เราไม่ได้คิดไปเองจริงๆนะ แต่ช่วยเราหาเหตุผลหน่อยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้(ใครเคยเป็นแบบเราพอจะมีวิธีแก้ไหม)

แต่ก่อนนนนนนนนนนน เรานอนวันละ 9 - 10 ชั่วโมง ตื่นมาก็ปกติ
จนกระทั่งเราเริ่มมานอนดึกแต่ตื่นเวลาเดิม (ตื่นประมาณตี5 - 6 โมงเช้า) ก็คือได้นอนวันละไม่ถึง 5 ชั่วโมงนั้นแหละ ตอนนั้นคิดว่ามันเท่ไง นอนน้อยๆไม่รู้ทำไมคิดแบบนั้น เวลามาเรียนก็ง่วงๆนิดหน่อย
มานอนในห้อง(เรียน)ไม่ถึง 10 นาทีก็หายง่วงละ ใช้ชีวิตเป็นปกติ
จนกระทั่งวันนึง เราไม่ได้นอนเลยแล้วต้องไปเรียน(ช่วงนั้นติดซีรีย์)
ตอนนั่งรถไปโรงเรียนก็หลับไปประมาณ 10 นาทีได้
หลังจากนั้นก็รู้สึกปกติสดชื่น! รู้สึกเหมือนตัวเองนอนอิ่ม
แต่หลังจากนั้นเราก็เลิกนิสัยนอนดึกไปเพราะรู้ว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพตัวเองแน่ๆ แล้วหลังจากนั้นก็ได้นอน 7 - 8 ชั่วโมง
ก็รู้สึกว่าก็ดีอย่างน้อยก็ได้นอนมากขึ้น แต่พอเราไปเรียนเท่านั้นแหละ!! จนเพื่อนได้ถามว่ามาเรียนหรือมานอน(แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้นอนหรอกในห้องเสียงดัง ถ้าจะได้นอนจริงๆก็ตอนครูสอนหรือตอนครูให้ทำงาน)นอนที่โรงเรียนรวมๆเวลาก็ประมาณวันละ 30 นาที เราก็ไม่เข้าใจว่าเราเอาความง่วงมาจากไหน
แต่พอเราลองนอนตี 2 ตื่นตี 4 แล้วไปเรียนอีกครั้ง มันกลับรู้สึกปกติวันนั้นแทบไม่ง่วงเลยรู้สึกเหมือนได้นอนมาเต็มอิ่มพร้อมเรียน แล้วล่าสุดคือเรานอน 13 ชั่วโมงติดต่อกัน นอนตั้งแต่สามทุ่มถึงสิบโมง ตื่นมาแล้วเรารู้สึกไม่สดชื่น
แบบมึนๆหัวแล้วก็รู้สึกอยากนอนทั้งวัน(โชคดีวันนั้นวันหยุดเลยได้นอน)
คือใครพอจะหาสาเหตุให้เราได้ไหมคะว่าทำไมเราถึงเป็นแบบนี้
คือเราไม่อยากนอนน้อย/ไม่นอน เราอยากนอนให้เพียงพอโดยที่ตื่นมาไม่มึนหัว+มานอนต่อที่โรงเรียน

[เพิ่มเติม:คือถ้าเรานอนตอนครูสอนคือกลั้นไม่ไหวจริงๆแล้วนะ
แบบรู้สึกว่าถึงเราไม่นอนก็ฟังไม่รู้เรื่องปวดหัวเปล่าๆนอนเก็บแรงไปเรียนวิชาถัดไปดีกว่า]