รู้สึกเหมือนไม่มีใครเข้าใจ

รู้ว่าสังคมในโรงเรียนมันต้องอดทนเพื่ออยู่กับคนในสังคมให้ได้แต่มันก็เครียดส่วนตัวคือเป็นคนที่ทำตัวเป็นกันเองกับคนอื่นมากเช่นคำพูดก็ไม่ชอบการขึ้นเสียงหรือใช้คำรุนแรงโดยไม่มีเหตุผลเราไม่เคยทำกับใครแบบนั้

ตอนประถมเคย อยากเท่ อยากคูล เย็นชาเหมือนตัวละครในการ์ตูน (เบียว) ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ถึงขั้นเคยค้นหา “วิธีเป็นคนเย็นชา” หาอ่านในเน็ต ตั้งใจอ่านแล้วนำไปใช้จริงด้วยนะประเด็น

คือครอบครัวเราดีนะ เก่ง มีความสามารถกันทุกคน เราเองก็น่าจะเป็นคนนึงที่มีควสมสามารถแหละ เรารู้ว่าเป็นเพราะเรา ปัญหามันเกิดขึ้นจากตัวเรา เราเอาแต่รู้สึกว่า เราไม่อยากทำ เราทำอะไรไม่ได้ ถ้าเราตัดสินใจอะ

เรามีเรื่องหนักใจคือรูมเมทที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ท่าทางนางเหมือนเลือกคนอยากคุย เห็นชัดเลยพออยู่กับเราละเงียบไม่ค่อยชวนคุยหรือพูดมาก เราเลยอึดอัด วันนั้นเราบอกไว้บ่ายจะกลับบ้าน สายๆนางลุกอาบน้ำรีบแ

สวัสดีค่ะทุกคนตอนนี้เราอายุ19นะคะ เรามักจะร้องไห้บ่อยๆโดยไม่ทราบสาเหตุค่ะแต่ในทุกครั้งเราร้องไห้แล้วมันรู้สึกเจ็บปวดมากค่ะ เราเป็นคนร่าเริงมากๆเลยค่ะเราหัวเราะง่ายมากค่ะ แต่เรารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่

คือเรามีเรื่องมาปรึกษาทุกคนหน่อยค่ะ คือตอนนี้หนูพึ่งอยู่แค่ม.2ก็เรียนตามปกติเลยค่ะ แต่รู้สึกไม่โอเคกับเพื่อนบางคนในห้องเลยค่ะอย่าว่าหนูอ่อนแอเลยนะคะ จริงๆหนูก็โดนบูลลี่มาตั้งแต่เด็กแล้วด้วยความที่หนูเ

คืออยากออกมาระบายค่ะ ว่าความรู้สึกนี้ของเราคืออะไร เราทำงานของเรา เรามีงานประจำของเราอยู่แล้ว เงินเดือนไม่ได้มาก ไม่ได้น้อยอะไร แต่เป็นงานที่เราชอบ งานที่เรารัก แล้วมีญาติเราคนนึงอายุเท่ากันกับเรา