เมื่อไม่นานมานี้ได้ผิดหวังกับสิ่งที่รอคอยมานานมากๆ ซึ่งมันเป็นความฝันตั้งแต่ละอ่อน แต่ก็เคยทำเรื่องผิดพลาดในอดีตจึงเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้สิ่งที่ฝันไม่ประสบความสำเร็จทำให้การรอคอยนั้นว่างเปล่าตอนนี้รู้สึกดิ่งรู้สึกดาวน์มากๆ จนตอนนี้ไม่รู้จะลุกจะเดินจะใช้ชีวิตไปเพื่ออะไร(ไม่ได้คิดจะจบชีวิตนะ)แค่รู้สึกมันเหนื่อยจริงๆ เหนื่อยจนหมดทางออกอยากหายไปจากโลกใบนี้แต่ก็ยังอยากมีชีวิตแต่ไม่รู้จะมีชีวิตไปเพื่ออะไร จะลบความผิดหวังนั้นออกไปจากสมองได้ยังไงเพราะอีกแค่นิดเดียวเท่านั้นก็สำเร็จ ไม่มีแรงสู้ต่ออยากหลับไหลไปเลยโดยที่ไม่ต้องได้ยินได้รับได้รู้อะไร มันเหนื่อย มันท้อ มันหล้า มันยุ่งเหยิงไปหมดในหัวเอาไงต่อดีกับใจที่แตกสลายนี้ ความคิดตีกันยังตีกันในหัวไม่หยุด ทำไม ทำไม ทำไมมันไม่ได้ เกิดมาแล้วทำไมมันต้องให้เหนื่อยกว่าคนอื่น มันจะมีอะไรสักอย่างที่ง่ายไม่ได้เลยหรือ ความพยามที่ทำมาทั้งหมดพังลงแบบนี้อะหรอ เขากำหนดมาให้เป็นแบบนี้หรือเปล่า ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับคำถามที่มันไม่มีคำตอบที่ทำให้ในหัวมันโล่ง เคยเป็นกันไหม ?
เคยรู้สึกว่าชีวิตมันว่างเปล่าไหม