จิตอยู่ที่ไหน???
จิต นั้นแท้จริงผ่องใส มีแสงส่องสว่างในตนเอง มีเพียงสภาวะรู้ ไม่มีความคิด ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์
แต่เพราะจิตมาอาศัยกายอยู่และถูกอวิชชาครอบงำ จึงหลงคิดว่ากายนี้ คือ เรา (จิต) เมื่อกายสุขหรือทุกข์ จิตก็สุขหรือทุกข์ตามกายด้วย แท้จริงแล้วสุขหรือทุกข์เกิดที่กายไม่ใช่เกิดขึ้นที่จิต
ลองกำหนดความรู้สึกรู้ที่กึ่งกลางกาย เช่น รู้ลมหายใจ หรือ ท้องยุบพองก็ได้ เมื่อความรู้เกิดขึ้น จิตอยู่ความรู้สึกรู้นั่นแหละ ลองกำหนดรู้ให้ต่อเนื่องยาวนานขึ้นเรื่อยๆ 5 นาที 10 นาที 15 นาที 30 นาที 60 นาที 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง ตามลำดับ
ความรู้สึกรู้จะเด่นขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกทางกายและความคิดจะค่อยๆน้อยลงเรื่อยๆ จะเกิดอาการปีติและสุขเป็นอาการแสดงว่าจิตสงบ เมื่อความรู้สึกต่อเนื่องเด่นชัด จะปรากฏให้เห็นจิต เมื่อจิตปรากฏเด่นชัด ความรู้สึกทางกาย ลมหายใจ ความคิด ความสุขและทุกข์จะดับสนิท เหลือแต่จิตตั้งมั่นส่องสว่างเพียงดวงเดียว มีเพียงสภาวะรู้ไร้ความคิดปรุงแต่ง เรียกว่า เอกัคตาและอุเบกขา ใช้ความสว่างไสวของจิตเป็นอารมณ์จึงเรียกว่า รูปฌาน
เมื่อจิตแยกจากกาย หากนำมาพิจารณา (วิปัสสนา) จะเกิดปัญญา (วิชชา) ขึ้นว่า แท้จริงแล้ว กายและจิต ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน ความสุข ความทุกข์ ปีติและความคิดล้วนเกิดจากกาย ไม่ใช่ที่จิต จิตเป็นเพียงผู้รู้ มาอาศัยกายอยู่เท่านั้น
จิตอยู่ที่ไหน???
จิต นั้นแท้จริงผ่องใส มีแสงส่องสว่างในตนเอง มีเพียงสภาวะรู้ ไม่มีความคิด ไม่มีสุข ไม่มีทุกข์
แต่เพราะจิตมาอาศัยกายอยู่และถูกอวิชชาครอบงำ จึงหลงคิดว่ากายนี้ คือ เรา (จิต) เมื่อกายสุขหรือทุกข์ จิตก็สุขหรือทุกข์ตามกายด้วย แท้จริงแล้วสุขหรือทุกข์เกิดที่กายไม่ใช่เกิดขึ้นที่จิต
ลองกำหนดความรู้สึกรู้ที่กึ่งกลางกาย เช่น รู้ลมหายใจ หรือ ท้องยุบพองก็ได้ เมื่อความรู้เกิดขึ้น จิตอยู่ความรู้สึกรู้นั่นแหละ ลองกำหนดรู้ให้ต่อเนื่องยาวนานขึ้นเรื่อยๆ 5 นาที 10 นาที 15 นาที 30 นาที 60 นาที 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง ตามลำดับ
ความรู้สึกรู้จะเด่นขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกทางกายและความคิดจะค่อยๆน้อยลงเรื่อยๆ จะเกิดอาการปีติและสุขเป็นอาการแสดงว่าจิตสงบ เมื่อความรู้สึกต่อเนื่องเด่นชัด จะปรากฏให้เห็นจิต เมื่อจิตปรากฏเด่นชัด ความรู้สึกทางกาย ลมหายใจ ความคิด ความสุขและทุกข์จะดับสนิท เหลือแต่จิตตั้งมั่นส่องสว่างเพียงดวงเดียว มีเพียงสภาวะรู้ไร้ความคิดปรุงแต่ง เรียกว่า เอกัคตาและอุเบกขา ใช้ความสว่างไสวของจิตเป็นอารมณ์จึงเรียกว่า รูปฌาน
เมื่อจิตแยกจากกาย หากนำมาพิจารณา (วิปัสสนา) จะเกิดปัญญา (วิชชา) ขึ้นว่า แท้จริงแล้ว กายและจิต ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน ความสุข ความทุกข์ ปีติและความคิดล้วนเกิดจากกาย ไม่ใช่ที่จิต จิตเป็นเพียงผู้รู้ มาอาศัยกายอยู่เท่านั้น