ไม่เกริ่นล่ะกัน เข้าเรื่องเลย เริ่มจากตัวเราเป็นโรคเครียดสะสมจากสภาพแวดล้อมทางครอบครัวตั้งแต่เด็ก จนพอเริ่มวัยทำงานอาการเริ่มรุนแรงอย่างเช่น มีอารมหดหู่ มากถึงมากที่สุด อยู่ดีๆๆก็อยากร้องไห้แบบมันทรมารอยู่ข้างในมันเจ็บปวดมาก เพื่อนถามว่ามันเจ็บยังไงเราบอกไม่ได้ รู้แต่ว่าข้างในใจมันทรมานมาก ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรกระทบจิตใจแต่ทำงานอยู่ดีๆ ก็มีอาการแบบนี้เกิดขึ้นเอง แค่พิมยังบอกอาการไม่ถูกเลยค่ะ แต่มันมีแวบๆเขามาในหัวหลายครั้งค่ะเวลามันมีอาการอารมณ์ดิ่ง ความคิดแบบนี้จะเข้ามาในหัวเลยแบบ ลองเอาเชือกมาผูกคอมันจะเจ็บเหมือนที่เป็นแบบนี้อยู่มั้ย เวลาขับรถก็มีแวบเข้ามาในหัวว่าอยากขับรถชนคอสะพานเลยดีไหม พอเห็นมีดอยากลองเอามากรีดแขนตัวเองจะเจ็บไหม ทำไมตอนนี้ข้างในเจ็บเหลือเกินจะเป็นแรงๆหน่อยช่วงจะเป็นเมนนี้แบบรุ่นแรงมาก ถึงขั้นโทรหาเพื่อนให้มาอยู่ด้วยกลัวใจตัวเอง เอาความจริงเลยอยากไปหาหมอแต่กลัวเขาว่าเราคิดไปเองเดี๋ยวเขาว่าอารมเมนผญ  พิมไปตอนนี้ก็เจ็บไม่รู้มันเจ็บอะไรหนักหนาข้างในเนี้ยเจ็บเหมือนจะตายให้ได้ ทรมานจัง จะมีคนเข้าใจที่เราจะสื่อไหมน่ะ มันทรมานเหลือเกิน