรงจะยิ่งแย่ค่ะ รู้สึกกลัวและกังวลกว่าเดิมมาก จนร้องไห้ออกมาค่ะ เราอยากจะรู้ว่าที่เราเป็นอย่างนี้ เป็นความเอาแต่ใจของเราเองหรือเปล่าคะ ที่ตั้งถามเพราะ คนอื่นคิดว่ามันคือความเอาแต่ใจ รวมถึงตัวเราเองก็คิดว่าอาจเป็นเพราะเราเอาแต่ใจหรือเปล่า แต่ก็แอบเสียใจมากๆที่โดนคิดแบบนี้ แหะๆ