ใครตื่นมา มองกระจก แล้วตกใจหน้าตัวเองบ้างไหมครับ

ใครตื่นมา มองกระจก แล้วตกใจหน้าตัวเองบ้างไหมครับ เรื่องมีอยู่ว่าผมได้หลับไหลลงในวันฝนตก อากาศเย็นสบาย จากนั้น คุณพ่อก็เข้ามาปลุกแล้วบอกว่าให้ออกไปซื้อของกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนต่ออีกครั้ง ผมลุกขึ้น เดินไปอ่างล้างหน้า เตรียมเปิดก๊อกน้ำ แต่ก็ต้องตกใจจนนิ่งอึ้งก่อนเมื่อได้เหลือบมองเห็นคนในกระจก!

พระเจ้า! นี่มันใครกัน!
หน้าขาวผ่องใสเปล่งปลั่งเป็นธรรมชาติ ขนตางอนยาวกับดวงตาสีดำขลับเป็นประกาย ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ กรามคมชัด และจมูกที่รับกับใบหน้า
ความรู้สึกแรกที่ถาโถมเข้ามาคือ โอ้พระเจ้า! นี่มันเทพบุตรที่แฝงตัวมาอยู่ในเหล่ามวลมนุษย์

หน้าตาของผมหล่อเหลามากจนสตั้นไป 2-3 วิ และละความตั้งใจที่จะล้างหน้าอีกต่อไป เนื่องจากไม่อยากให้กระทบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของผม ผมเปิดก๊อกน้ำแล้วทำเพียงนำน้ำจำนวณเล็กน้อยมาแปะ ๆ รอบ ๆ ดวงตา หลังจากเช็ดทำความสะอาดน้ำจากใบหน้าทั้งหมดแล้ว ก็หันหน้ามองกระจกอีก 2-3 ครั้ง และได้รับรู้ว่าที่เห็นไปไม่ได้รู้สึกไปเอง จากนั้นจึงค่อยไปซื้อของกิน

ดังนั้นวันนี้ผมจึงมาแชร์ประสบการณ์ และหาเพื่อนร่วมชะตา ว่าใครรู้สึกว่าตัวเองช่างหล่อเหลายามมองกระจก หลังตื่นนอนบ้างครับ

(ปล.จมูกของผมไม่ได้โด่งมาก แต่เมื่อมันถูกวางไปบนใบหน้า เชี่ย เพอร์เฟคมาก!)
(ปล. ปกติหน้าตาก็ดีและหล่อเหลาอยู่แล้ว)
นี่คือความรู้สึกหลังจากได้เห็นหน้าตาในกระจกหลังตื่นนอนของตัวเอง ไม่ได้พูดโม้และโอเวอร์แต่อย่างใด แต่เป็นความรู้สึกหลังจากที่ได้เห็นจริง ๆ ทุกส่วนขององค์ประกอบใบหน้ามันเปล่งปลั่งเป็นธรรมชาติมาก ตาไม่มีรอยแดงจากเส้นเลือดฝอย เส้นผมก็ไม่ชี้โด่เด่หลังการเสียดสีในยามนอน ในตอนปกติทั่วไป หลังตื่นนอน ดวงตาจะมีเส้นเลือดฝอยเล็ก ๆ ที่เกิดจากสาเหตุ การนอนไม่เพียงพอ หรือ นอนมากเกินไปบ้าง แต่ในวันนี้เมื่อเห็นว่าทุกองค์ประกอบบนใบหน้าสมบูรณ์แบบ และ ถูกขับออกมาแสดงให้เห็นความเป็นธรรมชาติมาก จึงมาแชร์ประสบการณ์เล่าสู่กันฟัง
ใครตื่นมา มองกระจก แล้วตกใจหน้าตัวเองบ้างไหมครับ
แล้วใครเป็นเหมือนผมบ้างไหมครับ? ที่ตื่นขึ้นมา มองกระจก แล้วรู้สึกว่าหน้าตาของตัวเองช่างหล่อเหลา